In Alabama, “Roll Tide!” is een uitdrukking voor alle seizoenen.

Liefde voor de voetbalmacht van de University of Alabama loopt zo diep in de zuidoostelijke staat dat het iconische college-gezang routinematig ook dienst doet als een afkorting voor ‘hallo’, ‘tot ziens’ en alles daartussenin .

Maar misschien is het ook de Confederale oorsprong vergeten. De geschiedenis van de uitdrukking, evenals de scheppingsmythe achter de bijnaam van de Crimson Tide, is op zijn best duister.

Er is enig indirect bewijs dat suggereert dat het is aangepast van een oude zeebodem genaamd “Roll Alabama Roll”. Het is een laat 19e-eeuws lied – een soort treurzang – dat rouwt om het zinken van de Alabama, een Zuidelijk overvalschip, door het Unie-oorlogsschip Kearsarge. Die een-op-een schermutseling is de beroemdste zeeslag in de geschiedenis van de burgeroorlog en wordt vereeuwigd in een Frans impressionistisch schilderij van Manet.

Is het gewoon toeval dat het strijdlied van de universiteit ‘Yea Alabama’ vraagt “Dixie’s voetbaltrots” om de Yellow Jackets van Georgia Tech “naar een waterig graf te sturen?” Komt de strijdkreet “Roll Tide Roll” van “Roll Alabama Roll?”

Ja, volgens de Alabama Division of the Sons of Confederate Veterans. Zij zijn de eeuwenoude non-profitorganisatie die verantwoordelijk is voor de financiering de bouw van honderden Zuidelijke gedenktekens in het hele zuiden. “Roll Alabama Roll” heeft zeker “Roll Tide” geïnspireerd, zegt Joe Ringhoffer, een voormalig commandant van Semmes Camp 11 van de SCV.

Professor geschiedenis John Beeler van de Universiteit van Alabama zegt dat hij zich niet bewust is van een directe correlatie, maar het zou hem niet verbazen als het waar was.

Wanneer Black Lives Matter-protesten hebben geleid tot een opschudding of contextualisering van de zuidelijke iconografie van campussen, worstelen veel universiteiten ten zuiden van de Mason-Dixon-lijn nu met schooltradities die subtieler zijn dan levensgrote Robert E Lee-beelden of ‘sterren-en -bars ”rebellenvlaggen.

Twee generaties geleden vlogen Zuidelijke gevechtsvlaggen vrij op de tribunes van Southeastern Confer Ence games en fanfares speelden trots “Dixie” – het onofficiële volkslied van de Confederatie. Dat is niet langer het geval. Maar universiteiten ontdekken nu dat zelfs ogenschijnlijk onschuldige vechtliedjes en fanvriendelijke gezangen niet veilig zijn voor hun problematische geschiedenis.

In juni De Universiteit van Florida verbood haar “Gator Bait” gejuich bij thuiswedstrijden. Historici zeggen dat zwarte kinderen in de 19e eeuw als aas werden gebruikt om alligators te lokken, en de term “alligator aas” werd ook gebruikt als een raciale smet. Sommige toeristenplaatsen in Florida verkochten zelfs ansichtkaarten met afbeeldingen van Afro-Amerikanen die werden aangevallen door alligators.

UF-schoolvoorzitter Kent Fuchs verklaarde het verbod door te wijzen op de “gruwelijke historische racistische beelden die aan de uitdrukking zijn verbonden”.

Sommige Gator-fans hebben geprotesteerd tegen het besluit om de traditie stop te zetten en zeggen dat er niets racistisch is aan het gezang. In de GOP-voorverkiezing eerder dit jaar, Judson Sapp, een Republikein uit Florida die een 10-way race verloor om vertegenwoordiger Ted Yoho te vervangen, voerde zelfs campagne om Gator Bait te redden.

De Universiteit van Texas haalde dit najaar ook de krantenkoppen nadat de fanfare van Longhorn ervoor koos om het vechtlied ‘The Eyes’ niet te spelen of Texas ” tijdens een wedstrijd tegen Baylor. De beslissing kwam maanden nadat atleten uit Texas samen met voetbaltrainer Tom Herman van de campus naar het hoofdgebouw van de staat in Austin marcheerden in de dagen na de moord op George Floyd. Een groep studentendemonstranten riep de UT op om het nummer te laten vallen vanwege de “racistische ondertoon”. blackface en werd geïnspireerd door een citaat van de Zuidelijke generaal Robert E Lee.

De school paste haar regels aan om een middenweg te vinden tussen activistische leerlingen en oudere aluin en donateurs, die oordeelden dat spelers moesten staan tijdens uitvoeringen van “The Eyes of Texas” maar niet langer gedwongen werden om het te zingen. Maar het werkte niet. Na een verlies van vier overuren tegen Oklahoma in oktober, was alleen de Texas quarterback Sam Ehlinger bleef tijdens het lied op het veld.

Richard Reddick, UT’s associate decan for equity, community engagement en outreach, leidt momenteel een commissie die moet uitzoeken hoe het 117-jarige lied van de school kan worden behouden “maar met een meer volledige boekhouding en erkenning van zijn verleden”.

