Een lijst met de 100 beste militaire commandanten uit de geschiedenis, van de oudheid tot de moderne tijd.
We hebben 3000 jaar geschiedenis doorzocht om ‘opvallende “Militaire commandanten wiens bekwaamheid op het slagveld, impact op het verloop van oorlog in hun respectieve tijdperken, of belangrijke bijdragen aan de ontwikkeling van oorlogvoering hebben bijgedragen aan het creëren van de wereld waarin we vandaag leven. Sommige leiders zijn vooral bekend vanwege een enkele belangrijke veldslag; Leonidas bij Thermopylae en Alexander Nevsky aan het Peipusmeer vallen in deze categorie. Anderen op de lijst, zoals Alexander de Grote en Napoleon, staan bekend om hun consistente uitmuntendheid in talloze ontmoetingen en campagnes. Veel van de “top 100” ervoeren oorlog aan het “scherpe einde” – Chesty Puller en Hal Moore zijn uitstekende voorbeelden – terwijl mannen als Helmuth von Moltke en Dwight Eisenhower operaties leidden vanuit het hoofdkwartier van het personeel ver weg van de gevechtslinies. Maar ongeacht waar deze mannen het bevel voerden – of ze nu op l en, op zee of in de lucht, elk bewees aan de wereld dat hij een buitengewone leider was.
OUDE ERA
(chronologisch)
Joshua: Joshua was een oude Israëlitische commandant en de opvolger van Mozes. Zijn beroemdste overwinning was de verovering van Jericho, en hij veroverde ook Kanaän (circa 1200 v.Chr.).
Leonidas: Sparta’s koning Leonidas leidde “de 300” tegen duizenden Perzen tijdens de heroïsche verdediging van de bergpas in Thermopylae (480 v.Chr.).
Themistocles: Themistocles, een architect van het Atheense rijk, beëindigde de Perzische dreiging met zijn triomf bij de zeeslag bij Salamis (480 v.Chr.), waarbij de westerse beschaving werd behouden.
Miltiades: Miltiades was een Atheense generaal wiens innovatieve tactische inzet het mogelijk maakte dat zijn in de minderheid zijnde troepenmacht de Perzen vernietigde bij Marathon (490 v.Chr.).
Filips II: Macedonische koning Phillip veroverde de Griekse staten (tegen 337 BC) en creëerde het prachtige leger dat hij naliet aan zijn zoon Alexander.
Alexander de Grote: zoon van Filips II van Macedonië, Alexander nam het leger dat zijn vader had gesmeed en veroverde de bekende wereld van de Ionische Zee naar India (336-323 v.Chr.).
Qin Shi Huang: als eerste keizer van China ( 221-210 v.Chr.), Bouwde Huang de Grote Muur, vestigde een gecentraliseerde regering en verenigde het land door middel van militaire veroveringen.
Hannibal: Beschouwd als Rome’s “publieke vijand nummer één”, was Hannibal een briljante Carthaagse generaal die won de beroemdste veldslag uit de oudheid – Cannae, de klassieke dubbele omhulling (216 v.Chr.).
Scipio Africanus: Victor over Hannibals leger in Zama (202 v.Chr.), Scipio veroverde Carthago voor Rome en voegde Noord-Afrika toe aan de Roman Empire.
Julius Caesar: Door tactische vaardigheden en persoonlijk magnetisme versloeg Caesar (100-44 v.Chr.) De vijanden van Rome – en zijn politieke rivalen – en lanceerde hij het oude Rome op het pad naar keizerlijke glorie.
Marcus Agrippa: een van de beste bevelhebbers van Rome, Agrippa leidde de overwinning in de Slag om Actium (31 v.Chr.), een triomf die Octavianus (Caesar Augustus) de controle over het machtigste rijk van de oude wereld opleverde.
Arminius (Hermann): De Romeins opgeleide Duitse rebellenleider Arminius bracht de meest rampzalige nederlaag, waarbij Varus ‘drie legioenen werden vernietigd in de Slag bij Teutoburger Wald (9 n.Chr.).
