Winston Churchill, die Groot-Brittannië leidde in een alliantie met de Verenigde Staten en de Sovjet-Unie die de As-mogendheden versloeg in de Tweede Wereldoorlog , op deze dag afgetreden als premier. Churchill, die toen 80 was, zou nog een decennium leven. Hij werd opgevolgd door Anthony Eden, de minister van Buitenlandse Zaken en een politieke protege die lang had geprobeerd hem te vervangen.

“Churchill haatte het om zijn ambt te verlaten”, schreef Andrew Roberts in zijn biografie van 2018, “Churchill, Walking with Destiny. ” Roberts citeert de vrouw van Churchill, Clementine, die de ‘eerste dood’ van haar man markeert en ‘voor hem een dood in het leven’. Roberts voegt eraan toe: ‘Hij vormde wat Colville’ een koude haat tegen Eden ‘noemde en’ probeerde zijn intieme vrienden ervan te overtuigen dat hij uit zijn ambt werd opgejaagd ‘. Hij zei ook dat het opgeven van de politiek na bijna 60 jaar’ een verschrikkelijke moersleutel ‘was. ‘”

Roberts vertelt dat de avond voordat hij ontslag nam, koningin Elizabeth II en haar man, prins Phillip, kwamen eten in Downing Street 10,” een ongekende eer voor een premier. ” Voordat hij zich terugtrok voor de nacht, zei Churchill ‘plotseling heftig tegen Colville:’ Ik geloof niet dat Anthony het kan. ‘Het leek een wreed oneerlijk iets te zeggen over de persoon die al vijftien jaar zijn rechterhand was – de langstzittende erfgenaam in de Britse politieke geschiedenis – maar het bleek juist te zijn. ” (Eden was al snel verwikkeld in de Suez-crisis, een rampzalige episode in Britse historische annalen waarin Eden werd ondermijnd door president Dwight D. Eisenhower.)

Tijdens zijn laatste kabinetsvergadering, voordat hij naar Buckingham Palace ging om aan te besteden zijn ontslag bij de koningin, adviseerde Churchill zijn ministers om “nooit gescheiden te blijven van de Amerikanen.” (Desalniettemin had Churchill een lage dunk van John Foster Dulles, de staatssecretaris van Eisenhower, die privé zei: “Hij is het enige geval van een stier die ik ken die zijn porseleinen kast met zich meedraagt.” In een woordspel over Latijnse verbuigingen, hij intoneerde ook: “Dull, duller, Dulles.”)

Roberts vat het premierschap van Churchill’s “Indian Summer” samen door op te merken dat het “het einde van de Koreaanse oorlog had gezien, een miljoen huizen gebouwd, de afschaffing van rantsoenering, het einde van de bezuinigingen en het begin van een terugkeer naar welvaart. Groot-Brittannië was een kernenergie geworden; geen enkel deel van het Britse rijk was geliquideerd; de kroning was een groot succes geweest en de Mount Everest was veroverd. ”

Na een naoorlogse overwinning van de Labour-partij in 1945 werd Churchill de leider van de conservatieve oppositie, maar in 1951 werd hij weer in functie gestemd. In 1953 ridderde koningin Elizabeth Churchill; in hetzelfde jaar ontving hij de Nobelprijs voor literatuur “voor zijn beheersing van de historische en biografische beschrijving en voor zijn briljante welsprekendheid bij het verdedigen van verheven menselijke waarden.”

Na zijn pensionering bleef hij in het parlement tot het jaar voor zijn dood.