Belangrijkste bevindingen

Sociale determinanten van gezondheid zijn de omstandigheden waarin mensen worden geboren, groeien, leven, werken en ouder worden die de gezondheid bepalen. Deze brief geeft een overzicht van sociale gezondheidsdeterminanten en opkomende initiatieven om deze aan te pakken. Het laat zien:

Inleiding

Bij pogingen om de gezondheid in de VS te verbeteren, werd van oudsher gekeken naar het gezondheidszorgsysteem als de belangrijkste motor van gezondheids- en gezondheidsresultaten. Er wordt echter steeds meer erkend dat het verbeteren van de gezondheid en het bereiken van gezondheidsgelijkheid bredere benaderingen vereisen die rekening houden met sociale, economische en omgevingsfactoren die de gezondheid beïnvloeden. Deze brief geeft een overzicht van deze sociale gezondheidsdeterminanten en bespreekt nieuwe initiatieven om deze aan te pakken.

Wat zijn sociale gezondheidsdeterminanten?

Sociale gezondheidsdeterminanten zijn de omstandigheden waarin mensen worden geboren, groeien, leven, werken en worden ouder.1 Ze omvatten factoren als sociaaleconomische status, opleiding, buurt en fysieke omgeving, werkgelegenheid en sociale ondersteuningsnetwerken, evenals toegang tot gezondheidszorg (figuur 1).

Figuur 1: Sociale gezondheidsdeterminanten

Sociale gezondheidsdeterminanten aanpakken is belangrijk voor het verbeteren van de gezondheid en het verkleinen van gezondheidsverschillen.2 Hoewel gezondheidszorg essentieel is voor de gezondheid, is het een relatief zwakke gezondheidsdeterminant.3 Onderzoek toont aan dat gezondheidsresultaten worden bepaald door een reeks factoren, waaronder onderliggende genetica, gezondheidsgedrag, sociaal en ecologisch factoren en gezondheidszorg. Hoewel er momenteel geen consensus bestaat in het onderzoek over de omvang van de relatieve bijdragen van elk van deze factoren aan de gezondheid, suggereren studies dat gezondheidsgedragingen, zoals roken, dieet en lichaamsbeweging, en sociale en economische factoren de belangrijkste factoren zijn voor gezondheid. uitkomsten en sociale en economische factoren kunnen het gezondheidsgedrag van individuen beïnvloeden. Kinderen van ouders die de middelbare school niet hebben afgemaakt, leven bijvoorbeeld eerder in een omgeving die de gezondheid belemmert, zoals een gebrek aan veiligheid, blootliggend afval en ondermaatse huisvesting. Ze hebben ook minder kans om toegang te hebben tot trottoirs, parken of speeltuinen, recreatiecentra of een bibliotheek.4 Verder blijkt uit bewijs dat stress de gezondheid gedurende de hele levensduur negatief beïnvloedt5 en dat omgevingsfactoren effecten op meerdere generaties kunnen hebben.6 Maatschappelijke determinanten aanpakken van gezondheid is niet alleen belangrijk voor het verbeteren van de algehele gezondheid, maar ook voor het verminderen van gezondheidsverschillen die vaak hun oorsprong hebben in sociale en economische nadelen.

Initiatieven om sociale gezondheidsdeterminanten aan te pakken

er zijn een aantal initiatieven in opkomst om sociale gezondheidsdeterminanten aan te pakken.Sommige van deze initiatieven proberen de focus op gezondheid in niet-gezondheidssectoren te vergroten, terwijl andere erop gericht zijn dat het gezondheidszorgsysteem bredere sociale en omgevingsfactoren aanpakt die de gezondheid beïnvloeden.