Attila de Hun: bekend als de’ gesel van God ‘, regeerde Attila over het enorme Hunnenrijk van Midden-Europa, en zijn legers bereikten de poorten van zowel Constantinopel als Rome (circa 450 AD).
MIDDELEEUWSE ERA
(chronologisch)
Flavius Belisarius: Flavius, een van De grootste generaals van Byzantium versloegen de Vandalen en heroverden het Afrikaanse deel van het Romeinse Rijk. Vervolgens veroverde hij Rome, Napels en Milaan (536).
Khalid ibn al-Walid: een moslimcommandant voor Mohammed en zijn opvolgers, Khalid was ongeslagen in meer dan 100 veldslagen tegen verschillende stammen, de Byzantijnen en de Perziërs Rijk (625-638).
Karel de Grote: Beschouwd als “de vader van het moderne Europa”, vocht de Frankische koning Karel de Grote (742-814) talloze campagnes om het oude Romeinse Rijk te herstellen als een nieuwe Europese macht.
Willem de Veroveraar: Willem, hertog van Normandië, won de beroemdste en meest beslissende Europese ontmoeting in de middeleeuwse oorlogvoering, de Slag bij Hastings (1066), die leidde tot de Normandische verovering van Engeland.
Rodrigo Diaz de Vivar: beter bekend als ‘El Cid’, Diaz (1044-1099) ontwikkelde creatieve gevechtsstrategieën die leidden tot overwinningen tegen zowel Moorse koningen als christelijke legers.
Saladin: een van de beroemdste uit de geschiedenis Saladin, moslimcommandanten, vochten drie campagnes tegen de kruisvaarders. De Vrede van Ramala (1187) verliet Jeruzalem in islamitische handen.
Genghis Khan: Nadat Genghis Mongoolse stammen had geconsolideerd, vestigden zijn militaire veroveringen het grootste aaneengesloten rijk van de geschiedenis, dat zich uitstrekte van de Kaspische Zee tot de Zee van Japan (door 1227).
Subutai (Subudai): Subutai (1176-1248) was de meest getalenteerde ondergeschikte commandant van Genghis Khan.Hij blonk uit in belegeringsoorlogvoering en in het aanpassen van tactieken aan de omstandigheden op het slagveld.
Alexander Nevsky: Nevsky, de Russische prins van Novgorod, versloeg de binnenvallende Teutoonse ridders aan het Peipusmeer in zijn meest gevierde overwinning, de Slag om het IJs (1242). ).
Edward I: zoon van Henry II van Engeland, Edward bracht Wales onder Engelse heerschappij en marcheerde tegen Schotland, waarbij hij William Wallace versloeg in de Slag bij Falkirk (1298).
Tamerlane: Geboren in wat later Oezbekistan werd, verzamelde Tamerlane een enorm leger van nomaden, moslims en christenen die uitgestrekte regio’s van West- en Centraal-Azië veroverden (1370-1405).
Mehmed II: Mehmed, sultan van het Ottomaanse rijk, veroverde Constantinopel (1453), drong Europa door tot aan de Donau en vocht zo’n 25 militaire campagnes.
Suleiman I: Suleiman “the Magnificent” breidde het Ottomaanse rijk uit van Klein-Azië naar Noord-Afrika, maar hij werd tegengehouden in Wenen (1529).
Ieyasu Tokugawa: Na het winnen van de slag om Sekigahara (1600), werd Tokugawa proc geprezen shogun en Japan werd onder zijn heerschappij verenigd. Zijn kasteel in Edo groeide uit tot Tokio.
RISE OF PROFESSIONELE LEGER EN MARINE
(chronologisch)
Francis Drake: De Engelse kaper en ontdekkingsreiziger Drake leidde een preventieve staking in Cadiz (1587) die de aanval van de Spaanse Armada een cruciaal jaar vertraagde. Hij speelde een belangrijke rol tijdens de nederlaag van de Armada door de Engelse vloot (1588).
Maurice van Nassau: The Prince of Orange (1618-25) paste een systematische studie van militaire geschiedenis, strategie en tactieken toe op zijn reorganisatie van de Nederlandse legers, resulterend in een enorm slagveldsucces.
