Korean War Veterans Memorial, monument in Washington, DC, ter ere van het Amerikaanse militair personeel dat heeft gediend in de Koreaanse oorlog (1950-53 ). Het werd in 1986 door het Congres goedgekeurd en opgedragen door de Amerikaanse president. Bill Clinton en Zuid-Koreaanse president. Kim Young Sam op 27 juli 1995, de 42e verjaardag van de ondertekening van het staakt-het-vuren dat een einde maakte aan de vijandelijkheden. Het monument staat op een terrein van 0,9 hectare aan de westkant van de Mall, ten zuidoosten van het Lincoln Memorial en aan de zuidkant van de Reflecting Pool, tegenover het Vietnam Veterans Memorial.

Een wedstrijd voor het ontwerp werd in 1989 gewonnen door een team van de architectuurschool van de Pennsylvania State University. Het ontwerp werd tijdens de goedkeuringsfase van het project gewijzigd, waardoor bezwaren werden opgeworpen bij het team van Pennsylvania State, dat een rechtszaak aanspande; ze verloren uiteindelijk hun pak en verwijderden hun namen uit het project. Het uiteindelijke ontwerp is geconstrueerd zoals gewijzigd door het architectenbureau Cooper-Lecky Architects. Latere wijzigingen ter plaatse werden aangebracht om de toegankelijkheid te verbeteren en om een gecomputeriseerde erelijst toe te voegen van de doden, vermisten of krijgsgevangenen.

Het centrale aspect van het monument is een groep van 19 roestvrijstalen sculpturen van Frank C. Gaylord II. Het zijn groter dan levensgrote figuren (ongeveer 7 ft 3 in hoog) die een geïdealiseerde patrouille vormen van Amerikaanse militairen die het leger, de marine, de luchtmacht en het Korps Mariniers vertegenwoordigen. De cijfers zijn verspreid over een driehoekig perceel dat de Field of Service wordt genoemd. Ze worden afgebeeld als bewegend, in verschillende houdingen van waakzaamheid, in de richting van een vlag nabij de punt van de driehoek. Het land is bedekt met jeneverbesstruiken en bezaaid met bomen om het ruige Koreaanse terrein te vertegenwoordigen. De top van de driehoek bevat een granieten plaat met het motto “Onze natie eert haar zonen en dochters die gehoor gaven aan de oproep om een land te verdedigen dat ze nooit kenden en een volk dat ze nooit hebben ontmoet.” De strijders zijn gewapend en gekleed in regenponcho’s die in de wind lijken te wapperen. Sommige dragen items van velduitrusting, zoals dagrugzakken en radio’s.

Voetpaden aan weerszijden van de Field of Service-leiding naar een poel van herinnering. Langs het pad ten zuiden van de standbeelden is een muurschildering, ontworpen door Louis Nelson, gemaakt van 41 zwarte granieten panelen van in totaal ongeveer 164 voet (50 meter) lang. Het eert leden van de verschillende militaire contingenten die steunden de grondtroepen – piloten, doktoren en verpleegsters, communicatieambtenaren, hondenkorpsen, bevoorradingspersoneel en anderen – tijdens het conflict. Op het graniet zijn 2400 afbeeldingen gegraveerd van dienstmensen en militair materieel gekozen uit een verzameling van 15.000 foto’s in het Nationaal Archief ; de gezichten van de mensen kijken rechtstreeks uit de panelen naar de 19 beelden. Het graniet is sterk reflecterend en, in spiegelbeeld van de beelden, wekt het de illusie van 38 figuren, een fenomeen dat gedeeltelijk bedoeld is als een verwijzing naar de 38ste breedtegraad, de plaats van de uiteindelijke wapenstilstandsgrens tussen Noord-Korea en Zuid-Korea. Langs het pad aan de noordkant van de beelden is een granieten stoeprand waarop de namen zijn gegraveerd van de 22 landen van de Verenigde Naties die gevechtseenheden of medische steun naar het conflict hebben gestuurd ter ondersteuning van de Zuid-Koreaanse kant.