Focus op gezondheid in niet-gezondheid Sectoren

Beleid en praktijken in niet-gezondheidssectoren hebben gevolgen voor gezondheid en gezondheidsgelijkheid. De beschikbaarheid en toegankelijkheid van het openbaar vervoer heeft bijvoorbeeld invloed op de toegang tot werk, betaalbare gezonde voeding, gezondheidszorg en andere belangrijke drijfveren voor gezondheid en welzijn. Voedingsprogramma’s en -beleid kunnen ook de gezondheid bevorderen, bijvoorbeeld door het ondersteunen van gezondere buurtwinkels in gemeenschappen met een laag inkomen, 7 programma’s van boer tot school8 en gemeenschaps- en schooltuinen, en door bredere inspanningen om de productie en consumptie van gezond voedsel te ondersteunen.9 het aanbieden van voor- en vroegschoolse educatie aan kinderen in gezinnen met lage inkomens en in gekleurde gemeenschappen helpt prestatiekloven te verkleinen, de gezondheid van studenten met lage inkomens te verbeteren en gezondheidsgelijkheid te bevorderen.10

“Health in All Policies” is een benadering die gezondheidsoverwegingen opneemt in de besluitvorming over sectoren en beleidsgebieden heen.11 Een Health in All Policies-benadering identificeert de manieren waarop beslissingen in meerdere sectoren de gezondheid beïnvloeden, en hoe een verbeterde gezondheid de doelstellingen van deze meerdere sectoren kan ondersteunen. diverse partners en belanghebbenden om samen te werken om gezondheid, gelijkheid en duurzaamheid te bevorderen, en tegelijkertijd andere doelen te bevorderen, zoals het bevorderen van banencreatie en economische stabiliteit, transporttoegang en mobiliteit, een sterk landbouwsysteem en verbeterde opleidingsresultaten. Staten en plaatsen maken gebruik van de Health in All Policies-benadering door middel van taskforces en werkgroepen die zich richten op het samenbrengen van leiders uit alle instanties en de gemeenschap om samen te werken en prioriteit te geven aan een focus op gezondheid en gezondheidsgelijkheid.12 Op federaal niveau is de Affordable Care Act (ACA ) richtte de Nationale Preventieraad op, die senior leiders samenbrengt van 20 federale departementen, agentschappen en kantoren, die samenwerkten met de Preventieadviesgroep, belanghebbenden en het publiek om de Nationale Preventiestrategie te ontwikkelen.

Plaats -gebaseerde initiatieven zijn gericht op de uitvoering van sectoroverschrijdende strategieën om de gezondheid in wijken of gemeenschappen met slechte gezondheidsresultaten te verbeteren. De relatie tussen buurten en gezondheid wordt steeds meer erkend, waarbij postcode wordt beschouwd als een sterkere voorspeller van iemands gezondheid dan hun genetische code.13 Een aantal initiatieven is gericht op het implementeren van gecoördineerde strategieën in verschillende sectoren in wijken met sociale, economische en ecologische barrières die leiden tot slechte gezondheidsresultaten en gezondheidsverschillen. Het Harlem Children’s Zone (HCZ) -project richt zich bijvoorbeeld op kinderen in een gebied van 100 blokken in Central Harlem met chronische ziekten en kindersterftecijfers die hoger waren dan de percentages voor veel andere delen van de stad, evenals hoge armoede- en werkloosheidscijfers . HCZ streeft ernaar de onderwijs-, economische en gezondheidsresultaten van de gemeenschap te verbeteren door middel van een breed scala aan gezinsgerelateerde, sociale dienstverlening en gezondheidsprogramma’s.

Aanpak van sociale determinanten in het gezondheidszorgsysteem

Naast de groeiende beweging om overwegingen met betrekking tot gezondheidseffecten en -resultaten op te nemen in niet-gezondheidsbeleid, zijn er ook nieuwe inspanningen om niet-medische, sociale gezondheidsdeterminanten aan te pakken in de context van het gezondheidszorgsysteem. Deze omvatten federale en staatsinitiatieven met meerdere betalers, Medicaid-initiatieven geleid door staten of door gezondheidsplannen, evenals activiteiten op het niveau van zorgverleners gericht op het identificeren en aanpakken van de niet-medische, sociale behoeften van hun patiënten.

