The Great Society was een ambitieuze reeks beleidsinitiatieven, wetgeving en programma’s onder leiding van president Lyndon B. Johnson met als belangrijkste doelstellingen het beëindigen van armoede, het terugdringen van criminaliteit, het afschaffen van ongelijkheid en het verbeteren van de milieu. In mei 1964 legde president Lyndon B. Johnson zijn agenda voor een “Grote Maatschappij” op tijdens een toespraak aan de Universiteit van Michigan. Met het oog op herverkiezing dat jaar zette Johnson zijn Great Society in gang, de grootste sociale hervorming. plan in de moderne geschiedenis.
Op een golf van empathie rijden
Op 22 november 1963 werd Lyndon B. Johnson beëdigd als president van de Verenigde Staten na de moord op John F. Kennedy.
De moord op Kennedy deed Amerikaanse burgers wankelen. Ze voelden empathie, zelfs sympathie voor Johnson toen hij president werd onder zulke moeilijke omstandigheden. Johnson profiteerde van deze steun om de belangrijkste elementen van Kennedy’s wetgevingsagenda door te drukken. —In het bijzonder de burgerrechtenwetgeving en belastingverlagingen.
Tegen de tijd dat hij president werd, was Johnson geen groene politicus en ook geen oplichter. Na zijn functie in het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden en de Amerikaanse Senaat— waar hij de jongste minderheidsleider in de Senaat was en vervolgens de leider van de meerderheidsgroep in de Senaat —Hij had een reputatie opgebouwd als een machtig leider die wist hoe hij dingen voor elkaar moest krijgen.
Hij werd Kennedy’s running mate in 1960 en werd in januari 1961 beëdigd als vice-president van de Verenigde Staten. toen Kennedy werd vermoord, wist het publiek dat Johnson dingen voor elkaar kon krijgen en was bereid hem te steunen.
War On Poverty
In maart 1964 introduceerde Johnson het Office of Economic Opportunity en de Economic Opportunity Act tijdens een speciaal bericht aan het Congres. Hij hoopte de kansarmen te helpen de armoedecyclus te doorbreken door hen te helpen werkvaardigheden te ontwikkelen, hun opleiding voort te zetten en werk te vinden.
Om dit te doen, richtte hij een banenkorps op voor 100.000 kansarme mannen. De helft zou werken aan natuurbeschermingsprojecten en de andere helft zou onderwijs en vaardigheidstrainingen krijgen in speciale opleidingscentra voor banen.
Bovendien gaf Johnson de staat en lokale overheden de opdracht om werktrainingsprogramma’s op te zetten voor maximaal 200.000 mannen en vrouwen. . Er werd ook een nationaal werkstudieprogramma opgezet om 140.000 Amerikanen de kans te bieden om naar de universiteit te gaan die het zich anders niet zouden kunnen veroorloven.
Andere initiatieven die de zogenaamde War on Poverty aanbood, waren:
- een communautair actieprogramma voor mensen om armoede binnen hun eigen gemeenschappen aan te pakken
- de mogelijkheid voor de overheid om bekwame Amerikaanse vrijwilligers te rekruteren en op te leiden om de door armoede getroffen gemeenschappen te dienen
- leningen en garanties voor werkgevers die banen aanboden aan werklozen
- fondsen voor boeren om land te kopen en landbouwcoöperaties op te richten
- hulp voor werkloze ouders die zich voorbereiden om aan het werk te gaan
Johnson wist dat armoedebestrijding niet gemakkelijk zou zijn. Toch zei hij: “… dit programma zal de weg wijzen naar nieuwe kansen voor miljoenen van onze medeburgers. Het zal een hefboom zijn waarmee we kunnen beginnen de deur naar onze welvaart te openen voor degenen die buiten zijn gehouden.” / p>
Veel Great Society-programma’s vielen onder de paraplu van War on Poverty.
Medicare en Medicaid
Tegen de tijd dat Johnson aantrad, waren er hoofdzakelijk twee groepen Amerikanen niet verzekerd: ouderen en armen.
Ondanks dat Kennedy tijdens zijn presidentiële campagne van 1960 en daarna voorstander was van gezondheidszorg voor de behoeftigen, en publieke steun voor de zaak, schoten veel Republikeinen en enkele zuidelijke Democraten in het Congres vroeg Medicare en Medicaid neer.
Nadat Johnson president werd en de Democraten de controle over het Congres overnamen in 1964, werden Medicare en Medicaid wet. Medicare dekte de ziekenhuis- en dokterskosten voor ouderen die gekwalificeerd waren; Medicaid dekte de gezondheidszorgkosten voor mensen die contante hulp kregen de overheid Beide progra ms dienden als vangnetten voor Amerika’s meest kwetsbaren.
Head Start en Education Reform
Om ouders te versterken en ervoor te zorgen dat elk kind een kans van slagen in het leven had, ongeacht hun sociale of economische Johnson, politicus en activist Sargent Shriver, en een team van experts op het gebied van kinderontwikkeling lanceerden Project Head Start.
