Waarom werden de koloniale soldaten kleine mannen genoemd?

Volgens de koloniale wet van Massachusetts moesten alle valide mannen tussen de 16 en 60 jaar een bruikbaar vuurwapen hebben en dienen in een parttime burgerleger genaamd de militie. Het was hun taak om de kolonie tegen haar vijanden te verdedigen; voornamelijk de Indiërs en de Fransen.

De koloniale milities vochten soms zij aan zij met Britse soldaten, vooral tijdens de laatste Franse en Indische oorlog in de jaren 1750 en begin jaren 60. Als gevolg van de oplopende spanningen tussen Groot-Brittannië en haar Amerikaanse koloniën zou dat echter snel veranderen.

In oktober 1774, na de leiding van de Worcester County Convention, riep het Provinciaal Congres van Massachusetts iedereen militie-officieren om hun commissies onder de oude koninklijke regering af te treden en voor nieuwe verkiezingen. Hierdoor werd het officierskorps van loyalisten effectief gezuiverd.

Ze riepen ook de steden op (waarvan de meeste een of meer militiecompagnieën ondersteunden) om een deel van hun milities opzij te zetten en ze te vormen tot nieuwe, speciale compagnieën Minute Men genoemd.

Minute Men verschilde op de volgende manieren van de militie:

1. Terwijl dienst in de militie wettelijk verplicht was, waren minute mannen vrijwilligers.
2. De kleine mannen trainden veel vaker dan de militie. Twee of drie keer per week was gebruikelijk. Vanwege deze serieuze tijdsbesteding werden ze betaald. Een shilling per oefening was gemiddeld. Militie trainde maar één keer in de paar maanden (gemiddeld) en werd alleen betaald als ze buiten hun stad werden geroepen of deel uitmaakten van een expeditie.
3. Van minuutmensen werd verwacht dat ze hun wapens en uitrusting bij zich hadden wees te allen tijde, en in het geval van een alarm, klaar om te marcheren met een waarschuwing van een minuut – vandaar dat ze ‘minutenmensen’ werden genoemd.