Gustavus Adolphus: Deze Zweedse koning (1611-32) wordt vaak “de vader van de moderne oorlogsvoering” genoemd vanwege zijn ontwikkeling van een professioneel leger met mobiele artillerie en verbeterde infanterie- en cavalerieformaties.
Oliver Cromwell: Cromwell creëerde en leidde de “Ironsides” -cavalerie, de stootkracht van het Engelse New Model Army (1645) die royalistische troepen vernietigde en de overwinning van het Parlement bezegelde.
Turenne: Turenne, een maarschalk van Frankrijk (vanaf 1643), werd door Napoleon beschouwd als een van de “Grote Kapiteins” van de oorlogvoering, die zijn soldaten aanspoorde de campagnes van Turenne te “lezen en herlezen”.
Hertog of Marlborough: John Churchill, overwinnaar van de Slag om Blenheim (1704), was de meest indrukwekkende De Engelse commandant van zijn tijd. Hij domineerde de Europese slagvelden tijdens de Spaanse Successieoorlog.
Maurice de Saxe: De Saxe, een maarschalk-generaal van Frankrijk, behaalde zijn belangrijkste overwinning in de Slag bij Fontenoy (1745). Zijn opmerkelijke bijdragen aan de oorlogvoering van het tijdperk omvatten organisatie, training en tactische innovatie.
Frederik de Grote: de geduchte koning van Pruisen (1740-86) vertrouwde op ijzeren discipline, solide leiderschap op het slagveld en innovatieve tactische formaties om talloze coalities te verslaan. vijanden.
George Washington: als opperbevelhebber van het Amerikaanse continentale leger (vanaf 1775) hield Washington de strijdmacht bijeen totdat een beslissende slag kon worden gewonnen – een strategie die zijn vruchten afwerpt in Yorktown (1781). / p>
NAPOLEONIC WARS
(chronologisch)
John Jervis: Jervis was een Britse admiraal (later First Lord of the Admiralty, 1801-04) wiens grootste overwinning, de zeeslag bij Kaap St. Vincent (1797) maakte een einde aan de invasie van het revolutionaire Frankrijk.
Mikhail Kutuzov: Kutuzov bewees de redder van Rusland. Zijn beleid van verschroeide aarde en de zware Franse verliezen die hij toebracht bij Borodino (1812) maakten van Napoleons invasie van Rusland een ramp die het rijk beëindigde.
Horatio Nelson: Nelson, de meest vooraanstaande marine-commandant van Engeland in het tijdperk van zeil, vernietigde de Frans-Spaanse vloot tijdens de Slag bij Trafalgar (1805), een van de cruciale zeeslagen in de geschiedenis.
Andre Massena: Misschien wel de beste van Napoleons maarschalken (Napoleon dacht van wel), Massena (1758- 1817) pochte een succesrecord op het slagveld dat alleen op de tweede plaats kwam na dat van de keizer.
Michel Ney: Ney was een van Napoleons oorspronkelijke 18 maarschalken van Frankrijk. Zijn gedurfde leiderschapsstijl maakte hem ‘de dapperste van de dapperen’ tijdens campagnes zoals Jena (1806), de terugtocht uit Moskou (1812) en Waterloo (1815).
Napoleon: beschouwd als de meest briljante commandant van de geschiedenis, Napoleon toonde een beheersing van strategie, tactiek en bestuur die Frankrijk een imperium bezorgde en leidde tot het gebruik van de term “Napoleontisch” om een heel tijdperk van oorlogvoering te beschrijven (1799-1815).
Hertog van Wellington: “Iron Duke” Arthur Wellesley frustreerde de legers van Napoleon in Spanje en versloeg ze vervolgens bij Waterloo (1815) om de meest gerenommeerde commandant van Engeland van het Napoleontische tijdperk te worden.
VEROVERERS EN VRIJHEIDSVECHTERS
( chronologisch)
Francisco Pizarro: de Spaanse conquistador Pizarro leidde een kleine strijdmacht die 30.000 Inca-krijgers versloeg (1531-33), Peru veroverde en Spanje hielp de controle over het grootste deel van Zuid-Amerika te verwerven.
