In Marcus 4 spreekt Jezus vrede tegen een storm en die houdt op – en dat is verbazingwekkend, maar ga een beetje terug in het hoofdstuk. Het verhaal begint ’s avonds wanneer Jezus de discipelen uitnodigt om met Hem op avontuur te gaan over de zee. Als ik me een avondboottocht met Jezus voorstel, dan omvat die een prachtige zonsondergang, een zinvol gesprek en een verkoelend briesje dat mijn huid doet afkoelen – dat me eraan herinnert dat ik in het moment leef. De discipelen hadden een heel andere ervaring. Jezus valt in slaap op een kussen achter in de boot terwijl wind en golven hun schip bijna inhalen. Water vult het vaartuig. De discipelen maken Hem verwoed wakker en, waarschijnlijk in paniek, zegt een van hen de vraag: “Meester, maakt het U niet uit dat we omkomen?” Vaker wel dan niet, ben ik die man op de boot.

Toen ik een paar jaar geleden naar Redding verhuisde, was ik op zoek naar vrede – ik werd gekweld door angst. Ik wist wat ik was gevoel had minder te maken met een chemische onbalans en meer met het geloofssysteem waar ik mijn leven omheen had opgebouwd. Destijds had ik net een goede vriend verloren bij een vliegtuigongeluk. Ik had dingen nodig om te begrijpen, en ze sloegen nergens op. Ik was de hectische discipel, overweldigd door mijn omstandigheden en die de aard van God beproefd.

Wanneer we omstandigheden tegenkomen die ons begrip te boven gaan, is het gemakkelijk om de goedheid van God in twijfel te trekken . Angst speelt vaak een rol wanneer we proberen vertrouwen te omzeilen. We kiezen ervoor om onze omstandigheden onder controle te houden, omdat vasthouden aan controle zoveel gemakkelijker voelt dan plaats te geven aan vertrouwen. De waarheid is dat we geen vrede kunnen hebben en ook leven met een vooropgezet idee hoe alles eruit zou moeten zien. Hoe graag we het ook zouden willen, vrede zit niet in het resultaat. Vrede is een persoon. Tr Het gebruik van de Vredevorst is een uitnodiging om niet alles te hoeven weten.

Zijn aard was nooit bedoeld als een variabele in de vergelijking die we gebruiken voor logica onze weg naar antwoorden.

Hoewel het normaal is om vrede te zoeken binnenin begrip, als vrede afhankelijk is van onze interpretatie van omstandigheden, zal vrede altijd afzien – we zullen altijd ecologisch gevoelig. Hij heeft ons uitgenodigd voor iets beters. Bill Johnson zei het zo goed: “Als je vrede wilt hebben die begrip te boven gaat, moet je je recht om alles te begrijpen opgeven.”

Vertrouwen wordt geactiveerd wanneer we onszelf kwetsbaar maken voor wie Hij zegt dat Hij is, zonder reden. Die kwetsbaarheid kan ook worden omschreven als kinderlijkheid: geloof zonder de vereiste van bewijs. Het is de sleutel tot het erven van het Koninkrijk. Hij heeft ons de Trooster nagelaten, met de implicatie dat we omstandigheden zullen tegenkomen waarin we geruststellend. Zodra we ons idee van hoe alles eruit zou moeten zien hebben opgegeven, zijn we vrij om te leven in de veronderstelling dat de Vredevorst nauw betrokken is bij alles wat ons aangaat – met of zonder onmiddellijk bewijs.

Hij is Emmanuel, en dat betekent dat elk mysterie een uitnodiging tot ontdekking is; elke onbeantwoorde vraag is slechts een vorm van goedheid die nog niet volledig zichtbaar is.

Ongeacht de chaos die we tegenkomen, is zijn nabijheid gua razernij. Hij is op de boot. Mogen wij degenen zijn die mysterie boven zekerheid omarmen; mogen we worden gekenmerkt door vertrouwen.