Federale en staatsinitiatieven

In 2016 kondigde het Centrum voor Medicare en Medicaid Innovatie (CMMI), dat werd opgericht door de ACA, een nieuw “Accountable Health Communities” -model aan, gericht op het verbinden van Medicare en Medicaid-begunstigden met gemeenschapsdiensten om gezondheidsgerelateerde sociale behoeften aan te pakken. Het model biedt financiering om te testen of het systematisch identificeren en aanpakken van de gezondheidsgerelateerde sociale behoeften van Medicare- en Medicaid-begunstigden door middel van screening, doorverwijzing en gemeenschapsnavigatiediensten de gezondheidskosten zal beïnvloeden en het gebruik van klinische en poliklinische patiënten zal verminderen. In 2017 kende CMMI 32 subsidies toe aan organisaties om gedurende een periode van vijf jaar deel te nemen aan het model. Twaalf winnaars zullen navigatiediensten verlenen aan begunstigden met een hoog risico helpen bij toegang tot gemeenschapsdiensten en 20 winnaars zullen partnerafstemming aanmoedigen om ervoor te zorgen dat gemeenschapsdiensten beschikbaar zijn en inspelen op de behoeften van ingeschreven personen. 14

Via het CMMI State Innovation Models Initiative (SIM), een aantal staten is bezig met hervormingen van leveringen en betalingen door meerdere betalers, waarbij de nadruk wordt gelegd op de volksgezondheid en die de rol van sociale determinanten erkennen.SIM is een CMMI-initiatief dat financiële en technische ondersteuning biedt aan staten voor de ontwikkeling en het testen van door de staat geleide, meerbetaalde betalings- en serviceleveringsmodellen voor de gezondheidszorg die tot doel hebben de prestaties van het gezondheidssysteem te verbeteren, de kwaliteit van de zorg te verhogen en de kosten te verlagen. Tot op heden heeft het SIM-initiatief bijna $ 950 miljoen aan subsidies toegekend aan meer dan de helft van de staten om innovatieve betalings- en leveringsmodellen te ontwerpen en / of te testen. Als onderdeel van de tweede ronde van SIM-toekenningen, moeten staten een plan voor de gehele staat ontwikkelen om de volksgezondheid te verbeteren. Staten die ronde 2-subsidies hebben ontvangen, volgen verschillende benaderingen om de gezondheidsbehoeften van de bevolking vast te stellen en te prioriteren; klinische, volksgezondheids- en gemeenschapsgerichte bronnen koppelen; en pakken sociale gezondheidsdeterminanten aan.

• Alle 11 staten die ronde 2 SIM-testbeurzen hebben ontvangen, zijn van plan om verbanden te leggen tussen eerstelijnszorg en gemeenschapsgerichte organisaties en sociale diensten.15 Ohio gebruikt bijvoorbeeld SIM-fondsen, gedeeltelijk ter ondersteuning van een uitgebreid eerstelijnszorgprogramma (CPC) waarin eerstelijnszorgverleners patiënten in contact brengen met de nodige sociale diensten en gemeenschapsgerichte preventieprogramma’s. In december 2017 namen 96 praktijken deel aan het CPC-programma. Het SIM-model van Connecticut beoogt een Advanced Medical Home-model te promoten dat tegemoet komt aan het brede scala aan individuele behoeften, inclusief milieu- en sociaaleconomische factoren die bijdragen aan hun voortdurende gezondheid.
• Een aantal staten met ronde 2-tests subsidies zijn het creëren van lokale of regionale entiteiten om de gezondheidsbehoeften van de bevolking vast te stellen en aan te pakken en om verbindingen met gemeenschapsdiensten tot stand te brengen. De staat Washington heeft bijvoorbeeld negen regionale ‘verantwoordelijke gezondheidsgemeenschappen’ opgericht, die lokale belanghebbenden uit meerdere sectoren zullen samenbrengen om prioriteiten te bepalen voor en regionale projecten voor gezondheidsverbetering uit te voeren.16 Delaware is van plan tien ‘gezonde buurten’ in de staat te implementeren. focus op prioriteiten zoals een gezonde levensstijl, de gezondheid van moeders en kinderen, geestelijke gezondheid en verslaving, en chronische ziektepreventie en -beheer.17 Idaho richt zeven ‘regionale gezondheidsdistricten’ op via de volksgezondheidsdistricten van de staat die de lokale eerstelijnszorg in -Centered Medical Home-transformatie en het creëren van formele verwijzings- en feedbackprotocollen om medische en sociale dienstverleners met elkaar te verbinden.18
• De staten van ronde 2-testbeurs voeren ook een reeks andere activiteiten uit die gericht zijn op de volksgezondheid en sociale determinanten. Sommige van deze activiteiten omvatten het gebruik van volksgezondheidsmaatregelen om praktijk te kwalificeren ces als medische huizen of bepalen van stimuleringsbetalingen, het gebruik van lokale gezondheidswerkers in zorgteams, en het uitbreiden van gegevensverzameling en analyse-infrastructuur gericht op de volksgezondheid en sociale gezondheidsdeterminanten.19