Hernando Cortés: Met 600 Spaanse conquistadores versloeg Cortés het Azteekse rijk dat 6 miljoen telde (1521) en won Mexico en Midden-Amerika voor Spanje.
Simon Bolivar: Bolivar “the Liberator “Leidde de strijd tegen de Spaanse overheersing in Zuid-Amerika die Ecuador, Colombia, Panama, Peru, Bolivia en Venezuela bevrijdde (tegen 1821).
Shaka Zulu: de veroveringen van Shaka Zulu, oprichter van het Zoeloe-rijk, waren te danken aan zijn militaire innovaties in organisatie, training, wapens en tactieken die leidden tot de oprichting van een bijna onoverwinnelijk leger (tegen 1828).
Geronimo: Geronimo, de beroemde Chiricahua Apache-oorlogsleider, gebruikte guerrillatactieken om het Amerikaanse leger bijna 25 jaar te slim af te zijn in Arizona, New Mexico en Noord-Mexico, tot zijn laatste gevangenneming (1886).
Louis Botha: Botha was een Boerengeneraal die verbluffende overwinningen behaalde op veel grotere Britse troepen bij Colenso (1899) en Spion Kop (1900). Zijn verwoestende guerrillacampagne duurde tot het einde van de S tweede Boerenoorlog.
INDUSTRIËLE LEEFTIJD EN VROEG MODERN TIJDPERK
(alfabetisch)
David Farragut: Farragut, de eerste admiraal van de Amerikaanse marine, veroverde New Orleans (1862 ) en Mobile (1864) in beslissende zeeoverwinningen die het strategische belang van zeemacht in de burgeroorlog benadrukten.
Nathan Bedford Forrest: misschien wel het grootste natuurlijke militaire genie van alle commandanten van de burgeroorlog, Forrest (1821- 77) combineerde gedurfd leiderschap met een griezelig vermogen om winnende tactieken af te stemmen op elke militaire situatie. (Als hij omsingeld was, adviseerde hij: “Val ze in beide richtingen aan!”)
Ulysses S. Grant: Westerse overwinningen, vooral Vicksburg (1863), maakten de keuze van Grant Lincoln als opperbevelhebber. Zijn vasthoudend Virginia uit 1864 Campagne leidde tot de definitieve nederlaag van het leger van Robert E. Lee.
Thomas J. “Stonewall” Jackson: Stonewall Jackson was Lee’s meest briljante ondergeschikte. Zijn voortijdige dood door eigen vuur na zijn verbluffende overwinning in Chancellorsville (1863) was het grootste verlies van de Confederatie.
Robert E. Lee: Lee is een Amerikaans militair icoon. Tot zijn nederlaag in Gettysburg (1863) gaf zijn operationele genialiteit de Confederatie de grootste kans op de overwinning in de burgeroorlog.
Helmuth von Moltke: Als chef van de generale staf (1857-88) was Moltke de belangrijkste ingenieur van de overwinningen van Pruisen op Denemarken (1864), Oostenrijk (1866) en Frankrijk (1870) – triomfen die leidden tot het leiderschap van Pruisen over het nieuwe Duitse rijk.
William T.Sherman: Vaak genoemd als een van de geschiedenis eerste ‘moderne’ generaals, voerde Sherman ‘totale oorlog’ uit aan het zuiden in zijn Atlanta Campaign (1864) en de daaropvolgende March to the Sea.
Heihachiro Togo: de Japanse held admiraal Togo vernietigde de Russische Baltische vloot in de Slag bij Tsushima (1905), een van de meest beslissende zeeslagen uit de geschiedenis.
WERELDOORLOG I
(alfabetisch)
Edmund Allenby: Allenby’s infanterie en mobiele strijdmacht strategie leidde tot de nederlaag van het Turkse leger en de verovering van Palestina (1918). Het is vaak genoemd als een voorloper van de blitzkrieg-oorlogvoering van een generatie later.
