Definitie van anti-held

Anti-held is een literair apparaat dat door schrijvers wordt gebruikt voor een prominent personage in een toneelstuk of boek met kenmerken die tegengesteld zijn aan die van een conventionele held. De hoofdrolspeler wordt algemeen bewonderd om zijn moed, kracht, charme of vindingrijkheid, terwijl een antiheld doorgaans onhandig, ongevraagd, ongeschoold is en zowel goede als slechte eigenschappen heeft.

De oorsprong van dit literaire apparaat is gemarkeerd in de 18e eeuw, maar er zijn literaire figuren die geloven dat het concept van een antiheld bestond al lang daarvoor. Onlangs is het gebruik van anti-held in televisie en boeken toegenomen en brutaler dan ooit. Tegenwoordig zijn er duizenden shows, boeken en films die zulke personages uitbeelden, die alom bewonderd worden door het publiek.

Veelvoorkomende anti-heldenvoorbeelden

1. Tylor Durden van Fight Club door Chuck Palahniuk
2. Don Draper van Mad Men, rol gespeeld door Jon Hamm
3. Edward Rochester van Jane Eyre door Charlotte Bronte

Voorbeelden van Anti-Hero

In de meeste televisieprogramma’s worden tegenwoordig duistere personages afgebeeld. De meest gevierde tv-shows hebben antihelden die zowel positieve als negatieve eigenschappen lijken te bezitten. Velen hebben met succes de donkerste aspecten van een mensenleven, fantasieën en psyches onderzocht en op indrukwekkende wijze afgebeeld. Bepaalde karakters uit deze shows worden hieronder besproken:

Voorbeeld # 1: Dexter (door Jeff Lindsay)

Dexter Morgan – het hoofdpersonage van de beroemde tv-serie Dexter – is een van de meest gevierde antihelden van de afgelopen tijd. Hij is een bloedspatanalist bij de politie van Miami. Hij is een aardige en liefhebbende vader, vriend en echtgenoot met een asociale persoonlijkheid waardoor hij criminelen vermoordt.

Het idee om alleen de schuldige mensen te vermoorden, lijkt niet zo erg om te doen. eerste. Het klinkt tot op zekere hoogte rationeel, maar dat is het niet. Dexter werd geen seriemoordenaar om de samenleving van misdaad te verlossen. Hij deed dat omdat hij er plezier in had, terwijl het deel van sociale reiniging als een spin-off kwam. De show laat zien dat hij langzaam op weg is naar verlossing, en dat is wat het publiek vasthoudt. Dit is een goed voorbeeld van een moderne antiheld.

Voorbeeld # 2: Lord of the Rings (door JRR Tolkien)

Er is een breed scala aan meningen over de vraag of Tolkiens personage Gollum al dan niet als een antiheld moet worden beschouwd. Hij heeft niet echt goede of nuttige eigenschappen, maar zijn karakter is een perfect voorbeeld van de strijd die we in ons dagelijks leven doormaken bij het kiezen tussen goed en kwaad.

Gollum wordt afgebeeld als een moerasdier die degenen waarschuwt die de ring willen. De goede kant van hem die af en toe naar boven komt, maakt hem een loyale dienaar. De donkere kant van hem die is geïnfecteerd door de hebzucht om de ring te hebben, zorgt ervoor dat hij slechte dingen doet, wat uiteindelijk tot zijn dood leidt. Gollum kan dus met recht een antiheld van de roman worden genoemd.

Functie van anti-held

Anti-held kan een geweldig doel dienen als hij vakkundig wordt gebruikt. Een antiheld brengt het kruid en de smaak in een script dat een gewone held-schurk niet kan. De meer seculiere benadering van het idee om anti-held te gebruiken, laat zien dat het veel meer potentieel heeft in vergelijking met de conventionele stijl. Het kan worden gebruikt om veel dingen tegelijkertijd weer te geven, zoals sociale tekortkomingen, menselijke zwakheden en politieke cultuur.

Een antiheld krijgt meestal de meest prominente rol na de hoofdrolspeler, en wordt vertegenwoordigd als een samensmelting van zowel goed als kwaad. In plaats van twee verschillende mensen te hebben die twee uitersten vertegenwoordigen, combineert een antiheld beide tot één persoon en toont zo de ware aard van de mensheid.

Dit is waarom mensen zichzelf beter associëren met sommige verhalen dan met andere. Gulliver van Jonathan Swift’s Guliver’s Travels, en Jean Valjean van Victor Hugo’s Les Misérables zijn twee van zulke personages. Ze zijn afgebeeld met gebreken, maar toch hielden ze vast aan hun aard. Deze twee karakters kunnen een voorbeeld zijn van iedereen die zijn hele leven heeft geleden, maar ze zijn niet het soort karakters waar je naar op kunt kijken.

Bovendien, in de moderne samenleving wanneer we een karakter krijgen dat overdreven is rechtvaardig en oprecht, we vinden het te mooi om waar te zijn. De sociale onrust waar de hele wereld als gemeenschap de laatste tijd mee te maken heeft, heeft ons ertoe gebracht sceptisch te zijn over bijna alles. De grootsheid die een conventionele antagonist laat zien, is iets dat we niet zien in de samenleving, en daarom vinden we het ver van de realiteit. Lijden en verdriet maken deel uit van het menselijk leven. We kunnen dus beter omgaan met een personage dat door het leven heeft geleden, en die zowel goede als slechte kanten heeft, dan een personage dat alleen maar goed wordt gezien.