Reality Initiating Us: Part Two
Les één: My Yoke Is Easy and My Burden Is Light
Maandag 6 april 2020
Het leven is moeilijk, en toch zegt Jezus: “Mijn juk is gemakkelijk en mijn last is licht” (Mattheüs 11:28).
Het is moeilijk om God te dragen, maar het is nog moeilijker om niet draag God. De pijn die men over zichzelf brengt door buiten de duidelijke werkelijkheid te leven, is een grotere en langduriger pijn dan de korte pijn die men hem rechtstreeks onder ogen moet zien. Verlichte mensen beschrijven steevast de spirituele ervaring van God als rust, vrede, verrukking en zelfs extase.
Als onze religie geen diepe vreugde en inherente tevredenheid heeft, dan is het niet de werkelijkheid. Als onze religie in de eerste plaats angst voor onszelf, de wereld en God is; als dat zo is voornamelijk gericht op het nakomen van religieuze plichten en verplichtingen, dan is het inderdaad een zwaar juk en een zware last. Ik zou zo ver gaan om te zeggen dat het nauwelijks de moeite waard is. Ik denk dat de belofte van Jezus dat zijn last licht en licht is, beoogt wij zijn er zeker van dat een starre en humorloze religie niet zijn manier is en zeker niet de enige manier.
Het is God in ons die God liefheeft, dus zoek vreugde in God en vrede van binnen; zoek te rusten in het goede, het ware en het mooie. Het is de enige rustplaats waar we ook de duisternis kunnen dragen. Hard en zacht, moeilijk en gemakkelijk, pijn en extase heffen elkaar niet op, maar laten elkaar juist toe. Ze buigen heen en weer als dansers, hoewel het moeilijker is om voor pijn en mislukking te buigen. Als je diep in elk succes kijkt, zijn er al zaden en tekenen van grenzen; als je elke mislukking naar binnen kijkt, zijn er ook zaden en tekenen van kansen.
Wie van ons heeft uiteindelijk niet de zilveren rand in de donkerste levenswolken kunnen herkennen? Je zou denken dat het universele patroon van dood en leven, de les van het Evangelie en het leven van Jezus mij inmiddels volkomen duidelijk zou zijn, maar toch vecht en onderdruk ik mijn toekomstige opstandingen, al was het maar in mijn eigen gedachten. Om de een of andere reden geven en halen we onze energie veel meer uit donkere wolken dan uit zilveren voeringen. Ware vreugde is moeilijker te bereiken en nog moeilijker vast te houden dan woede of angst. Als ik met mijn hond Opie wandel en naar de prachtige cottonwood-bomen in mijn tuin kijk, helpt God me rust en vrede te ervaren.
Als onze ziel rust in de troostende zoetheid en zachtheid van God, kunnen we verdragen de hardheid van het leven en doorzien mislukking. Daarom hebben verliefde mensen – en vaak mensen aan het einde van hun leven – zo’n teveel aan energie voor anderen. Als onze waarheid ons niet vrijmaakt, is het helemaal geen waarheid. Als er niet op God kan worden gerust, moet God niet echt een God zijn. Als God geen vreugde is, wat heeft dan de zonsopgang en zonsondergang geschapen?
Aangepast van Richard Rohr, Immortal Diamond: The Search for Our True Self, (Jossey-Bass: 2013), 80; en
Adam’s Return: The Five Promises of Male Initiation, (Crossroad Publishing Company: 2004), 153–155.
Illuman
In 2012 als Fr. De focus van Richard Rohr verschoof naar het oprichten van de Living School en het herstellen van een christelijk pad naar een verenigend bewustzijn, zijn mannenspecifieke werk ging van het CAC over naar Illuman, een in de VS gevestigde non-profitorganisatie die samenwerkt met organisaties over de hele wereld die zich inzetten voor het voortzetten van Fr. Richards werk om traditionele patronen van mannelijke inwijding te herstellen, een pad naar mannelijke genezing te bevestigen, het ware en valse zelf te onthullen en het pad van afdaling te eren. Ze proberen toekomstige generaties mannen te vormen die deze praktijken zullen herstellen, en dienen om een wereld te bouwen die de schoonheid van alle wezens viert door de kracht van ritueel, beeld, verhaal en raad. Als je meer wilt weten over Illuman, kun je je aanmelden voor informatie over hun volgende evenement, Soularize 2020: A Path to Masculine Healing, met Fr. Richard als gastspreker.
