Een regressieve belasting is een belasting die op zodanige wijze wordt opgelegd dat het belastingtarief daalt naarmate het aan belasting onderworpen bedrag toeneemt. “Regressief” beschrijft een distributie-effect op inkomsten of uitgaven, verwijzend naar de manier waarop het tarief van hoog naar laag vordert, zodat het gemiddelde belastingtarief hoger is dan het marginale belastingtarief. In termen van individueel inkomen en vermogen legt een regressieve belasting een grotere last (in verhouding tot de middelen) op de armen dan op de rijken: er is een omgekeerde relatie tussen het belastingtarief en het vermogen van de belastingbetaler om te betalen, gemeten aan de hand van activa , consumptie of inkomen. Deze belastingen hebben de neiging om de belastingdruk te verlagen van de mensen met een hoger vermogen om te betalen, omdat ze de relatieve last steeds meer verschuiven naar degenen met een lager vermogen om te betalen.

De regressiviteit van een bepaalde belasting kan ook rekening houden met de neiging van de belastingbetaler om de belaste activiteit uit te oefenen in verhouding tot hun middelen (de demografie van de belastinggrondslag). Met andere woorden, als de activiteit die wordt belast, waarschijnlijker wordt uitgevoerd door de armen en minder waarschijnlijk wordt uitgevoerd door de rijken, kan de belasting als regressief worden beschouwd. Om het effect te meten, moet zowel de inkomenselasticiteit van het goed dat wordt belast als het inkomenseffect op consumptie worden beschouwd. De maatregel kan worden toegepast op individuele belastingen of aan een belastingdienst ystem als geheel; een jaar, meerdere jaren of levenslang.

Het tegenovergestelde van een regressieve belasting is een progressieve belasting, waarbij het gemiddelde belastingtarief toeneemt naarmate het aan belasting onderworpen bedrag stijgt. Daartussenin is een vlakke of evenredige belasting , waar het belastingtarief wordt vastgesteld naarmate het aan belasting onderworpen bedrag toeneemt.