Medicaid-initiatieven

Hervorming van het leveringssysteem en betaling

Een aantal hervormingsinitiatieven op het gebied van levering en betaling binnen Medicaid omvatten een focus op het koppelen van gezondheidszorg en sociale behoeften. In veel gevallen maken deze inspanningen deel uit van de grotere SIM-modellen voor meerdere betalers die hierboven zijn genoemd en kunnen ze deel uitmaken van sectie 1115 Medicaid-demonstratievrijstellingen.20 Colorado en Oregon implementeren bijvoorbeeld Medicaid-betalings- en leveringsmodellen die zorg verlenen via regionale entiteiten die focus op integratie van fysieke, gedrags- en sociale diensten, evenals betrokkenheid en samenwerking van de gemeenschap.

• In Oregon moet elke gecoördineerde zorgorganisatie (of “CCO”) een gemeenschapsadviesraad oprichten en het ontwikkelen van een evaluatie van de gezondheidsbehoeften van de gemeenschap.21 CCO’s ontvangen een globale betaling voor elke ingeschrevene, waardoor CCO’s flexibiliteit krijgen om ‘gezondheidsgerelateerde diensten’ aan te bieden – die een aanvulling vormen op de traditionele gedekte Medicaid-voordelen en mogelijk gericht zijn op de sociale determinanten van gezondheid.22 Vroege ervaringen suggereren dat CCO’s in contact komen met gemeenschapspartners en via een reeks projecten sociale factoren beginnen aan te pakken die de gezondheid beïnvloeden. Een CCO heeft bijvoorbeeld een gezondheidswerker in de gemeenschap gefinancierd om zwangere of opvoedende tieners te helpen koppelen aan gezondheidsdiensten en om te voorzien in andere behoeften, zoals huisvesting, voedsel en inkomen.23 Een andere CCO werkte samen met zorgverleners en het lokale Meals on Wheels-programma maaltijden aan Medicaid-ingeschreven personen die uit het ziekenhuis zijn ontslagen en die voedselhulp nodig hebben als onderdeel van hun herstel.24 Een evaluatie uitgevoerd door de Oregon Health & Science University’s Center for Health Systems Effectiveness, uitgebracht in 2017, vond CCO’s werden in verband gebracht met verlagingen van de uitgavengroei en verbetering in sommige kwaliteitsdomeinen.25 Volgens de evaluatie waren de meeste CCO’s van mening dat gezondheidsgerelateerde flexibele diensten effectief waren in het verbeteren van de resultaten en het verlagen van de kosten.26
• Evenzo helpen in Colorado de Regional Collaborative Organisations (RCCO’s), die een betaling per lid per maand krijgen voor ingeschreven personen, individuen in contact te brengen met gemeenschapsdiensten via verwijzingssystemen en via gerichte programma’s die zijn ontworpen om een in 2017 gepubliceerde studie waarin het CCO-programma van Oregon werd vergeleken met het RCCO-programma van Colorado, toonde aan dat het RCCO-programma van Colorado vergelijkbare verlagingen opleverde in uitgaven en opnamedagen.28

