In de 15e eeuw gaf Prins Hendrik de Zeevaarder zijn ontdekkingsreizigers opdracht terug te brengen naar Portugal alle exotische vruchten, noten en planten uit nieuwe landen. Als gevolg hiervan had het tijdperk van ontdekking een dramatische invloed op het koken in Portugal en de rest van de wereld.
Tomaten en aardappelen werden naar Europa gebracht, Braziliaanse ananas werd geïntroduceerd op de Azoren, Braziliaanse chilipepers groeiden in Angola, Afrikaanse koffie werd getransplanteerd naar Brazilië (vandaag produceert ongeveer de helft van het wereldaanbod), Braziliaanse cashewnoten kwamen aan in Afrika en India, en thee werd geïntroduceerd bij Europeanen. Tegenwoordig is de Portugese voorliefde voor bepaalde ingrediënten zoals kaneel of kerriepoeder ook een erfenis uit die tijd. Maar andere culturen hadden al eeuwen daarvoor nieuw voedsel in Portugal geïntroduceerd. De Romeinen (die van het Iberisch schiereiland de graanschuur van Rome wilden maken) brachten tarwe en introduceerden uien, knoflook, olijven en druiven. Later waren de Moren de eersten die rijst plantten, vijgen introduceerden, plantjes met citroenen en sinaasappels plantten en bedekte de provincie Algarve met amandelbomen.
Tegenwoordig varieert de Portugese keuken natuurlijk van regio tot regio, maar verse vis en schaaldieren zijn op vrijwel elk menu te vinden. Het nationale gerecht is ‘bacalhau’, dri ed, gezouten kabeljauw. De Portugezen zijn erdoor geobsedeerd sinds het begin van de 16e eeuw, toen hun vissersboten Newfoundland bereikten. De zeelieden hebben hun vangst gezouten en in de zon gedroogd om ervoor te zorgen dat de lange reis naar huis meegaat, en vandaag de dag zijn er naar verluidt 365 verschillende manieren om de vangst klaar te maken, één voor elke dag van het jaar.
Gegrilde sardientjes en horsmakreel zijn ook populair in de kustplaatsen, en een mengsel van andere soorten vis wordt in een stoofpotje gedaan genaamd “Caldeirada”.
Het land staat vol met speciale visrestaurants, waarvan vele artistieke uitstallingen hebben van kreeften, garnalen, oesters en krabben. Om een mengsel hiervan te proberen, neem dan de rijke rijst met zeevruchten, “arroz de marisco”.
Een ander nationaal gerecht, maar dan gemaakt met vlees, is “cozido à portuguesa”, een dikke stoofpot van groenten met verschillende soorten vlees. De favoriete soort is varkensvlees, gekookt en geserveerd op verschillende manieren. Geroosterd speenvarken (“leitão assado”) is populair in het noorden van het land, net als varkensworsten die “chouriço” of “linguiça” worden genoemd.
Typisch voor Porto is pens met sperziebonen. Het is niet naar ieders smaak, maar het is het beroemdste gerecht van Porto sinds Henry de Zeevaarder een schip stuurde om Ceuta in Marokko te veroveren en de mensen van Porto al hun vee slachtten om de bemanning te bevoorraden, alleen de ingewanden bewaarden voor Ze staan sindsdien bekend als ‘tripeiros’ of ‘penseters’.
Het ontbijt is traditioneel alleen koffie en een broodje, maar de lunch is een grote aangelegenheid, die vaak wel twee uur duurt. Het wordt tussen ’s middags en 2 uur of tussen 1 en 3 uur, en het diner wordt over het algemeen laat geserveerd, na 20 uur. Er zijn meestal drie gangen, vaak inclusief soep. De meest voorkomende soep is’ caldo verde ‘, met aardappel , geraspte boerenkool en stukjes worst.
De meest typische desserts zijn rijstpudding met kaneelsmaak, vlaai en karamelvla, maar ze bevatten ook vaak een verscheidenheid aan kaas. De meest voorkomende soorten zijn gemaakt van schapen- of geitenvlees ” s melk, en de meest populaire is “queijo da serra” uit de regio Serra da Estrela.
Veel o De voortreffelijke gebakjes van het land werden in de 18e eeuw door nonnen gemaakt en verkochten ze als een middel om hun inkomen aan te vullen. Veel van hun creaties hebben interessante namen als “barriga de freira” (“buik van de non”), “papos de anjo” (“engelenkisten”) en “toucinho do céu” (“spek uit de hemel”). Een bijzonder lekker gebakje is “pastel de nata”, een kleine custardtaart bestrooid met kaneel.
Probeer voor een maaltijd in een restaurant in Lissabon of elders in Portugal het brood dat op tafel wordt gelegd – Portugees brood is heerlijk.