Het Head Start-programma begon als een acht weken durend zomerkamp van het Office of Economic Opportunity voor 500.000 kinderen van drie tot vijf jaar. Sinds de start van het programma heeft het meer dan 32 miljoen kwetsbare kinderen in Amerika geholpen.
Onderwijshervorming was ook een belangrijk onderdeel van de Great Society. In 1965 werd de Wet basis- en voortgezet onderwijs aangenomen. Het garandeerde federale financiering voor onderwijs in schooldistricten waarvan de studenten een laag inkomen hadden.Het heeft ook:
- gefinancierde voorschoolse programma’s
- ondersteunde schoolbibliotheken
- gekochte schoolboeken
- bood speciale onderwijsdiensten
Stadsvernieuwing
Door de massale uittocht naar buitenwijken na de Tweede Wereldoorlog waren veel grote steden in slechte staat. Betaalbare, betrouwbare huisvesting was moeilijk te vinden, vooral voor de armen.
De Housing and Urban Development Act van 1965 voorzag steden van federale fondsen voor stadsvernieuwing en -ontwikkeling. Om het geld te kunnen ontvangen, moesten steden minimale huisvestingsnormen vaststellen.
De wet voorzag ook in een gemakkelijkere toegang tot woninghypotheken en een controversieel huursubsidieprogramma voor kwetsbare Amerikanen die in aanmerking kwamen voor volkshuisvesting.
Ondersteuning voor kunst en geesteswetenschappen
In september 1965 ondertekende Johnson de National Foundation on the Arts and Humanities Act. Het verklaarde “de kunsten en geesteswetenschappen behoren tot alle mensen van de Verenigde Staten” en dat cultuur een zorg is van de overheid, niet alleen van particuliere burgers.
De wet stelde ook de National Endowment for the Humanities en de National Endowment for the Arts om de geesteswetenschappen te bestuderen en culturele organisaties zoals musea, bibliotheken, openbare televisie, openbare radio en openbare archieven te financieren en te ondersteunen.
Milieu-initiatieven
Om de strijd te helpen verergering van de waterverontreiniging, Johnson ondertekende de Water Quality Act in 1965 om te helpen bij het opstellen van nationale waterkwaliteitsnormen. Ook ondertekend in 1965 vormde de Motor Vehicle Air Pollution Control Act de eerste emissienormen voor voertuigen.
Bovendien, Johnson’s administratie wetten aangenomen om dieren in het wild en rivieren te beschermen en een netwerk van schilderachtige paden tussen historische monumenten te vormen.
Op het gebied van consumentenbescherming zijn de Consumer Product Safety Commission en de Child Safety Act opgericht om consumentenproducten te ontwikkelen. productveiligheidsregels om ervoor te zorgen dat producten veilig waren voor zowel kinderen als volwassenen.
De immigratie- en naturalisatiewet werd in oktober 1965 aangenomen. Het maakte een einde aan de immigratie-nationaliteitsquota, hoewel het gericht was op het herenigen van gezinnen en nog steeds beperkingen stelde aan immigranten per land en totale immigratie.
The Great Society Backlash en Vietnam
Niet elke Amerikaanse burger of politicus was tevreden met de resultaten van Johnson’s Great Society-agenda. En sommigen hadden een hekel aan wat ze zagen als overheidsuitgaven en vonden dat de regering zich helemaal uit het leven van de Amerikanen moest storten.
In 1968 begon president Richard M. Nixon om veel van de wetgeving van de Great Society ongedaan te maken of te vernieuwen. Hij en andere Republikeinen wilden nog steeds de armen en behoeftigen helpen, maar wilden de administratieve rompslomp verminderen en de kosten verlagen. Nixon was echter niet helemaal succesvol, en sindsdien woedt de politieke strijd om sociale hervormingen.
Ondanks dat Johnson’s Great Society een blijvende impact heeft op bijna alle toekomstige politieke en sociale agenda’s, werd zijn succes overschaduwd door de oorlog in Vietnam. Hij werd gedwongen geld van de War on Poverty om te leiden naar de oorlog in Vietnam.
En ondanks de enorme hoeveelheid wetgeving die door zijn regering is aangenomen, wordt Johnson zelden herinnerd als een kampioen van kansarmen en in gevaar. . In plaats daarvan is hij misschien wel beter bekend als de opperbevelhebber die Amerika dwong tot een niet te winnen oorlog die resulteerde in meer dan 58.000 Amerikaanse militaire slachtoffers.
Bronnen
Over ons: missie, visie , Geschiedenis. National Head Start Association.
Programmageschiedenis van CMS: Medicare en Medicaid. CMS.gov.
Wet op basis- en secundair onderwijs van 1965. VCU-bibliotheken Social Welfare History Project.
Lyndon B. Johnson. Whitehouse.gov.
National Foundation on the Arts and Humanities Act van 1965 (P.L.89-209). National Endowment for the Humanities.
The Healthcare Legacy of the Great Society. Princeton University.
President Lyndon B. Johnson: The War on Poverty, maart 1964. Modern History Sourcebooks.
Statistische informatie over slachtoffers van de oorlog in Vietnam. Nationaal Archief.