Meerdere Andere Medicaid-programma’s van de staat hebben Accountable Care Organization (ACO) -modellen gelanceerd die vaak populatie-gebaseerde betalingen of totale kosten van zorgformules omvatten, die aanbieders kunnen stimuleren om in de brede behoeften van Medicaid-begunstigden te voorzien, inclusief de sociale determinanten van gezondheid.29

Sommige Medicaid-programma’s van de staat ondersteunen de focus van providers op sociale determinanten van gezondheid door middel van “Delivery System Reform Incentive Payme nt ”(DSRIP) initiatieven. DSRIP-initiatieven ontstonden onder de regering-Obama als onderdeel van sectie 1115 Medicaid-demonstratievrijstellingen. DSRIP-initiatieven koppelen Medicaid-financiering voor in aanmerking komende aanbieders aan proces- en prestatiestatistieken, die mogelijk betrekking hebben op het aanpakken van sociale behoeften en factoren. In New York kunnen providersystemen bijvoorbeeld DSRIP-projecten implementeren om ervoor te zorgen dat mensen ondersteunende huisvesting hebben. De staat heeft ook aanzienlijke staatsdollars geïnvesteerd buiten zijn DSRIP-vrijstelling in woningvoorraad om ervoor te zorgen dat er een beter aanbod van geschikte woningen beschikbaar is.30 In Texas hebben sommige aanbieders DSRIP-fondsen gebruikt om koelkasten in daklozenopvangcentra te installeren om de toegang van individuen tot insuline.31 De California DSRIP-vrijstelling heeft de mate waarin de openbare ziekenhuissystemen zich richten op coördinatie met sociale diensten en welzijnsbureaus op provinciaal niveau vergroot.32 Tot op heden zijn de gegevens over de resultaten van DSRIP-programma’s beperkt, maar een laatste federale evaluatie rapport is gepland voor 2019.33

Medicaid-programma’s bieden ook bredere diensten ter ondersteuning van de gezondheid via de door de ACA vastgestelde optie voor gezondheidshuizen. Onder deze optie kunnen staten gezondheidshuizen opzetten om de zorg voor mensen met chronische aandoeningen te coördineren. Gezondheidszorg aan huis omvat uitgebreid zorgbeheer, zorgcoördinatie, gezondheidsbevordering, uitgebreide overgangszorg, ondersteuning van patiënten en familie, evenals verwijzingen naar gemeenschaps- en sociale ondersteuningsdiensten. Zorgaanbieders kunnen een aangewezen aanbieder zijn, een team van zorgverleners die aan een aangewezen aanbieder zijn gekoppeld, of een gemeenschapsteam. Een totaal van 21 staten rapporteren dat er in het fiscale jaar 2017 gezondheidshuizen waren.34 Een door de federale overheid gefinancierde evaluatie van het gezondheidshuizenmodel wees uit dat de meeste zorgaanbieders een significante groei rapporteerden in hun vermogen om patiënten in contact te brengen met niet-klinische sociale diensten en ondersteuning onder het model, maar dat gebrek aan stabiele huisvesting en vervoer veelvoorkomende problemen waren voor veel ingeschrevenen die moeilijk waren voor zorgaanbieders met onvoldoende betaalbare huisvesting en huurondersteunende middelen. 35

