Een kwart eeuw onderzoek naar de stervormige mol heeft verrassende inzichten opgeleverd in de evolutie van diergedrag en de grenzen van de fysiologie. Kenneth Catania van de Vanderbilt University zal dat doen. een nieuwe synthese presenteren van opmerkelijke anatomische bevindingen over de mol met stervormige neus op de jaarlijkse bijeenkomst van de American Association of Anatomists tijdens de Experimental Biology 2017-bijeenkomst, die van 22-26 april in Chicago wordt gehouden.

“Star-nosed mollen zijn werkelijk verbazingwekkende dieren “, zegt Catania, een neurowetenschapper die” de interesse in het wezen voor het eerst gewekt werd toen hij werkte als niet-gegradueerde onderzoeksassistent bij de National Zoo in Washington, DC “. Obvio meestal behoren ze tot de raarste wezens op aarde. Maar toen ik begon te proberen de ster, de hersenorganisatie van de mol en zijn gedrag te begrijpen, werd het echt verrassend.

Hier zijn enkele hoogtepunten:

Ze eten sneller dan enig ander zoogdier op aarde.

Mollen met een sterneus kunnen voedsel (meestal insecten) identificeren en eten in minder dan twee tienden van een seconde, en het duurt slechts 8 milliseconden om te beslissen of een item is eetbaar of niet. Ze voeren deze prestatie gedeeltelijk uit dankzij de extreem efficiënte werking van hun zenuwstelsel, dat informatie van de omgeving naar de hersenen van het dier overbrengt met snelheden die de fysiologische limiet van neuronen naderen. Het helpt ook dat …

… Hun ster is het meest gevoelige bekende tastorgaan in elk zoogdier.

Het kenmerkende sterorgel op de snuit van de mol bevat meer dan 100.000 zenuwvezels – vijf keer het aantal “aanraakvezels” in de menselijke hand, allemaal verpakt in een ruimte die kleiner is dan je vingertop. ” De sterhuid is zo gevoelig dat we niet hebben kunnen bepalen wat de laagste drempel is voor het activeren van neuronen, “zei Catania, eraan toevoegend dat het bestuderen van de ster inzichten kan opleveren die ons begrip van de menselijke tastzin kunnen verbeteren.

Vanuit een neurologisch perspectief weerspiegelt hun tastzin ons gezichtsvermogen.

In het midden van het sterorgel bevindt zich een klein gebied genaamd de aanraakfovea dat de mol gebruikt voor al zijn meest gedetailleerde verkenningen. Hoewel de eigenlijke ogen van de moedervlek in wezen nutteloos zijn, is de aanraakfovea neurologisch georganiseerd op een manier die opvallend veel lijkt op de organisatie van een sterk ontwikkeld visueel systeem. Terwijl de mol door zijn omgeving beweegt, verschuift hij constant de ster om de fovea opnieuw te positioneren op interessegebieden, net zoals we onze ogen verschuiven terwijl we bijvoorbeeld de woorden op een pagina lezen. “Deze parallellen suggereren dat er gemeenschappelijke strategieën zijn waarmee evolutie sensorische systemen met een hoge resolutie” bouwt “, of ze nu gebaseerd zijn op zicht of op aanraking,” zei Catania.

Als je de juiste kleurstof gebruikt, kun je letterlijk zien welke delen van hun hersenen bij welke lichaamsdelen passen.

Wetenschappers maken kaarten van de hersenen van mensen en andere dieren met behulp van een nauwgezet proces van vallen en opstaan om te bepalen welke delen van de hersenen verschillende delen van het lichaam controleren (en prikkels ontvangen). Bij moedervlekken met een stervormige neus kun je de hersenkaarten zien met de juiste soorten cellulaire vlekken. “Je kunt in feite een” ster “zien in de neocortex van de mol”, zei Catania. “Dat stelt ons in staat om allerlei gedetailleerde metingen en neurale opnames te maken die erg moeilijk zijn bij andere soorten.”

Ze kunnen ook onder water ruiken. En hun voorpoten zijn schoppen.

Mollen met een sterneus zijn als een affichekind voor extreme evolutionaire aanpassingen. Met hun schopachtige voorpoten tunnels door drassig, moerasachtig In gebieden duiken en zwemmen de mollen vaak om voedsel. Het is aangetoond dat mollen met een stervormige neus bellen in het water blazen en ze vervolgens opnieuw via de neus inhaleren om naar prooien te ruiken, waardoor ze het eerste zoogdier zijn waarvan bekend is dat ze onder water ruiken.

Moedervlekken met een sterneus zijn niet ongewoon, maar worden slechts zelden gezien, zei Catania. Het soortgebied strekt zich uit langs de oostelijke delen van de VS en Canada. Houd dus een oogje in het zeil – wat u vindt, zal u misschien verrassen.

Kenneth Catania zal dit onderzoek presenteren tijdens de EXTREME Anatomy: Living Beyond the Edge-sessie van 10.30 uur tot 12.00 uur. Zondag 23 april, in kamer 175AB, McCormick Place Convention Center (abstract). Neem contact op met het mediateam voor meer informatie of om een gratis perspas te krijgen om de vergadering bij te wonen.

Afbeelding beschikbaar.

Over experimentele biologie 2017

Experimentele biologie is een jaarlijkse bijeenkomst met meer dan 14.000 wetenschappers en exposanten van zes gastverenigingen en meerdere gastverenigingen .Met een missie om de nieuwste wetenschappelijke concepten en onderzoeksresultaten te delen die de klinische vooruitgang vormgeven, biedt de bijeenkomst een ongeëvenaarde gelegenheid voor uitwisseling tussen wetenschappers uit de hele VS en de wereld die tientallen wetenschappelijke gebieden vertegenwoordigen, van laboratorium tot translationeel tot klinisch onderzoek. http://www.experimentalbiology.org #expbio

Over de American Association of Anatomists (AAA)

AAA is de professionele thuisbasis voor een internationale gemeenschap van biomedische onderzoekers en opvoeders gericht op anatomische vorm en functie. Opgericht in 1888, bevordert de vereniging het driedimensionale begrip van structuur in relatie tot ontwikkeling en functie, van molecuul tot organisme. http://www.anatomy.org

Vind meer nieuwsberichten en tipsheets op: https://www.eurekalert.org/meetings/eb/2017/newsroom.