30 juni is Asteroid Day 2020

Op de ochtend van Op 30 juni 1908 vond de grootste asteroïde-inslag in de geregistreerde geschiedenis plaats in een afgelegen deel van Siberië, Rusland. De explosie vond plaats boven de dunbevolkte Oost-Siberische taiga, boven de Siberische Podkamennaya Tunguska-rivier in wat nu Krasnoyarsk Krai is. De explosie maakte naar schatting 80 miljoen bomen plat op een oppervlakte van 2150 vierkante kilometer bos. We vieren nu elk jaar Asteroid Day op de verjaardag van wat nu bekend staat als de Tunguska-gebeurtenis.

Getuigen meldden dat ze een vuurbal zagen – een blauwachtig licht, bijna zo helder als de zon – die langs de hemel bewoog, gevolgd door een flits en een geluid dat lijkt op artillerievuur. Samen met het geluid was er een krachtige schokgolf die ruiten op honderden kilometers afstand brak en mensen omver wierp. De explosie in de lucht was als nooit tevoren.

Hoewel er geen krater is gevonden, wordt deze nog steeds gecategoriseerd als een inslaggebeurtenis en wordt aangenomen dat deze is veroorzaakt door een inkomende asteroïde (of komeet). ), die de aarde nooit echt trof, maar in plaats daarvan explodeerde in de atmosfeer, wat een zogenaamde luchtuitbarsting veroorzaakte, drie tot zes mijl (vijf tot tien km) boven het aardoppervlak. Hoewel de asteroïde de aarde niet per se heeft geraakt, was de atmosferische explosie nog steeds voldoende om enorme schade aan het bos in de regio te veroorzaken. Recent onderzoek toont aan dat het object hoogstwaarschijnlijk een steenachtige asteroïde was ter grootte van een gebouw van vijf verdiepingen dat ongeveer 24 km boven de grond uit elkaar viel. Naar schatting is de asteroïde de atmosfeer van de aarde binnengegaan met een snelheid van ongeveer 54.000 km per uur.

De explosie bracht genoeg energie vrij om rendieren te doden en bomen af te vlakken gedurende vele mijlen rond de explosieplaats. In die tijd was het moeilijk om dit afgelegen deel van Siberië te bereiken. Pas in 1927 leidde Leonid Kulik de eerste Sovjet-onderzoeksexpeditie om de Tunguska-gebeurtenis te onderzoeken. Hij maakte een eerste reis naar de regio, interviewde lokale getuigen en verkende de regio waar de bomen waren gekapt. Hij raakte ervan overtuigd dat ze allemaal met hun wortels naar het midden waren gekeerd. Hij vond geen meteorietfragmenten en hij vond ook geen meteorietkrater.

Dus wat gebeurde er? Door de jaren heen hebben wetenschappers en anderen fantastische verklaringen bedacht voor de Tunguska-explosie. Sommige waren behoorlijk wild, zoals de ontmoeting van de aarde met een getroffen buitenaards ruimtevaartuig, of een mini-zwart gat, of een deeltje antimaterie.

Maar de waarheid is nogal gewoontjes. Er wordt nu aangenomen dat, naar alle waarschijnlijkheid, een kleine ijzige komeet of steenachtige asteroïde in botsing is gekomen met de atmosfeer van de aarde. Als het een asteroïde was, zou het ongeveer een derde van de grootte van een voetbalveld zijn geweest en met een snelheid van ongeveer 15 km per seconde.

In 2019, nieuw onderzoek – geïnspireerd door een workshop gehouden in het Ames Research Center van NASA in Silicon Valley en gesponsord door het NASA Planetary Defense Coordination Office – werd over het Tunguska-evenement gepubliceerd in een reeks artikelen in een speciale uitgave van het tijdschrift Icarus. Het thema van de workshop was het opnieuw onderzoeken van het astronomische koude geval van de Tunguska-inslag in 1908.

