Begin schaatscarrière Bewerken

Als kind was Baiul geïnteresseerd in ballet, maar werd hij niet als dun genoeg beschouwd. Haar grootmoeder nam haar mee naar schaatslessen en zei dat het ballet op schaatsen was. Haar grootvader was ook voorstander van haar schaatsen, waarmee ze op driejarige leeftijd begon in Dnipropetrovsk. Hij geloofde dat ze een toekomstige prima ballerina zou kunnen worden en dat schaatsen een prima oefenterrein was om te dansen. Baiul volgde ballet, maar koos uiteindelijk voor schaatsen. Terwijl ze trainde, betaalde haar moeder haar trainingskosten, waaronder lessen, kostuums en uitrusting. Toen ze vijf was, studeerde ze bij Stanislav Koritek, een prominente Oekraïense coach.

Ze werd gecoacht door Koritek totdat hij in maart 1992 een coachingbaan in Toronto, Ontario, kreeg aangeboden. Hij accepteerde vanwege gebrek aan steun voor de sport in Oekraïne na de ineenstorting van de Sovjet-Unie. In augustus 1992 belde zijn vader, Alfred, de vice-president van de Oekraïense schaatsfederatie, namens Baiul coach Galina Zmievskaya. Ze nam haar aan als student en regelde dat het meisje naar haar huis in Odessa zou verhuizen. verwelkomde haar in haar kring van eliteschaatsers en bood haar onderdak in het kleine driekamerappartement van haar familie in de stad. Tijdens de training van Zmievskaya boekte Baiul snelle vorderingen. Haar andere coach in Odessa was Valentyn Nikolayev. Ze vertegenwoordigde FSC “Ukraine” (Odessa, Dnipropetrovsk).

1993 Europese en Wereldkampioenschappen Bewerken

Baiul pakte de zilveren medaille op de Europese kampioenschappen van 1993 in Helsinki en eindigde als tweede na Surya Bonaly uit Frankrijk. Voorafgaand aan de Wereldkampioenschappen van 1993 in Praag crashte ze tegen de planken en verplaatste ze schijven in haar rug en nek. stopte met oefenen en raadpleegde een Tsjechische arts. Ze nam deel aan schaatsen met kromme messen omdat het te laat was om een nieuw paar te proberen. Als tweede in het korte programma en eerste in de vrije skate eindigde ze voor Bonaly en werd op leeftijd wereldkampioen 15.

Europese kampioenschappen en Olympische Winterspelen 1994 Bewerken

In 1994 won Baiul de zilveren medaille op de Europese kampioenschappen in Kopenhagen, waar ze opnieuw tweede werd na Bonaly. Op de Olympische Winterspelen van 1994 werd ze was tweede na Nancy Kerrigan na de kort programma van dames “singles. Tijdens een oefensessie voor het lange programma kwam ze in botsing met de Duitse Tanja Szewczenko, met een verwrongen onderrug en een kleine snee in haar rechterscheenbeen, waarvoor ze drie hechtingen nodig had. Ze ontving twee olympisch goedgekeurde pijnstillende injecties met anesthetica in haar onderrug en schouder, waardoor ze kon meedoen aan de vrije skate. Ze won de vrije skate op Kerrigan met de kleinste marges en won zo de gouden medaille. Het was een controversiële overwinning die desalniettemin werd verdedigd zoals verdiend door de scheidsrechter zeggen dat Baiul in een artistieke en boeiende stijl schaatste terwijl Kerrigan voorzichtig schaatste. Ze won de Olympische gouden medaille op de leeftijd van 16 jaar en 101 dagen en werd een van de jongste Olympische kampioenen op het gebied van kunstschaatsen. Kerrigan werd tweede en Chen Lu werd derde. Baiul werd aangekondigd als de winnaar nadat Surya Bonaly en Katarina Witt hun respectieve programma’s hadden voltooid buiten de medailleklassement. Naast haar Olympische titel werd ze ook uitgeroepen tot Merited Master of Sport s door Oekraïne in 1994.

Professionele carrière (toeren) Bewerken

Ondanks hun status als Olympisch kampioen, hadden Baiul en Viktor Petrenko in Odessa dezelfde moeilijkheden als hun mede-Oekraïners. Ze woonden in een land met financiële problemen, waar vlees een luxe was en stroomuitval vaak voorkwam. De omstandigheden op hun ijsbaan in Odessa waren ernstig verslechterd door het gebrek aan financiële steun van de overheid voor kunstschaatsen na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie. Ze hadden geen werkende ijsdweilmachine, dus coaches en schaatsers moesten het ijs vaak met de hand weer boven water komen. Dergelijke omstandigheden waren van invloed op Baiuls beslissing om prof te worden na de Olympische Winterspelen van 1994, hoewel ze toen pas 16 jaar oud was. Zmievskaya onderhandelde over een zeer winstgevend contract voor haar om na de Olympische Spelen door de Verenigde Staten te toeren, een kans die alleen beschikbaar is voor professionals. In mei 1994, op 16-jarige leeftijd, tekende Baiul een overeenkomst met het Amerikaanse talentbureau William Morris Endeavour.

Baiul zei later dat haar drankproblemen tijdens deze tour begonnen. Ze zei: ‘Behalve ikzelf waren bijna alle kunstschaatsers in de bus volwassenen, en hij zat vol met alcohol. De meeste schaatsers waren Russen en Amerikanen, en ze dronken allemaal. Toen probeerde ik het. Ik was heel jong, zonder dat iemand me het goede leerde. Ik dacht dat het de norm was, want als tiener wil je “niet loskomen van de meerderheid”.

Na de Olympische Spelen werd Baiul geplaagd door fysieke kwalen die haar schaatsvermogen aantasten. Ze moest in de zomer van 1994 een arthroscopische knieoperatie ondergaan, waarna haar arts haar het advies kreeg om gedurende twee maanden niet terug te keren naar het ijs.Vanwege het tourcontract van een miljoen dollar negeerde Baiul de aanbevelingen van de dokter. Ze hervatte het schaatsen binnen twee weken en keerde terug naar het optreden na zes weken. Deze beslissing, samen met veranderingen in haar lichaam, belemmerde haar springvermogen drastisch.