Huisvesting en werkondersteuning

Sommige staten bieden huisvestingsondersteuning aan door Medicaid ingeschreven personen via een reeks optionele overheidsplannen en ontheffingsautoriteiten. Hoewel staten Medicaid-fondsen niet kunnen gebruiken om kost en inwoning te betalen, kunnen Medicaid-fondsen een reeks huisvestingsgerelateerde activiteiten ondersteunen, waaronder doorverwijzing, ondersteunende diensten en casemanagementdiensten die helpen bij het verbinden en behouden van personen in stabiele huisvesting.36 Het Louisiana Department of Health is een partnerschap aangegaan met de Louisiana Housing Authority om een permanent ondersteunend huisvestingsprogramma (PSH) op te zetten met als tweeledig doel: het voorkomen en verminderen van dakloosheid en onnodige institutionalisering van mensen met een handicap. Louisiana’s Medicaid-programma omvat drie fasen van huurondersteunende diensten voor Medicaid-begunstigden in permanente ondersteunende huisvesting: pre-huurdiensten (hulp bij het zoeken naar huisvesting, hulp bij aanvragen, enz.), Verhuisdiensten en doorlopende huurdiensten.37 Louisiana meldt een huisvesting van 94% retentiegraad sinds het programma begon met het huisvesten van huurders in 2008. Een voorlopige analyse toont statistisch significante afnames van ziekenhuisopnames en gebruik van spoedeisende hulp na de PSH-interventie, en een vroege onafhankelijke analyse van de impact van het PSH-programma op Medicaid-uitgaven wees uit dat er een vermindering van 24% in Medicaid acute zorgkosten nadat een persoon was gehuisvest.38

Via een reeks optionele en ontheffingsautoriteiten bieden sommige staten vrijwillige ondersteunde arbeidsbemiddelingsdiensten aan door Medicaid ingeschreven personen. Ondersteunde arbeidsbemiddelingsdiensten kunnen diensten vóór indiensttreding omvatten (bijv. Beoordeling van het dienstverband, hulp bij het identificeren en vinden van werk, en / of werken met de werkgever aan het aanpassen van banen) evenals diensten voor het ondersteunen van werkgelegenheid (bijv. Jobcoaching en / of overleg met werkgevers) .Staten richten deze diensten vaak op specifieke Medicaid-populaties, zoals personen met een ernstige psychische aandoening of stoornissen in het gebruik van middelen en personen met een verstandelijke beperking of ontwikkelingsstoornis. Onder een vrijstelling van artikel 1115 biedt Hawaii bijvoorbeeld ondersteunende diensten voor arbeidsvoorziening aan Medicaid-ingeschrevenen met een ernstige psychische aandoening (SMI), personen met een ernstige en aanhoudende psychische aandoening (SPMI) en personen die ondersteuning nodig hebben voor emotionele en gedragsontwikkeling (SEBD). 39

Medicaid Managed Care Organisations (MCO’s)

Medicaid MCO’s houden zich steeds meer bezig met activiteiten om sociale determinanten van gezondheid aan te pakken. Gegevens van de Medicaid-budgetenquête van de Kaiser Family Foundation in 50 staten tonen aan dat een groeiend aantal staten van Medicaid MCO’s eisen dat ze sociale gezondheidsdeterminanten aanpakken als onderdeel van hun contractuele overeenkomsten (kader 1). In 2017 eisten 19 staten Medicaid MCO’s om begunstigden te screenen op sociale behoeften en / of ingeschreven personen te voorzien van verwijzingen naar sociale diensten en zes staten eisten dat MCO’s zorgcoördinatiediensten moesten verlenen aan ingeschreven personen die uit de gevangenis kwamen, met aanvullende staten die van plan waren dergelijke Andere gegevens uit een onderzoek van de Kaiser Family Foundation uit 2017 naar door Medicaid beheerde zorgplannen laten zien dat bijna alle respondenten41 (91%) activiteiten rapporteerden om sociale determinanten van gezondheid aan te pakken, met huisvesting en voeding / voedselzekerheid als de belangrijkste aandachtsgebieden.42 De De meest voorkomende activiteitenplannen waarvan werd gemeld dat ze betrokken waren, waren het werken met gemeenschapsgerichte organisaties om leden te koppelen aan sociale diensten (93%), het beoordelen van de sociale behoeften van leden (91%) en het onderhouden van databases met gemeenschaps- of sociale diensten (81%) (Figuur 2). ) .43 In sommige plannen werd ook gemeld dat gemeenschapsgezondheidswerkers (67%) gebruik maakten van interdisciplinaire gemeenschapszorgteams (66%), die e en counseling doorverwijzingen voor sociale diensten (52%), en hulp aan justitiële personen bij reïntegratie in de gemeenschap (20%).