Ferdinand Foch: Hoewel Foch zijn reputatie van voor de Eerste Wereldoorlog verdiende als tacticus, was zijn grootste bijdrage aan de overwinning van de geallieerden de hoogste commandant van de Franse, Britse en Amerikaanse troepen (1918).
Paul von Hindenburg: Hindenburg was een Duitse veldmaarschalk die samen met generaal Erich Ludendorff een virtuele militair-industriële dictatuur vormde die de Duitse oorlogsmachine bestuurde (1916- 18).
John Jellicoe: Jellicoe, van wie Winston Churchill ooit beweerde dat hij ‘de enige man aan beide kanten was die de oorlog in een middag kon verliezen’, behaalde een strategische Britse overwinning in Jutland (1915), de grootste zeeslag van de Eerste Wereldoorlog.
Mustafa Kemal: Ataturk, bekend als “de grondlegger van het moderne Turkije”, leidde de succesvolle repulsie van de Britse invasie van Gallipoli (1915) en voerde het bevel in de Kaukasus en Palestina.
Thomas Edward Lawrence: “Lawrence of Arabia” leidde de Arabische opstand die hielp Groot-Brittannië verslaat Turkse legers (tegen 1918). Zijn invloedrijke boeken over irreguliere oorlogsvoering worden vandaag de dag nog steeds gelezen door diegenen die inzicht zoeken in opstanden.
Paul von Lettow-Vorbeck: Terwijl hij het bevel voerde over Duitse troepen in Oost-Afrika tijdens de Eerste Wereldoorlog (1914-18), Lettow-Vorbeck bewees een meester in de guerrillaoorlog en hield 100.000 Britse en geallieerde troepen vast met slechts 15.000 troepen.
Erich Ludendorff: De andere helft van het Duitse Hindenburg-Ludendorff-team. Generaal Ludendorff, briljant maar temperamentvol, was het “brein” achter de Duitse oorlogsinspanningen in de laatste jaren van de Eerste Wereldoorlog (1916-18).
William “Billy” Mitchell: De intellectuele en spirituele “vader van de VS” Air Force ”, voerde deze theoreticus van de luchtmacht het bevel over 1.500 Amerikaanse, Franse, Britse en Italiaanse vliegtuigen in St. Mihiel (1918), een van de eerste gecoördineerde lucht-grondoffensieven in de geschiedenis.
John Monash: door sommigen aangeprezen als de beste generaal aan het westelijk front (1916-18), ontwikkelde de Australische Monash baanbrekende tactieken die zeer succesvol bleken bij het overwinnen van de brute loopgravenoorlog uit de Eerste Wereldoorlog.
Henri Petain: Pétain was een meester in verdedigende tactieken. Door zijn koppige verdediging van Verdun (1916) was het Duitse plan om ‘het Franse leger wit te laten bloeden’ even dodelijk voor Duitse troepen als voor Fransen.
John J. Pershing: As American Expeditionary Force Commander (1917) – 19), stond Pershing erop dat zijn leger van 3 miljoen man onder Amerikaans bevel zou vechten. Hij (en George Washington) klommen op tot Amerika’s hoogste militaire rang, generaal van de legers.
Henry Rawlinson: de beroemde militaire theoreticus Basil Liddell Hart, een harde criticus van de generaals van het Westelijk Front van Groot-Brittannië, prees Rawlinson voor zijn innovatieve tactieken tijdens de Slag aan de Somme (1916).
William Robertson: Nadat hij zich als soldaat had aangemeld (1877) en in alle rang, klom deze veteraan uit de Boerenoorlog tot de positie van de Britse chef van de keizerlijke generale staf (1916-18), een prestatie die bijna ongehoord was in het Britse leger.
WERELDOORLOG II
(alfabetisch)
Vasily Chuikov: Chuikovs hardnekkige verdediging van Stalingrad (1942) bleek cruciaal voor het winnen van een van de meest beslissende veldslagen. Later speelde de Sovjetcommandant een belangrijke rol in de tactische strijd die Berlijn veroverde (1945).
Karl Dönitz: Dönitz was de architect van Hitlers dodelijke U-bootcampagne die Groot-Brittannië bijna wurgde (1939-43). Later volgde de Duitse admiraal Hitler op als het laatste staatshoofd van nazi-Duitsland.
