Aan Mark Wallacea Week, een serie openbare lezingen en tentoonstelling over de Wallacea-regio van Indonesië, presenteert The Conversation een reeks analyses over biodiversiteit en geschiedenis van de wetenschap in Indonesië. Dit is het tweede artikel van de serie.

Het werk van de Britse natuuronderzoeker Alfred Russel Wallace in Zuidoost-Azië in de 19e eeuw kan niet los worden gezien van de rol van een lokale bewoner. Een van Wallace’s vertrouwde assistenten was Ali, een Maleisische tiener uit Sarawak Borneo, of tegenwoordig Maleisië. Wallace beschreef Ali, ongeveer 15 jaar oud, als “attent en schoon, en kon heel goed koken”.

Tijdens het verkennen van de oerwouden, rivieren en bergen, gedurende acht jaar wandelen en varen, werd Wallace geholpen door een team van gidsen, koks, bootbemanning, dragers en vogelschieters en skinners.

Wallace’s expeditie resulteerde in The Maleise Archipelago, een van de klassieke verhalen uit de geschiedenis van de wetenschap. Wallace en teams van assistenten schaften 125.660 natuurlijke historie aan exemplaren tussen 1854 en 1862. Tot de exemplaren behoren insecten, vogels, reptielen, zoogdieren en schelpen uit Singapore, Sarawak op Borneo, Bali, Lombok, Makassar op Sulawesi, Molukken, Papoea, Java en Sumatra.

Zijn bevinding bevestigt Wallace als de wetenschapper die de natu ontdekte ral selectie theorie. Hij creëerde de Wallace Line, een denkbeeldige grens die de zoölogische discontinuïteit identificeert tussen de westelijke en oostelijke delen van de Maleise archipel. In het westelijke deel komt de meeste fauna uit Azië, terwijl die in het oostelijke deel uit Azië en Australië komen.

Het overgebleven bewijs laat zien dat meer dan 100 mannen tijdens zijn reis voor Wallace hebben gewerkt. Meer dan 30 waren betaalde inzamelingsmedewerkers.

Ali, later mogelijk bekend als Ali Wallace, was aanvankelijk kok en bediende, en werd pas langzamerhand een inzamelingsmedewerker. Uiteindelijk zou hij Wallace’s hoofdassistent of “hoofdman” worden. Ali was duidelijk een bijzonder intelligente, sympathieke, betrouwbare en bekwame jongeman.

Wallace schreef in zijn autobiografie:

Hij vergezelde me op al mijn reizen, soms alleen, maar vaker met verschillende anderen, en was toen erg nuttig om hun hun taken bij te brengen, aangezien hij al snel goed bekend raakte met mijn wensen en gewoonten .

Wallace liet het schieten van vogels normaal over aan zijn assistenten, waaronder Ali, terwijl hij zich concentreerde op insecten. Ali deed belangrijke ontdekkingen voor Wallace. Wallace’s resultaten tijdens zijn expeditie en zijn daaropvolgende wetenschappelijke geschriften zouden veel armer zijn geweest als Ali er niet bij was gestaan.

Ook in zijn autobiografie beschreef Wallace Ali:

Toen ik in 1855 in Sarawak was, nam ik een Maleise jongen genaamd Ali in dienst als persoonlijke bediende, en ook om me te helpen leren n de Maleisische taal door de noodzaak van constante communicatie met hem. Hij was attent en schoon, en kon heel goed koken. Hij leerde al snel vogels te schieten, ze goed te villen en de laatste tijd zelfs om de huiden heel netjes op te zetten. Natuurlijk was hij een goede schipper, net als alle Maleiers, en in alle moeilijkheden of gevaren van onze reizen was hij volkomen ongestoord en bereid alles te doen wat van hem verlangd werd.

Vergelijk Wallace’s beschrijving van Ali met zijn impressie van Charles Martin Allen, een Londense tienerjongen die hij als verzamelassistent had meegenomen. Wallace verliet Engeland in maart 1854 naar de Maleise Archipel en arriveerde op 18 april 1854 in Singapore.

Allen hielp Wallace met het verzamelen van vogels en insecten in Singapore, Pulau Ubin en vervolgens in Malakka en Sarawak. Wallace en Allen keerden begin december 1855 via afzonderlijke routes terug naar Kuching, de hoofdstad van Sarawak. Zoals de brieven van Wallace duidelijk maken, was hij geïrriteerd door Alien’s onzorgvuldigheid, slordigheid en het onvermogen om te verbeteren.

Ali, een schimmige figuur

Dit artikel combineert het overgebleven bewijs (publicaties, tijdschriften, notitieboekjes en brieven en andere bronnen) om Ali en zijn rol in de expeditie uit de schaduw te halen. Ik bezocht Ternate en zocht tevergeefs naar oude moslimgraven uit het begin van de 20e eeuw. Het kruipen van moderne huizen lijkt alle sporen van eerdere graven te hebben uitgewist.