Figuur 2: Strategieën die Medicaid MCO’s gebruiken om leden te verbinden met sociale diensten

AANBIEDERACTIVITEITEN

Under de ACA, ziekenhuizen zonder winstoogmerk zijn verplicht om eens in de drie jaar een evaluatie van de gezondheidsbehoeften van de gemeenschap (CHNA) uit te voeren en strategieën te ontwikkelen om te voldoen aan de door de CHNA geïdentificeerde behoeften. De CDC definieert een gezondheidsbeoordeling door de gemeenschap als “het proces van gemeenschapsbetrokkenheid; verzameling, analyse en interpretatie van gegevens over gezondheidsresultaten en gezondheidsdeterminanten; identificatie van gezondheidsverschillen; en identificatie van middelen die kunnen worden gebruikt om te voorzien in prioritaire behoeften.” 44 Volgens de ACA moet de beoordeling rekening houden met de input van mensen die de brede belangen vertegenwoordigen van de gemeenschap die wordt gediend, inclusief diegenen met kennis of expertise op het gebied van de volksgezondheid.

Sommige zorgverleners hebben binnen hun praktijken screeningstools aangenomen om gezondheidsgerelateerde sociale behoeften van patiënten identificeren. Volgens een onderzoek onder bijna 300 ziekenhuizen en gezondheidssystemen, uitgevoerd door het Deloitte Center for Health Solutions in 2017, screenen bijna 9 op de 10 (88%) ziekenhuizen patiënten om hun gezondheid te meten. gerelateerde sociale behoeften, hoewel slechts 62% meldt dat doelgroepen op een systematische of consistente manier worden gescreend.45 Deze ziekenhuizen screenen meestal intramurale en intensieve izer populaties.46 De National Association for Community Health Centers heeft in samenwerking met verschillende andere organisaties het PRAPARE-instrument (Protocol for Reageren op en Beoordeling van Activa, Risico’s en Ervaringen van Patiënten) ontwikkeld om gezondheidscentra en andere zorgverleners te helpen bij het verzamelen van gegevens om beter te begrijpen en te handelen op de sociale gezondheidsdeterminanten van hun patiënten. Andere organisaties en entiteiten hebben screeningtools ontwikkeld, waaronder Health Leads, een non-profitorganisatie die wordt gefinancierd door de Robert Wood Johnson Foundation, die een toolkit voor het screenen van sociale behoeften voor zorgverleners heeft ontwikkeld, en CMMI, dat een accountable Health Communities-screeningtool heeft uitgebracht om aanbieders te helpen identificeren van onvervulde behoeften van patiënten.47

Vooruitkijken

De ACA bood een belangrijke kans om de toegang tot zorg te helpen verbeteren en de langdurige ongelijkheden waarmee historisch achtergestelde bevolkingsgroepen te maken hebben, te verminderen door middel van zowel uitbreidingen als voorzieningen voor de dekking om een brug te slaan tussen gezondheidszorg en gemeenschapsgezondheid. Tot op heden hebben miljoenen Amerikanen dekking gekregen door de uitbreidingen van de dekking, maar dekking alleen is niet voldoende om de gezondheidsresultaten te verbeteren en gezondheidsgelijkheid te bereiken. Nu het belang van sociale factoren voor gezondheidsresultaten steeds meer wordt erkend, is er een toenemend aantal initiatieven ontstaan om sociale gezondheidsdeterminanten aan te pakken door meer aandacht te besteden aan gezondheid binnen niet-gezondheidssectoren en door steeds meer gezondheidsgerelateerde sociale behoeften te erkennen en aan te pakken via de gezondheidszorgsysteem.