Hugh Dowding: Dowding was het hoofd van het RAF Fighter Command tijdens de Battle of Britain (1940). Zijn “Dowding System” integreerde radar, plotten van overvallen en radiobesturing van jagers om de Luftwaffe in de lucht boven Engeland te verslaan.
Dwight D. Eisenhower: commandant van de meest succesvolle Allied Coalition in de geschiedenis (1943-45) , “Ike” leidde de invasie in Normandië, versloeg het Duitse Ardennenoffensief en vernietigde Hitlers Westfront-legers.
Heinz Guderian: Guderian, die door velen wordt beschouwd als “de vader van blitzkrieg”, schreef letterlijk het boek over tanktactieken (Achtung Panzer! 1937). Hij rolde over Frankrijk (1940) maar werd tegengehouden in Moskou (1941).
William Halsey: Soms gekarakteriseerd als een marineversie van George Patton, was ‘Bull’ Halsey de meest populaire van Nimitz. agressieve ondergeschikte – en de meest onverbiddelijke vijand van Japan (1941-45).
Arthur Harris: “Bomber” Harris bedacht en vervolgde meedogenloos de nachtelijke “gebiedsbombardementen” op nazi-Duitsland (1939-45) die, in combinatie met de strategische bombardementen van de Amerikaanse luchtmacht bij daglicht, verwoeste Duitse steden.
Ivan Konev: Konev was een veteraan uit de Russische burgeroorlog. Tijdens de Tweede Wereldoorlog bevrijdde zijn leger Odessa, Kharkov en Kiev, verdreef Duitse troepen uit Oost-Europa en speelde toen een sleutelrol bij de bestorming van Berlijn (1945).
Curtis LeMay: LeMay ontwikkelde de B -29 vuurbomtactieken die de steden van Japan verwoestten, en zijn vliegtuigen lieten de atoombommen vallen (6 en 9 augustus 1945) die de Pacific War beëindigden.
Douglas MacArthur: Briljant maar vaak controversieel, MacArthur voerde het bevel in drie oorlogen – Wereldoorlog I, Wereldoorlog II en Korea. Hij behaalde opmerkelijk succes in het Pacific Theatre (1941-45) ondanks zijn ontoereikende voorraden en beperkte aantallen troepen en schepen.
Carl Gustav Emil Mannerheim: Mannerheim voerde het bevel over de sterk in de minderheid zijnde Finse strijdkrachten die de aanvankelijke Sovjet invasie tijdens de Winteroorlog (1939-40), en hij vocht de Vervolgoorlog (1941-44) tegen de USSR als een Duitse bondgenoot.
Erich von Manstein: Manstein, het brein achter de verbluffende overwinning van Duitsland op Frankrijk (1940) was een van Hitlers meest succesvolle bevelhebbers aan het oostfront.
Bernard Montgomery: Monty was de beroemdste commandant van Groot-Brittannië uit de Tweede Wereldoorlog. Hij versloeg Rommel bij het keerpunt Slag om El Alamein (1942), voerde het bevel over de geallieerde grondtroepen in Normandië (1944) en reed vervolgens naar het hart van Duitsland.
Chester Nimitz: Als opperbevelhebber van de In de Stille Oceaan (1941-45) voerde Nimitz het bevel over de grootste geografische uitgestrektheid van de Tweede Wereldoorlog. Hij leidde zijn drive met op vliegdekschepen gebaseerde marine-luchtmacht en leidde de grootste armada van de geschiedenis naar de overwinning.
George S. Patton Jr .: “Old Blood and Guts” was Amerika’s beste veldcommandant van de Tweede Wereldoorlog. Hij leidde het derde leger in een verbazingwekkende “race door Frankrijk” (1944) en vervolgens Duitsland overweldigd in een “blitzkrieg in omgekeerde richting”.
Konstantin Rokossovsky: Rokossovsky speelde een belangrijke rol bij de beslissende overwinningen aan het Oostfront in Moskou (1941) , Stalingrad (1942) en Kursk (1943). Sommigen geloven dat de Sovjet-maarschalk beter was dan Zhukov.