Enkele essentiële aanwijzingen over wat er gebeurde tijdens de Tunguska-gebeurtenis verschenen op 15 februari 2013, toen een kleinere maar nog steeds indrukwekkende meteoor barstte in de atmosfeer in de buurt van Chelyabinsk, Rusland. Zoals NASA uitlegde:

Er was nieuw bewijs binnengekomen om het mysterie van Tunguska op te lossen. Deze zeer gedocumenteerde vuurbal bood onderzoekers de mogelijkheid om moderne computermodelleringstechnieken toe te passen om uit te leggen wat werd gezien, gehoord en gevoeld.

De modellen werden gebruikt met video-observaties van de vuurbal en kaarten van de schade op de grond. om de oorspronkelijke grootte, beweging en snelheid van het Chelyabinsk-object te reconstrueren. De resulterende interpretatie is dat Chelyabinsk hoogstwaarschijnlijk een steenachtige asteroïde was ter grootte van een vijf verdiepingen tellend gebouw dat 24 kilometer boven de grond uit elkaar viel. Dit veroorzaakte een schokgolf gelijk aan een explosie van 550 kiloton.De schokgolf van de explosie blies ongeveer een miljoen ramen uit en verwondde meer dan duizend mensen. Gelukkig was de kracht van de explosie niet genoeg om bomen of constructies omver te werpen.

Volgens de huidige kennis van de asteroïdenpopulatie kan een object zoals de Chelyabinsk-meteoor gemiddeld elke 10 tot 100 jaar een impact op de aarde hebben.

Lees meer over NASA’s onderzoek naar het Tunguska-evenement

Vanwege het Tunguska-evenement en andere, kleinere gevolgen, zijn astronomen de mogelijkheid gaan gebruiken van catastrofale komeet- en asteroïde-inslagen ernstiger in de afgelopen decennia. Ze hebben nu regelmatige observatieprogramma’s om te kijken naar Near-Earth Objects, zoals ze worden genoemd. Er zijn regelmatig bijeenkomsten om te bespreken wat er zou kunnen gebeuren als we een groot object op een ramkoers met de aarde zouden vinden. En ruimtewetenschappers plannen missies naar een asteroïde, waaronder ESA’s Hera-missie, vanwege de lancering naar het Didymos-paar bijna-aarde-asteroïden in 2024, en NASA’s DART-missie, die ook naar Didymos reist, die ergens eind 2021 zal worden gelanceerd. p>

Lorien Wheeler, een onderzoeker bij NASA Ames Research Center, die werkt aan NASA’s Asteroid Threat Assessment Project, zei:

Omdat er zo weinig waargenomen gevallen, blijft er veel onzekerheid over hoe grote asteroïden uiteenvallen in de atmosfeer en hoeveel schade ze op de grond zouden kunnen veroorzaken. Recente vorderingen in computermodellen, samen met analyses van de Tsjeljabinsk en andere meteoorgebeurtenissen, helpen ons echter om deze factoren beter te begrijpen, zodat we potentiële asteroïdebedreigingen in de toekomst beter kunnen inschatten.

Astronoom David Morrison, ook bij NASA Ames Research Center , zei:

Tunguska is de grootste kosmische impact die de moderne mens heeft gezien. Het is ook kenmerkend voor het soort impact waartegen we ons in de toekomst waarschijnlijk zullen moeten beschermen.

Op 15 februari 2013 werd een vergelijkbare, hoewel kleinere luchtstoot vond plaats boven de stad Chelyabinsk, Rusland. In dit geval werd de luchtstoot waarschijnlijk veroorzaakt door een steenachtige asteroïde of meteoriet ter grootte van een vijf verdiepingen tellend gebouw dat 24 km boven de grond uit elkaar viel. De schokgolf van de explosie, gelijk aan een explosie van 550 kiloton, blies ongeveer een miljoen ramen uit en verwondde meer dan duizend mensen in zes steden in heel Rusland.

Kort gezegd: op 30 juni 1908 werd een object vanuit de ruimte, waarvan men dacht dat het een asteroïde was, explodeerde boven Siberië, Rusland, in wat bekend is geworden als de Tunguska-gebeurtenis. De explosie maakte duizenden bomen plat, doodde rendieren en blies honderden kilometers verderop ramen uit.

Bron: Icarus speciale papieren over Tunguska

Via NASA

Via NASA Wetenschap

Via Wikipedia