Het zal niet gemakkelijk zijn.

Het afrekenen met de geschiedenis is vooral rommelig geweest voor de voetbalprogramma’s van de Zuidelijke universiteit vanwege de symbolische rol in de voormalige slavenstaten sinds de wederopbouw. De telgen van de planterklasse omarmden het spel als een manier om de door het Oude Zuiden uitgeroepen waarden van mannelijkheid en ridderlijkheid opnieuw te bevestigen.

Zuidelijke universiteitsvoetbalprogramma’s selecteerden uniformen, bijnamen en rituelen die het Confederale militarisme opriepen. De Louisiana State University koos bijvoorbeeld de bijnaam “Fighting Tigers” in toewijding aan een rebellenregiment uit de burgeroorlog dat bekend staat als de Louisiana Tigers. Auburn zwaaide tijdens wedstrijden met ‘The Bonnie Blue Flag’ en de Universiteit van Virginia koos aanvankelijk zilvergrijs en kardinaalrood als hun teamkleuren “om de glorie van de Confederatie te vertegenwoordigen, geverfd in het bloed van de gevallenen”.

Naarmate de sport in populariteit groeide en er interregionale matchups tussen gesegregeerde zuidelijke en geïntegreerde noordelijke scholen werden gespeeld, werden bowl-games gezien als proxy-gevechten voor de burgeroorlog.

De Rose Bowl uit 1926 van de University of Alabama de overwinning op de Universiteit van Washington werd behandeld als een overwinning voor het Oude Zuiden als geheel. ‘Wij waren de baby van het Zuiden. We hadden het gevoel dat de Rose Bowl meer was dan zomaar een voetbalwedstrijd ”, zei Hoyt Winslett, Alabama’s eerste All-American, na de wedstrijd. Dat kampioenschap inspireerde “Yea Alabama”, het nieuwe vechtlied van de school, en teksten als “Hit your stride, you’re Dixie’s Football Pride”, die wijzen op de grotere symbolische betekenis van het team.

Na Alabama’s gelijkspel met Stanford in de Rose Bowl het jaar daarop zei universiteitsvoorzitter George Denny: “Ik kom terug met mijn hoofd iets hoger en mijn ziel een beetje meer geïnspireerd om te winnen deze strijd om de schitterende Angelsaksische race van het Zuiden. ”

Verbonden symbolen bij universiteitsvoetbalwedstrijden bereikten een nieuw omslagpunt in het midden van de 20e eeuw uit protest tegen het integratiebeleid – vooral na de historische Brown v Beslissing van het Hooggerechtshof van de Raad van Onderwijs. In de Gator Bowl tegen Penn State uit 1962 bestelde de coach van Florida bijvoorbeeld een Confederate battle flag patch op de teamuniformen en verving de traditionele nummers van de Gators op de helmen door de rebellenvlag.

Een jaar later meldde de gouverneur van Alabama, George Wallace, notoriou sluwde zichzelf in een deuropening om te protesteren tegen de inschrijving van de eerste zwarte studenten van de University of Alabama. In 1967 vaardigde zijn vrouw, gouverneur Lurleen Wallace, een uitvoerend bevel uit aan de Universiteit van Alabama om “Dixie” te spelen en de Zuidelijke vlag te tonen bij alle thuisvoetbalwedstrijden.

“Het was niet toevallig; het waren zuidelijke instellingen die zeiden: ‘Wij zijn tegen de burgerrechtenbeweging. Laten we dit witte verleden herleven en deze Confederate artefacten laten zien als objecten van toewijding ”, zegt Timothy Lombardo, een assistent-professor geschiedenis aan de University of South Alabama.

De verandering is gedurende een groot deel van het verleden langzaam en stabiel geweest. 50 jaar. The Crimson Tide werd voor het eerst gedesegregeerd in 1970. De NCAA en de SEC hebben Confederate Battle Flags en het spelen van “Dixie” uit voetbalstadions verboden. Openlijke symbolen zoals Colonel Reb, de geitenkarikatuur van een oude, blanke plantage-eigenaar die aan de zijlijn danste van de Ole Miss-spellen eerder deze eeuw, is ook verdwenen.

Nu in 2020, met beelden die naar links en rechts vallen, krijgen de meer gedetailleerde symbolen aandacht.

“Zo lang zijn deze dingen op de achtergrond verloren gegaan, maar ik denk dat wat er is gebeurd, is dat ze naar de voorgrond van ons bewustzijn zijn gebracht”, zegt Connor Towne O’Neill, een Engelse leraar bij Auburn en de auteur van That Devil’s Bones: A Reckoning with Monuments, Memory, and the Legacy of White Supremacy

Het is dan ook niet ondenkbaar dat het schijnbaar 94-jarige vechtlied en alomtegenwoordig van The Crimson Tide ‘ Roll Tide ”zal de lijst in de nabije toekomst maken.

• Delen op Facebook
• Delen op Twitter
• Delen via e-mail
• Delen op LinkedIn
• Delen op Pinterest
• Delen op WhatsApp
• Delen op Messenger