Vandaag is het de verjaardag van een van de meest controversiële presidenten, Rutherford B. Hayes, die aantrad te midden van een constitutionele crisis en verliet zijn functie om zijn reputatie te verdedigen.

Historici plaatsen Hayes in het midden van het peloton als het gaat om de algehele prestaties op kantoor, maar de nalatenschap van Hayes zal voor altijd verbonden zijn met hoe hij was verkozen.

In 1876 was Hayes een held uit de burgeroorlog en een gouverneur van Ohio die door de Republikeinen werd gekozen als kandidaat voor het donkere paard, in plaats van een andere controversiële figuur, James Blaine.

De Van de democratische mededinger, Samuel Tilden uit New York, werd algemeen verwacht dat hij de algemene verkiezingen tegen Hayes zou winnen, omdat de natie in een crisis verkeerde onder de vertrekkende Republikeinse president, Ulysses S. Grant.

Echter, op de verkiezingsdag kwam, had geen van de kandidaten de meerderheid van de stemmen. Tilden had gemakkelijk de volksstemming gewonnen, maar hij had nog een electorale stem nodig.

In vier staten beweerde elke partij echter dat hun kandidaat de staat had gewonnen, wat duidelijk niet waar kon zijn. Als de democratische verkiezingsverslagen zouden worden aanvaard, zou Tilden de president zijn. Als de Republikeinse rapporten werden aanvaard, zou Hayes de president zijn.

De grondwet hield geen rekening met dit scenario: er was geen voorziening voor het beslechten van een geschil waarbij rivaliserende kiezers betrokken waren. Een bijkomend probleem was dat de vice-president de verkiezing moest certificeren. Maar Henry Wilson was een jaar eerder overleden en er was geen zittende vice-president.

Een speciale kiescommissie van senatoren, leden van het Huis en rechters van het Hooggerechtshof werd door het Congres aangesteld om het geschil te beslechten en een constitutionele crisis vóór maart, wanneer een nieuwe president zou aantreden.

De commissie kende alle verkiezingsstemmen van de vier betwiste staten toe aan Hayes in een 8-7 stemming. De Democraten stemden naar verluidt in met het besluit in ruil voor de terugtrekking van federale troepen uit South Carolina en Louisiana, waarmee het einde van de wederopbouw in het zuiden werd gemarkeerd, in wat het compromis van 1877 wordt genoemd.

Het tweede deel van Hayes ‘erfenis was de gevolgen van het einde van de wederopbouw en de daaropvolgende vaststelling van Jim Crow-wetten die rassenscheiding in het zuiden verplichten. Hayes verwijderde de laatste federale troepen uit het zuiden, wat zijn reputatie bij sommige historici heeft geschaad. Maar anderen zeiden dat Hayes geen keus had, en dat de meeste federale troepen het zuiden al hadden verlaten tijdens de regering van Grant.

Na zijn controversiële verkiezing beloofde Hayes zich niet kandidaat te stellen voor herverkiezing, en hij hield zich aan die belofte, helpen om het vertrouwen van de natie in het ambt van president te herstellen. Hij ging verder met het aanvallen van patronage in het ambtenarenapparaat van de natie. Hayes slaagde erin de machtige Collector van de haven van New York, Chester Arthur, in 1878 te ontslaan in een epische strijd met de New Yorkse machtsmakelaar Roscoe Conkling. (Arthur zou in 1881 president worden.) Onder Hayes herstelde de Amerikaanse economie zich ook van de rampzalige paniek van 1873.

Vandaag de dag wordt Hayes weinig herinnerd in de Verenigde Staten, maar hij wordt behandeld als een nationale held in één land: Paraguay. Hayes stemde ermee in om te onderhandelen over een langlopend grensgeschil tussen Argentinië en Paraguay, en het besluit gaf Paraguay 60 procent van zijn land.

Dus als je naar Paraguay gaat, is er een staat die is vernoemd naar de 19e president, genaamd Presidente Hayes. De regio viert jaarlijks op 12 november Presidente Hayes-dag en er is zelfs een voetbalteam vernoemd naar Hayes, evenals een Hayes-museum voor bezoekers.

Scott Bomboy is de hoofdredacteur van het National Constitution Center.