Kristallurie bij katten

Kristallurie is een medische aandoening waarbij kristallen in de urine terechtkomen. De detectie van urinekristallen is niet synoniem met nierstenen of de klinische symptomen die daarmee samenhangen, noch is de detectie van urinekristallen onweerlegbaar bewijs van een neiging tot steenvorming, maar er is een verband met een verhoogd risico op nierstenen bij dieren die dit wel hebben. lijdt aan kristalurie en kristallen in de urine kunnen wijzen op nierstenen (ook wel nierstenen genoemd). Kristallen worden alleen gevormd in urine die, of recentelijk, oververzadigd is met kristallogene stoffen.

De juiste identificatie en interpretatie van urinekristallen is belangrijk voor het bepalen van een medische strategie voor de behandeling van de aandoening, aangezien bepaalde kristaltypen erop kunnen wijzen een onderliggende ziekte. Evaluatie van urinekristallen kan helpen bij (1) opsporing van de aandoeningen die het dier vatbaar maken voor steenvorming, (2) schatting van de minerale samenstelling van de stenen, en (3) evaluatie van de effectiviteit van de medische procedures die zijn gestart om op te lossen of voorkomen de stenen.

Kristallurie bij dieren met anatomisch en functioneel normale urinewegen is meestal onschadelijk omdat de kristallen worden geëlimineerd voordat ze groot genoeg worden om de normale urinaire functie te verstoren. Toch vormen ze een risicofactor voor nierstenen.

Kristallen die in de urine worden gevormd na eliminatie of verwijdering van urine uit de patiënt, zijn vaak van weinig klinisch belang (dwz kristallen gevormd in de urine nadat ze het lichaam). Identificatie van kristallen die zich in vitro (in een laboratoriumomgeving) hebben gevormd, rechtvaardigt geen therapie. Situaties die verdere follow-up vereisen, zijn gevallen waarin sommige soorten kristallen worden gedetecteerd bij patiënten zonder symptomen (asymptomatisch); wanneer grote aggregaten van kristallen (bijvoorbeeld calciumoxalaat of magnesiumammoniumfosfaat) bij schijnbaar normale individuen worden gedetecteerd; of, wanneer detectie van enige vorm van kristallen in verse urine verzameld bij patiënten met bevestigde nierstenen diagnostisch, prognostisch of therapeutisch belang kan hebben.

Rassen die vatbaar zijn voor calciumoxalaatkristallen in de urine zijn Birmezen, Himalaya en Perzische katten.

Symptomen en typen

Het enige symptoom van kristallurie is de aanwezigheid van detecteerbare kristallen in pas uitgestoten urine. Andere gerelateerde symptomen zijn die veroorzaakt door gelijktijdige nierstenen.

Oorzaken

• Concentratie van kristallogene stoffen in urine (die op zijn beurt wordt beïnvloed door hun uitscheidingssnelheid en urineconcentratie van water)
• Urine pH is uit balans – zure of alkalische niveaus moeten in evenwicht zijn
• Gebrek aan oplosbaarheid van kristallogene stoffen in urine
• Uitscheiding van diagnostische middelen ( bijv. radiopake contrastmiddelen) en medicijnen (bijv. sulfonamiden)
• Invloed op voeding – ziekenhuisdieet kan verschillen van thuisdieet; timing van de monsterafname (vasten versus postprandiaal) kan het bewijs van kristallurie beïnvloeden

Diagnose

Röntgenfoto’s of echografieën kunnen sommige stenen detecteren, maar urineonderzoek kan het belangrijkste instrument zijn voor de analyse van kristallurie.

Behandeling

Behandeling omvat het beheersen van klinisch belangrijke kristallurie door het elimineren of beheersen van de onderliggende oorzaak (en) of bijbehorende risicofactoren. Bovendien kan het minimaliseren van kristallurie door het urinevolume te vergroten, het aanmoedigen van volledig en frequent urineren, het aanpassen van het dieet en in sommige gevallen door een geschikte medicamenteuze behandeling deel uitmaken van het behandelplan. Het aanpassen van de pH-waarden kan ook nodig zijn.

Leven en beheer

Uw dierenarts zal na de eerste behandeling de urine van uw kat willen analyseren om te bepalen of er nog steeds kristallurie aanwezig is, aangezien Kristallurie kan bijdragen aan de vorming en groei van nierstenen. Bovendien kan chronische kristallurie kristallijne matrixpluggen stollen, wat resulteert in een urethrale obstructie.