Erwin Rommel: De “Desert Fox”, Duitslands beroemdste commandant uit de Tweede Wereldoorlog, werd door beide partijen gerespecteerd . Zijn opmerkelijke campagnes waren onder meer Frankrijk (1940), Noord-Afrika (1941-43) en Normandië (1944).
William Slim: Slim was de beste Britse generaal van de Tweede Wereldoorlog.Zijn leiderschap overwon monumentale uitdagingen – verschrikkelijk terrein, slecht weer, voorraadtekorten en een onverbiddelijke vijand – om de Japanners in Birma (1945) te verslaan.
Holland M. Smith: “Howling Mad” Smith leidde talrijke eilanden in de Stille Oceaan invasies (1943-45). Velen beschouwen de Marine-generaal als ‘de vader van amfibische oorlogsvoering’ en hij was een van de meest succesvolle beoefenaars ervan.
Raymond Spruance: Spruance’s ‘ongelooflijke’ overwinning in Midway (1942) vormde het keerpunt in de oorlog in de Stille Oceaan. De nederlaag van de Japanse vloot bij Leyte Gulf (1944) bezegelde het lot van Japan.
Isoroku Yamamoto: het genie achter de verwoestende aanval van Japan op Pearl Harbor (1941), Yamamoto realiseerde zich dat de op vliegdekschepen gebaseerde luchtmacht het ‘big gun’-slagschip had verdrongen in oorlogsvoering op zee.
Tomoyuki Yamashita: Bekend als de’ Tiger of Malaya ‘, leidde Yamashita een briljante 70-daagse campagne die een Britse kracht tweemaal zo groot als zijn leger, het veroveren van het ‘onneembare’ fort van Singapore (1 942) en het toebrengen van de grootste nederlaag van Groot-Brittannië.
Georgi Zhukov: Zhukov was de meest succesvolle maarschalk van de U.S.S.R. Deze redder van Moskou (1941) en veroveraar van Berlijn (1945) was mogelijk “de man die de Tweede Wereldoorlog won” tegen nazi-Duitsland.
MODERNE ERA
(alfabetisch)
Moshe Dayan: Israëlische commandant Dayan diende als chef van de defensiestaf en als minister van defensie. Zijn meest verbluffende overwinning in vier Arabisch-Israëlische conflicten was de Zesdaagse Oorlog (1967).
Vo Nguyen Giap: Giap, overwinnaar van de Fransen bij Dien Bien Phu (1954), voerde een langdurige oorlogsstrategie uit die langer duurde dan de Amerikanen en leidde tot de nederlaag van Zuid-Vietnam (1975).
Harold G. ” Hal “Moore: Moore’s legendarische bevel over de in de minderheid zijnde 7th Cavalry troopers in de Slag om Ia Drang Valley (1965) zette het patroon vast dat de Amerikaanse gevechtsoperaties volgden voor de rest van de Vietnamoorlog.
Lewis B.” Chesty ” Puller: Puller, een zeer gedecoreerde Amerikaanse marinier, volgde zijn gevechtsexploitaties in de Stille Oceaan uit de Tweede Wereldoorlog met een ongelooflijke ‘aanval naar achteren’, waarbij hij zijn mariniers uit de Chinese omsingeling bevrijdde bij het bevriezen van Korea n Chosin Reservoir (1950).
Matthew B. Ridgway: Ridgway, een beroemde commandant in de lucht tijdens de Tweede Wereldoorlog (Sicilië, D-Day, Battle of the Bulge), volgde MacArthur op in Korea (1951). Daar gaf hij de VN-troepen nieuw leven en keerde hij krachtige Chinese offensieven terug.
Mao Zedong: een succesvolle leider tegen nationalistische Chinezen (1926-49) en Japanse tegenstanders (1937-45), Mao Zedong was zowel een beoefenaar als een theoreticus van onconventionele oorlogsvoering. Zijn invloedrijke boek On Guerrilla Warfare (geschreven in 1937) heeft talloze revolutionairen na de Tweede Wereldoorlog geleid.
