In zijn derde grote boek over evolutietheorie, The Expression of the Emotions in Man and Animals (1872), verklaarde Charles Darwin dat emotionele tranen ‘doelloos’ zijn. Wat een beetje kortzichtig is, toch? Mensen zijn de enige soort die tranen produceert als een emotionele reactie op prikkels. Door de jaren heen hebben onderzoekers ontdekt dat we eigenlijk verschillende soorten tranen hebben – tranen van huilen over een breuk versus van huilen tijdens het snijden van een ui zien er heel anders uit onder een microscoop. En hoewel er nog veel te ontdekken valt over de fysiologische implicaties van waarom we huilen, zijn tranen en hun functie een integraal onderdeel van onze meest fundamentele menselijke ervaringen.
Het menselijk lichaam produceert drie soorten tranen: basale, reflexieve en psychische. Deze worden allemaal uitgescheiden door de traanklier, net boven het oog. Het traanstelsel ontvangt berichten van zowel het autonome zenuwstelsel als de frontale kwab van de hersenen, waardoor de productie van tranen wordt veroorzaakt. Basale tranen worden constant afgescheiden, gebruikt om het hoornvlies te beschermen en te smeren. Reflextranen treden alleen op als een irriterend middel zoals stof of vuil (of het hakken van uien) een reactie veroorzaakt op spoel het uit.
Maar psychische tranen zijn de moeilijkere. Zij zijn degenen die worden geproduceerd als gevolg van sterke emotionele reacties zoals stress, vreugde, woede, verdriet en natuurlijk fysieke pijn. Het zijn deze tranen die worden geproduceerd met uitsteeksels van de frontale kwab. Studies hebben aangetoond dat dezelfde neuronale delen van de hersenen worden geactiveerd wanneer we iemand zien huilen als wanneer we zelf huilen, waardoor wetenschappers geloven dat mensen zo geëvolueerd zijn dat huilen automatisch empathie en mededogen bij andere mensen opwekt.
Gerelateerd aan The Swaddle:
Emoties beheren is gemakkelijker als je tegen jezelf praat
Hoewel alle tranen een mengsel van lipiden, metabolieten, elektrolyten en enzymen bevatten, de feitelijke samenstelling van tranen varieert, afhankelijk van de oorzaak. Paranormale tranen bevatten extra eiwitten en hormonen die in andere soorten tranen ontbreken. Leucine enkefaline, een natuurlijke pijnstiller die vrijkomt wanneer het lichaam onder stress staat, wordt aangetroffen in psychische tranen en helpt het lichaam terug naar de homeostase te reguleren. Het is ook waarom mensen zich misschien beter voelen na het huilen.
Maar omdat structuren die door een microscoop worden gezien, anders kristalliseren, afhankelijk van de omstandigheden en de verdampingssnelheid, kunnen zelfs twee psychische tranen met dezelfde chemische samenstelling er enorm verschillend uitzien. Dit vormt een probleem voor wetenschappers en onderzoekers, maar Rose-Lynn Fisher, een fotograaf, gebruikt het in haar voordeel. Haar project, Topography of Tears, begon in 2008 toen ze begon met het verzamelen van tranen veroorzaakt door verschillende stimuli op glasplaatjes.
De resultaten, 10 keer vergroot, zien eruit als luchtfoto’s van landschappen, kustlijnen, sneeuwvlokken, en zijn getiteld gebaseerd op wat ze voelde toen ze huilde – ‘tranen van verandering’, ‘tranen van einde en begin’ en ‘tranen van opgetogenheid’, evenals basale en reflexieve tranen. Anders dan Darwin gelooft Fisher dat tranen een integraal onderdeel zijn van de menselijke conditie. “Tranen zijn het medium van onze meest oertaal op momenten die zo onverbiddelijk zijn als de dood, zo fundamenteel als honger en zo complex als een overgangsrite”, zegt ze. “Het is alsof elk van onze tranen een microkosmos van de collectieve menselijke ervaring in zich draagt, als een druppel van een oceaan.”
