Medusa was een van de drie zussen van Phorcys en Ceto, bekend als de Gorgonen. Volgens de theogonie van Hesiodus waren de Gorgonen de zusters van de Graiai en leefden ze in de uiterste plaats tegen de nacht bij de Hesperiden voorbij Oceanus. Latere auteurs zoals Herodotus en Pausanias plaatsen de Gorgonen ‘in Libië. De Gorgon-zussen waren Sthenno, Euryale en Medusa; Medusa was sterfelijk terwijl haar zussen onsterfelijk waren.

Naast de geboorte van de Gorgonen wordt er weinig melding gemaakt van de Gorgonen als een groep, maar Medusa heeft verschillende mythen over haar leven en dood. De meest bekende hiervan mythen hebben betrekking op haar dood en ondergang. In de Theogonie van Hesiodus vertelt hij hoe Perseus het hoofd van Medusa afsneed en uit haar bloed Chrysaor en Pegasus voortkwam, terwijl Chrysaor een gouden reus was en Pegasus het beroemde witte gevleugelde paard.

Perseus & Medusa

De mythe van Perseus en Medusa, volgens Pindar en Apollodorus, begonnen met een zoektocht. Perseus was de zoon van Danae en Zeus, die naar Danae kwamen in de vorm van een gouden veer. Aan Danae’s vader, Acrisius de koning van Argos, werd voorspeld dat Danae’s zoon hem zou doden. Dus sloot Acrisius zijn dochter op in een bronzen kamer, maar Zeus veranderde in een gouden regen en doordrenkte haar toch. Acrisius, die Zeus niet wilde provoceren, gooide zijn dochter en kleinzoon in een houten kist in de zee. De moeder en zoon werden gered door Dictys op het eiland Seriphos. Het was Dictys die Perseus tot volwassenheid bracht, maar het was Dictys ‘broer Polydectes, de koning, die hem op een levensbedreigende zoektocht zou sturen.

Polydectes werd verliefd op de “moeder van Perseus” en wilde met haar trouwen, maar Perseus beschermde zijn moeder omdat hij Polydectes als oneervol beschouwde. Polydectes bedacht om Perseus te misleiden; hij hield een groot banket onder het voorwendsel bijdragen te verzamelen voor het huwelijk van Hippodamia, die paarden temde. Hij verzocht zijn gasten om paarden mee te brengen als geschenk, maar Perseus had er geen. Toen Perseus bekende dat hij geen geschenk had, bood hij elk geschenk aan dat de koning zou noemen. Polydectes greep zijn kans om Perseus te schande te maken en zelfs van hem af te komen en vroeg om het hoofd van de enige sterfelijke Gorgon: Medusa.

Medusa was een formidabele vijand, aangezien haar afschuwelijke uiterlijk elke toeschouwer in steen kon veranderen . In sommige variaties van de mythe werd Medusa als een monster geboren zoals haar zussen, beschreven als omgord met slangen, trillende tongen, tandenknarsen, vleugels, koperen klauwen en enorme tanden. In latere mythen (voornamelijk in Ovidius) was Medusa de enige Gorgon die slangensloten bezat, omdat ze een straf waren van Athena. Dienovereenkomstig vertelt Ovidius dat de eens zo mooie sterveling door Athene werd gestraft met een afschuwelijke verschijning en walgelijke haarslangen omdat hij door Poseidon in de tempel van Athene was verkracht.

Perseus, met behulp van goddelijke gaven, vond de grot van de Gorgonen en doodde Medusa door haar te onthoofden. De meeste auteurs beweren dat Perseus in staat was Medusa te onthoofden met een reflecterend bronzen schild dat Athena hem gaf terwijl de Gorgon sliep. Bij de onthoofding van Medusa sprongen Pegasus en Chrysaor (Poseidons en haar kinderen) uit haar afgehakte nek. Gelijktijdig met de geboorte van deze kinderen achtervolgden Medusa-zussen Euryale en Sthenno Perseus. Het geschenk dat Hades hem schonk, de helm van de duisternis, bezorgde hem echter onzichtbaarheid. Het is onduidelijk of Perseus Pegasus meenam op zijn volgende avonturen of dat hij de gevleugelde sandalen bleef gebruiken die Hermes hem gaf. Pegasus ‘avonturen met zowel de held Perseus als Bellerophon zijn klassieke verhalen uit de Griekse mythologie.

