De Pink Squirrel-cocktail is vermoedelijk uitgevonden in de jaren 40 in Bryant’s Cocktail Lounge in Milwaukee. Sindsdien leeft het aan de rand, genoten door degenen die het kennen en worden het regelmatig doorgegeven door de velen die het niet weten.

Het drankje heeft veel gemeen met de Brandy Alexander en de Grasshopper, elk met crème de cacao en room. Maar deze cocktail verschilt duidelijk door de toevoeging van crème de noyaux, een ooit populaire maar relatief vergeten likeur uit de 19e eeuw. Het is vergelijkbaar met amaretto, maar heeft een bijzondere kruiden-en-bittere amandelsmaak, en de rode kleur van de likeur komt traditioneel van cochenille, een insect dat wordt gebruikt voor kleurstof.

Gezien dat crème de noyaux was nooit een alledaags verschijnsel op achterbalken, het is niet verwonderlijk dat de Pink Squirrel door de jaren heen geen top 10-lijst heeft bereikt. En moderne cocktails zijn weggekomen van de zoete en romige dranken die de jaren 70 en 80 domineerden. Maar deze interessante cocktail is een slokje waard.

Het kopen van crème de noyaux kan problematisch zijn, ervan uitgaande dat je geen crème de noyaux-man hebt op snelkiezen. Die prestatie is de laatste jaren echter gemakkelijker geworden, met flessen die verkrijgbaar zijn bij Bols, Hiram Walker en Tempus Fugit. De laatste brachten hun versie uit in 2013, die het dichtst bij de 19e-eeuwse voorbeelden lijkt. Het is gemaakt met abrikozen- en kersenpitten, bittere amandelen en plantaardige ingrediënten, en de likeur krijgt een ouderwetse kleur, met cochenille.

De Pink Squirrel combineert slechts drie ingrediënten en is makkelijk te maken; het is ook heel gemakkelijk om te drinken. De crème de noyaux voegt zich bij witte crème de cacao en zware room om een rijke, zoete cocktail te creëren die smaakt naar amandelen en chocolade. Maak een paar glazen de volgende keer dat je in het verleden wilt duiken of wanneer je een cocktail wilt drinken die lijkt op een milkshake voor volwassenen.