Een eerste behandeling kan de vorming van een bloemkooloor voorkomen. Een paar keer per dag strekt zich ijsblokjes tegen het oor uit voor ongeveer 15 minuten strekken, kan de zwelling helpen verminderen.

Snelle verwijdering van vloeistof door een medische professional vermindert de kans op vorming van bloedstolsels. De vloeistof wordt meestal afgevoerd met behulp van een naald met een brede boring in een proces dat aspiratie wordt genoemd. Deze vloeistof kan de bloedstolsels bevatten, waardoor verdere blokkades worden voorkomen.

Het letsel vereist constante compressie om te voorkomen dat het weer met vloeistof wordt gevuld. Compressie houdt de huid ook dicht bij het kraakbeen, zodat er geen extra bloedvaten worden verwijderd. Mensen moeten rusten van training en andere situaties waarin trauma met stompe kracht zich waarschijnlijk opnieuw zal voordoen.

In gevallen waarin eenvoudige drainage niet voldoende is, kan een chirurg een tijdelijke drain aan het oor hechten. Dit is misschien niet praktisch voor degenen die professioneel sporten, omdat ze de afvoer schoon moeten houden om infectie te voorkomen. Voor de meesten is deze methode echter waarschijnlijk prima.

Een alternatief voor het traditionele compressieverband zijn siliconenvormen. Het ene oorstukje past in het oor, net als een traditioneel hoortoestel, en het andere past achter het oor. Samen passen ze compressie toe op het letsel.

Sporters kunnen deze matrijzen onder hun hoofddeksel dragen om het risico op verder letsel te verkleinen. Een casestudy in het British Journal of Sports Medicine beschreef deze behandeling als succesvol nadat een speler met een nieuw ontwikkeld bloemkooloor deze mallen 10 dagen had gedragen. De auteurs merkten ook op dat een gat in het oorstukje het gehoor zou helpen. Omdat dit een nieuwe vorm van behandeling is, zijn er geen langetermijnonderzoeken naar de effectiviteit ervan beschikbaar.

Als een bloemkooloor niet snel wordt behandeld, bestaat de kans dat het permanent wordt. De vloeistof die zich opbouwt, hardt binnen 7 tot 10 dagen uit, waardoor het kraakbeen dikker en hard wordt. Nadat dat is gebeurd, vereist de aandoening een operatie om het oor te herstellen.

Corrigerende chirurgie wordt otoplastiek genoemd. Als het binnen 30 dagen na het eerste stolsel en de vorming is voltooid, moet het nieuw gevormde littekenweefsel worden weggesneden en de wond worden gehecht. Dit gebeurt meestal onder plaatselijke verdoving en vereist dat de patiënt een paar dagen na de operatie een hoofdband draagt. Mensen kunnen de contactsporten meestal 12 weken na de operatie hervatten.

In gevallen waarin het kraakbeen is verhard en het littekenweefsel is gaan zitten, moet de chirurg het oorkraakbeen reconstrueren, vooral wanneer het kraakbeen is afgestorven. Deze operatie duurt doorgaans langer en heeft een langere hersteltijd, omdat het kraakbeen van de ribben kan worden gehaald om het oor te reconstrueren.