Perseus vloog nu (hetzij door Pegasus of gevleugelde sandalen) met Medusa’s hoofd veilig verpakt, altijd krachtig met zijn steenachtige blik. Perseus stopte op zijn reis naar huis in Ethiopië, waar het koninkrijk van koning Cepheus en koningin Cassiopeia werd gekweld door Poseidons zeemonster, Cetus. Andromeda (of zijzelf) was in schoonheid gelijk aan de Nereïden. Perseus versloeg het beest en won Andromeda’s hand. Andromeda was echter al verloofd, waardoor er een strijd uitbrak, met als resultaat dat Perseus Medusa’s hoofd gebruikte om haar vorige verloofde in steen te veranderen.

Voordat Perseus terugkeerde naar zijn woonplaats Seriphos, ontmoette Perseus de titaan Altas, die hij met Medusa’s hoofd in steen veranderde na wat twistende woorden, waardoor het Atlasgebergte van Noord-Afrika ontstond. Ook tijdens de reis home, vergoot Medusa’s hoofd wat bloed op de aarde dat zich vormde tot Libische adders die de Argonaut Mospos doodden.

Perseus keerde terug naar huis naar zijn moeder, veilig voor de “vorderingen van koning Polydectes, maar Perseus was woedend over Polydectes” bedrog. Perseus wreekte zichzelf door Polydectes en zijn hofhouding in steen te veranderen met Medusa’s hoofd. Vervolgens gaf hij het koninkrijk aan Dictys. Nadat Perseus klaar was met het hoofd van de Gorgon, gaf hij het aan Athena, die haar schild en borstplaat sierde. ermee.

Etymologie

Het woord Gorgon is afgeleid van het oude Griekse woord “γοργός” dat “fel, verschrikkelijk en grimmig” betekent. De namen van de Gorgonen hebben elk een specifieke betekenis die helpt om hun monsterlijkheid verder te beschrijven. Sthenno van het oude Griekse “Σθεννω” wordt vertaald als “kracht, macht of kracht”, aangezien het verwant is aan het Griekse woord: σθένος. Euryale komt van het oude Griekse “Ευρυαλη” wat betekent “breed, wijdstapend, breed dorsen;” maar haar naam kan ook betekenen “van de brede zilte zee”. Dit zou een toepasselijke naam zijn aangezien ze de dochter is van oude zeegoden, Phorcys en Ceto. De naam van Medusa komt van het oude Griekse werkwoord “μέδω” dat wordt vertaald als “bewaken of beschermen”. Medusa’s naam is buitengewoon toepasselijk aangezien het synoniem is met datgene waar het hoofd van een Gorgon representatief voor werd op het schild van Athene.

Vertegenwoordigingen in de kunst

Het Gorgon-beeld verschijnt in verschillende kunstwerken en architecturale structuren, waaronder de frontons van de tempel van Artemis (ca. 580 v.Chr.) in Corcyra (Corfu), het midden van de 6e eeuw v.Chr., levensgroot marmeren beeld (dat nu in het archeologisch museum van Paros staat) ) en de gevierde beker van Douris. De Gorgon werd in de oudheid een populair schildontwerp, samen met het feit dat het een apotropisch apparaat was (het afweren van kwaad). De godin Athena en Zeus werden vaak afgebeeld met een schild (of aegis) met het hoofd van een Gorgon , waarvan doorgaans wordt aangenomen dat het Medusa is.

Er zijn ook verschillende archeologische voorbeelden van het gezicht van de Gorgon dat werd gebruikt op borstplaten, in mozaïeken en zelfs als bronzen eindstukken op scheepsbalken in de Romeinse tijd. Misschien wel het bekendste voorbeeld van Medusa in de kunst in de oudheid was het Athena Parthenos-beeld uit het Parthenon dat werd gemaakt door Phidias en beschreven door Pausanias. Dit standbeeld van Athene toont het gezicht van een Gorgon op de borstplaat van de godin. In de Griekse mythologie is er ook Hesiodus “beschrijving van Hercules” -schild dat de gebeurtenissen van Perseus en Medusa beschrijft.