Binnen het gezondheidszorgsysteem is een breed scala aan initiatieven gelanceerd op federaal en staatsniveau, inclusief inspanningen binnen Medicaid. Veel van deze initiatieven weerspiegelen nieuwe financierings- en demonstratieautoriteiten die via de ACA zijn verstrekt om sociale gezondheidsdeterminanten en meer gelijkheid op gezondheidsgebied aan te pakken. Ze weerspiegelen ook een bredere systeembeweging in de richting van zorgintegratie en leveringsmodellen voor de hele persoon, die gericht zijn op de fysieke, mentale en sociale behoeften van patiënten, evenals een verschuiving naar betalingen die gekoppeld zijn aan waarde, kwaliteit en / of resultaten. .

Hoewel er aanzienlijke vooruitgang is geboekt bij het erkennen en aanpakken van sociale gezondheidsdeterminanten, blijven er nog veel uitdagingen. Deze inspanningen vereisen met name het werken in geïsoleerde sectoren met afzonderlijke financieringsstromen, waar investeringen in de ene sector besparingen kunnen opleveren in een andere. . Bovendien hebben gemeenschappen mogelijk niet altijd voldoende servicecapaciteit of aanbod om aan de geïdentificeerde behoeften te voldoen. Verder blijven er hiaten en inconsistenties in gegevens over sociale gezondheidsdeterminanten die de mogelijkheid beperken om gegevens over verschillende instellingen te verzamelen of om gegevens te gebruiken om beleid en activiteiten te informeren. kwaliteitsverbetering begeleiden, of interventies evalueren.48 Binnen Medicaid roept de groeiende focus op sociale determinanten van gezondheid nieuwe vragen op over de een rol die Medicaid zou moeten spelen bij het aanpakken van niet-medische gezondheidsdeterminanten en hoe Medicaid-MCO’s kunnen worden gestimuleerd en betrokken bij het aanpakken van sociale gezondheidsdeterminanten.49

De Trump-regering voert beleid dat de toegang van individuen tot hulp kan beperken programma’s om gezondheids- en andere behoeften aan te pakken en middelen te verminderen om sociale gezondheidsdeterminanten aan te pakken. De administratie is begonnen met het afbouwen van DSRIP-programma’s, 50 herziet de Medicaid managed care-voorschriften, 51 en heeft aangegeven dat de financiering voor preventie en volksgezondheid zal verminderen. Het heeft ook plannen aangekondigd om de richting van modellen onder de CMMI te veranderen.52, 53, 54 De administratie streeft ook naar benaderingen om de werkvereisten in openbare programma’s af te dwingen en uit te breiden, 55 inclusief Medicaid.56 CMS beweert dat dit beleid is ontworpen om ” Verbetering van de gezondheid en het welzijn van Medicaid door het stimuleren van werk en betrokkenheid van de gemeenschap ‘en de inspanningen van de staat om deelname aan werk of andere gemeenschapsbetrokkenheid een vereiste te maken voor Medicaid-dekking kan’ individuen en gezinnen helpen om uit de armoede te geraken en onafhankelijkheid te bereiken. ‘ richtlijnen, heeft CMS gespecificeerd dat staten die dergelijke programma’s implementeren, nodig zullen zijn om strategieën te beschrijven om ingeschreven personen te helpen bij het voldoen aan werkvereisten (bijv. het koppelen van personen aan jobtraining, kinderopvang, vervoer en andere werkondersteuning), maar dat staten geen Medicaid financiert voor ondersteunende diensten om mensen te helpen belemmeringen voor het werk te overwinnen.58 Uit gegevens blijkt dat de meeste niet-oudere Medicaid-volwassenen werken al of worden geconfronteerd met aanzienlijke belemmeringen om te werken, waardoor een klein deel van de volwassenen op wie dit beleid is gericht, overblijft.59 In aanmerking komende personen kunnen echter de Medicaid-dekking verliezen vanwege problemen bij het navigeren door documentatie en administratieve processen die met deze vereisten verband houden.60