Primaire en secundaire versterkers zijn beide vormen van positieve bekrachtiging, wat het proces is van het belonen van gedrag. Primaire versterking betreft een beloning die een biologische behoefte vervult. Secundaire bekrachtigers worden geleerd en werken via associatie met primaire bekrachtigers.
Tip
Primaire bekrachtigers zijn gebonden aan biologische behoeften, terwijl secundaire bekrachtigers stimuli zijn die hun kracht verwerven via een associatie met een biologische behoefte.
Definitie van primaire versterkers
Primaire versterkers hebben te maken met het vervullen van een biologische behoefte. Dingen als eten, drinken, onderdak en plezier zijn allemaal voorbeelden van primaire bekrachtigers. Een voorbeeld van primaire bekrachtiging is een hond een traktatie geven om te gaan zitten.
Definitie van secundaire versterking
Secundaire versterking vindt plaats wanneer een bepaalde stimulus een bepaald gedrag versterkt via associatie met een primaire bekrachtiger. Stel dat je je hond traint om te zitten. Elke keer dat je het commando “zit” uitspreekt en hij reageert door te gaan zitten, geef je hem een beloning als beloning en zeg je “braaf”. U gebruikt het voer als een primaire bekrachtiger. Na verloop van tijd en na veel herhalingen geeft u hem minder voer, maar volgt u altijd de complimenten op. Af en toe kunt u zelfs het lekkers overslaan en het lof achterlaten, en de hond zal nog steeds reageren op Het bevel. De lof “brave hond” werd in dit geval een secundaire bekrachtiger.
De meeste menselijke bekrachtigers zijn ondergeschikt. Deze omvatten geld, goede cijfers op school, tokens, sterren en stickers en lof. Geld is een secundaire bekrachtiger omdat het kan worden gebruikt om primaire bekrachtigers zoals voedsel en kleding te kopen. Secundaire bekrachtiging is een krachtig hulpmiddel voor gedragsverandering bij kinderen. Ouders en leerkrachten geven complimenten, speelgoed, sterren en stickers om gewenst gedrag te belonen en de kans te vergroten dat het opnieuw gebeurt.
Voordelen van secundaire bekrachtiging
Secundaire bekrachtiging is krachtiger dan primair versterking omdat het niet gebonden is aan biologische behoeften. Als een hond bijvoorbeeld geen honger heeft, is het onwaarschijnlijk dat hij naar uw bevelen luistert als hij eraan gewend is dat eten een beloning is. Evenzo, als een kind net een groot stuk taart heeft gegeten, gaat ze haar viool niet oefenen in ruil voor snoep. Ze zou dit kunnen doen in ruil voor een ster op haar kaart (secundaire bekrachtiger) die ze later voor snoep kan ruilen. Secundaire bekrachtiging is veel effectiever bij het leren dan primaire bekrachtiging.
Positieve vs. negatieve bekrachtiging
Positieve en negatieve bekrachtiging betekent niet goed vs. slecht. Beide vormen van bekrachtiging zijn bedoeld om de kans op een bepaald gedrag te vergroten. Positieve bekrachtiging is wanneer iets wordt toegevoegd om de kans op gedrag te vergroten. Negatieve bekrachtiging is wanneer iets wordt verwijderd om de kans op gedrag te vergroten. Positieve bekrachtiging omvat het toevoegen van wenselijke stimuli om de waarschijnlijkheid van gedrag te vergroten.
Negatieve bekrachtiging is wanneer een ongewenste stimulus wordt verwijderd om een gedrag te versterken. Uw veiligheidsgordelsysteem piept bijvoorbeeld elke keer dat u uw auto start en blijft piepen totdat u uw veiligheidsgordel vastmaakt. Wanneer u uw veiligheidsgordel vastmaakt, verdwijnt het vervelende piepen (ongewenste stimulus verwijderd), waardoor de kans groter wordt dat u het gewenste gedrag (uw veiligheidsgordel omdoen) elke keer dat u de auto start, gaat vertonen.
Versterking vs. Straf
Hoewel de twee soms door elkaar worden gehaald, zijn negatieve bekrachtiging en straf niet hetzelfde. Onthoud dat het doel van elke vorm van bekrachtiging is om de kans op bepaald gedrag te vergroten. Het doel van straf is daarentegen om de kans op gedrag te verkleinen.
Net als bekrachtiging kan straf ook positief zijn (iets toevoegen om de kans op gedrag te verkleinen) of negatief (iets verwijderen om de kans op gedrag te verkleinen). Een voorbeeld van een positieve straf is wanneer uw zoon heeft gevloekt en u hem een extra karwei laat doen (een onaangename stimulans toevoegen) om de kans te verkleinen dat dat weer gebeurt. Een voorbeeld van een negatieve straf is als je peuter zijn vriendje met een speelgoedtruck heeft aangereden en je de speelgoedtruck weghaalt (een prettige prikkel verwijdert) om de kans te verkleinen dat hij opnieuw wordt geslagen.
Als met bekrachtigers zijn er primaire en secundaire straffen. Een primaire bestraffer heeft te maken met de biologische behoeften en het welzijn van het onderwerp: honger, omgevingstemperatuur, elektrische schok, dorst, enz. Een elektrische afrastering die elektrische schokken afgeeft aan vee dat een grens probeert te overschrijden, is bijvoorbeeld een voorbeeld van een primaire bestraffer.