Bovendien worden Ali’s lonen en reisschema voor het eerst in ons onderzoek gereconstrueerd.Wallace ontwikkelde duidelijk een sterkere gehechtheid voor en vertrouwen in Ali dan al zijn andere assistenten. Toch blijft Ali een schimmig en onbekend personage in het verhaal van Wallace in de Maleisische archipel.

Er wordt nadruk gelegd op verschillende correcties op traditionele verslagen; deze omvatten het feit dat Ali niet altijd een verzamelaar was, maar aanvankelijk een kok; Ali reisde niet met Wallace mee voor de rest van zijn reis, maar verliet hem een heel jaar; en Ali heeft misschien de meeste vogelspecimens van Wallace verzameld.

Van Sarawak naar Singapore

Ali vergezelde Wallace van december 1855 in Sarawak, Borneo, tot februari 1862 toen Wallace vanuit Singapore terugkeerde naar Groot-Brittannië. Van april 1854 tot december 1855 vergezelde Allen Wallace naar Sarawak, inclusief naar een mijnbouwbedrijf in Si Munjon in maart 1855, toen ze orang-oetans tegenkwamen.

Op 10 februari 1856 vertrok Wallace voor altijd uit Sarawak. Charles Allen koos ervoor om achter te blijven en te proberen leraar te worden op de christelijke missie. Wallace schreef aan zijn zus over het verlies van Allen: “Ik moet nu proberen een Chinese jongen te leren insecten te verzamelen en vast te pinnen.”

Wallace nam Ali mee naar Singapore; ze arriveerden op 17 februari 1856 en bleven 96 dagen. In Singapore zag Ali een leven Dit was waarschijnlijk de tijger die op 10 mei levend op Bukit Timah werd gevangen en in het openbaar werd tentoongesteld.

Hun volgende reis was van Singapore naar het eiland Lombok, met een tussenstop op weg naar Bali voor twee dagen. Ali, Wallace bracht een andere assistent, Manuel Fernandez, een Portugees uit Malakka die gewend was aan het villen van vogels. Ze kwamen op 17 juni 1856 aan in Lombok.

De reis ging verder naar Makassar en Aru-eilanden. In Makassar was Ali aangevallen door koorts en Wallace behandelde hem vermoedelijk met kinine. Ali was tegen die tijd een behoorlijk goede vogelontveller geworden en zijn koorts betekende dat Wallace’s verzameling vorderde Op de Aru-eilanden kreeg Ali een collega uit Makassar, Baderoon, van ongeveer 16 jaar oud, die Wallaced omschreef als “een behoorlijk brave jongen maar een wanhopige gokker”. Enige tijd later schold Wallace Baderoon uit wegens luiheid. De jongeman verloor zijn loon door gokken, raakte dieper in de schulden en verliet het dienstverband van Wallace. Als er iets mis ging of als er een betrouwbaar persoon nodig was, vertrouwde Wallace op Ali.

Vanaf de Aru-eilanden bezocht Wallace Maros ten noorden van Makassar. 19 november 1857 vertrokken Wallace en Ali uit Makassar op de Nederlanders. post stoomboot. Ze gingen in januari 1858 verder naar Ternate en hier bedacht hij zijn versie van evolutie door natuurlijke selectie en schreef een essay over het onderwerp, dat hij later naar Charles Darwin stuurde. Dit essay spoorde Darwin aan om op te treden en het jaar daarop schreef hij On the Origin of Species.

Ze gingen verder met de stoomboot naar Manado en Makassar voordat ze op Java aankwamen voor meer binnenlandse verzameltrips, eerst vanuit Surabaya op 16 juli. 1861, en half september arriveerden ze per stoomboot in de grote Nederlandse hoofdstad Batavia (Jakarta). Twee maanden later kwamen ze via Bangka aan op Sumatra en vervolgden ze per boot naar Palembang en kwamen vervolgens in januari 1862 aan in Singapore.

Bij het afscheid gaf Wallace hem, naast wat geld, zijn twee dubbelloops kanonnen en de munitie. , “met veel overtollige winkels, gereedschappen en diversen”. Voor het eerst droeg Ali Europese kleding: colbert en vlinderdas. Ali’s foto met de kleding wordt bewaard in het Natural History Museum in Londen.

Waar kwam Ali vandaan?

De etnografie van Sarawak-volkeren is erg complex. Het is niet precies bekend uit welke groep mensen Ali kwam. We weten niet zeker wat Wallace bedoelde door hem te noemen ” Maleis ”zou precies hetzelfde zijn als het huidige gebruik.

Om door Wallace “Maleis” te worden genoemd, is Ali waarschijnlijk afkomstig uit de groepen moslims die in verschillende kleine dorpen met huizen op palen langs de Sarawak-rivier woonden. Hij kan ook afkomstig zijn uit het dorp Santubong waar Wallace verbleef in februari 1855.

Ali was misschien ongeveer 15 jaar oud, donker, klein van gestalte met zwart haar en bruine ogen. Hij zou het plaatselijke dialect van het Maleis hebben gesproken en was waarschijnlijk niet in staat om te lezen of Wallace vermeldt nooit dat Ali Engels sprak. Toen een andere assistent, Jumaat, stierf in Dorey, zei Wallace dat al zijn mannen moslim waren, inclusief Ali.

Een ander bekend verhaal over Ali is zijn huwelijk In het begin van 1859 trouwde Ali met een Ternate-vrouw, maar zij woonde bij haar familie, “en het maakte niet uit of hij me vergezelde waar ik ook ging tot we Singapore bereikten op weg naar huis”, schreef Wallace. Nadat Ali het dienstverband van Wallace had verlaten, zou hij naar Ternate terugkeren.

Ali de verzamelaar en zijn loon

Van de in totaal 125.600 exemplaren, hoeveel hebben Ali en Wallace’s andere assisterende teams verzameld ? Onlangs is berekend dat Charles Allen en zijn assistenten er ongeveer 40.000 van hebben verzameld.

Ali was niet de enige jager, maar aangezien hij meer dan een van de anderen ongeveer vier jaar voor Wallace heeft gewerkt en bijzonder bekwaam en gemotiveerd lijkt te zijn geweest, moet zijn collectie een groot deel uitmaken. Het is mogelijk dat zijn totaal ook in de tienduizenden ligt. We kunnen echter alleen maar zeker zijn dat Ali vogels heeft verzameld, die een veel kleiner deel uitmaken van de totale collectie: 8.050.

Ter vergelijking: tussen 1860-1862 verzamelden Allen en zijn team 1.985 vogels. Als Allen tijdens zijn eerste fase van werken voor Wallace tussen april 1854 en januari 1856 in ongeveer hetzelfde tempo vogels verzamelde, dan zouden we kunnen speculeren dat Allen 2.900 van Wallace’s totaal van 8.050 verzamelde. Ali verzamelde dus waarschijnlijk veel van de resterende 5.150 vogels. Er moeten ook vele honderden, misschien wel duizenden vogelhuiden in musea in het VK en Europa zijn die door Ali zijn gemaakt.

Hoeveel verdiende Ali eigenlijk door voor Wallace te werken? Hij werkte duidelijk niet alleen voor geld. Hij was ambitieus om nieuwe vogels te krijgen en was misschien ook trots op zijn vaardigheid en sluwheid als jager. Hij ging actief in de geest van de expeditie.

Helaas worden Ali’s lonen niet vermeld op Wallace’s overgebleven rekeningen. Het loon van een paar andere bedienden wordt vermeld in de administratie van Wallace. Een Ambonese christen genaamd Theodorus Matakena ontving acht maanden lang 80 gulden (een andere naam voor gulden), of tien gulden per maand. Twee niet nader genoemde schutters ontvingen negen florijnen per maand.

Als we aannemen dat de periode gedekt door de “Expenses of Galela & Moro voyage” -verslagen ongeveer twee maanden was, dan blijkt dat Ali’s loon ook tien florin per maand was. Ervan uitgaande dat Ali tien florin per maand verdiende als verzamelaar, en in het begin minder als bediende en kok, zou hij tijdens zijn werk voor Wallace ongeveer 450 florijnen of £ 45 hebben verdiend. reis. Dit is exclusief zijn laatste giften en betalingen van Wallace in Singapore.

Dit is een mogelijke interpretatie van wat Ali zou kunnen hebben verdiend. Het is belangrijk om te benadrukken hoe gissingen deze cijfers moeten krijgen gezien de schaarste aan bewijs.

Uiteindelijk gaat het niet alleen om geld. Ali heeft een belangrijke bijdrage geleverd aan Wallace’s wetenschappelijke begrip van de Maleise archipel, niet alleen met ornithologische ontdekkingen zoals Wallace’s standaardvleugel (Semioptera wallacii), maar ook door zijn bijdragen van kennis.

Ali blijft een elft een eigen cijfer, maar verder onderzoek zal ongetwijfeld meer aan het licht brengen. Wallace had niet kunnen bereiken wat hij deed zonder zijn “trouwe metgezel”, Ali.

Dit artikel is een bewerkt fragment van “I am Ali Wallace”: The Malay Asisstant of Alfred Russel Wallace door John van Wyhe en Gerrell M. Drawhorn in Journal of the Malaysian Branch of the Royal Asiatic Society.