Volgens muziekprofessor Willie Ruff aan de Yale University is het zingen van psalmen in het Gaelic door presbyterianen van de Schotse Hebriden geëvolueerd van ‘uitlijnen’ – waarbij één persoon een solo zong en anderen volgden – in de roep en reactie van gospelmuziek uit het Amerikaanse Zuiden. Een andere theorie wijst op de grondslagen in de werken van Dr. Isaac Watts en anderen.

Bovendien ontstond het genre in een tijd waarin geletterdheid geen garantie was, waarbij veel herhaling werd gebruikt (wat, in tegenstelling tot meer traditionele hymnen , lieten degenen die niet konden lezen de kans om deel te nemen).

18e eeuw Bewerken

Misschien zijn de beroemdste op evangelie gebaseerde hymnen in de jaren 1760 en 1770 gecomponeerd door de Engelse schrijvers John Newton ( “Amazing Grace”) en Augustus Toplady (“Rock of Ages”), leden van de Anglicaanse Kerk. Begonnen als alleen songteksten, duurde het decennia voordat gestandaardiseerde melodieën eraan werden toegevoegd. Hoewel ze niet rechtstreeks verband hielden met Afrikaans-Amerikaanse gospelmuziek, werden ze geadopteerd door zowel Afro-Amerikanen als blanke Amerikanen, en Newtons connectie met de afschaffingsbeweging zorgde voor kruisbestuiving.

Heiligheid-Pinkstertijd ( 19e eeuw) Bewerken

Het eerste gepubliceerde gebruik van de term ‘Gospel song’ verscheen waarschijnlijk in 1874 toen Philip Bliss een liedboek uitbracht met de titel Gospel Songs. A Choice Collection of Hymns and Tunes. Het werd gebruikt om een nieuwe stijl van kerkmuziek te beschrijven, liedjes die gemakkelijk waren te begrijpen en gemakkelijker te zingen dan de traditionele kerkelijke hymnen, die voortkwamen uit de massale opwekkingsbeweging die begon met Dwight L. Moody, wiens muzikant Ira D. Sankey was, evenals de Holiness-Pinksterbeweging. Voorafgaand aan de bijeenkomst van Moody en Sankey in 1870, was er een Amerikaanse landelijke / grensgeschiedenis van opwekkings- en kampvergaderingsliederen, maar de gospelhymne was van een een ander karakter, en het diende de behoeften van massale opwekkingen in de grote steden.

De opwekkingsbeweging had populaire zangers en liedleiders in dienst, waarvan Ira D. Sankey de bekendste was. De originele ‘gospel’-liedjes zijn geschreven en gecomponeerd door auteurs als George F. Root, Philip Bliss, Charles H. Gabriel, William Howard Doane en Fanny Crosby. In het verlengde van zijn eerste publicatie Gospel Songs, publiceerde Philip Bliss, in samenwerking met Ira D. Sankey in 1875 nr. 1 tot 6 van Gospel Hymns. De collectie van Sankey en Bliss is tegenwoordig in veel bibliotheken te vinden.

De populariteit van opwekkingszangers en de openheid van plattelandskerken voor dit soort muziek (ondanks het eerste gebruik ervan in stadsopwekkingen) leidde tot de oprichting van uitgeverijen van gospelmuziek zoals die in de late 19e en vroege 20e eeuw. van Homer Rodeheaver, EO Excell, Charlie Tillman en Charles Tindley. Deze uitgevers waren op de markt voor grote hoeveelheden nieuwe muziek en vormden een uitlaatklep voor het creatieve werk van veel songwriters en componisten.

De komst van de radio in de jaren twintig vergrootte het publiek voor gospelmuziek enorm, en James D. Vaughan gebruikte radio als een integraal onderdeel van zijn bedrijfsmodel, dat ook reizende kwartetten omvatte om de boeken over gospelmuziek die hij meerdere keren per jaar publiceerde, bekend te maken. Virgil O. Stamps en Jesse R. Baxter bestudeerden het bedrijfsmodel van Vaughan en eind jaren twintig hadden ze zware concurrentie voor Vaughan. In de jaren twintig werden ook gospelverslagen op de markt gebracht door groepen zoals de Carter Family.

Emergence of Black gospel (1920-1970) Bewerken

De pinksterbeweging raakte snel door met kerken die niet waren afgestemd op de geëuropeaniseerde zwarte kerkmuziek die in de loop der jaren populair was geworden sinds de emancipatie. Deze congregaties adopteerden gemakkelijk en droegen bij aan de gospelmuziekpublicaties van het begin van de 20e eeuw. Zuster Rosetta Tharpe, pionierster van rock and roll, kwam al snel uit deze traditie tevoorschijn als de eerste grote gospelartiest. De eerste die ragtime introduceerde in gospel (en de eerste die piano speelde op een gospel-opname) was Arizona Dranes.

In de jaren dertig van de vorige eeuw kwamen er zwarte gospelkwartetten s de Five Blind Boys of Mississippi en de Five Blind Boys of Alabama. Naast deze spraakmakende kwartetten traden er in de jaren twintig en dertig veel zwarte gospelmuzikanten op, die meestal gitaar speelden en zongen in de straten van zuidelijke steden.

In de jaren dertig, in Chicago, Thomas A. Dorsey wendde zich tot gospelmuziek en richtte een uitgeverij op. Er wordt gezegd dat 1930 het jaar was waarop traditionele zwarte gospelmuziek begon, toen de National Baptist Convention de muziek voor het eerst publiekelijk bekrachtigde tijdens de bijeenkomst in 1930. Dorsey was verantwoordelijk voor het ontwikkelen van de muzikale carrières van veel Afro-Amerikaanse artiesten, zoals Mahalia Jackson (vooral bekend van haar vertolking van zijn “Precious Lord, Take My Hand”).

Ondertussen bleef de radio een publiek ontwikkelen voor gospelmuziek, een feit dat werd herdacht in het nummer ‘Turn Your Radio On’ uit 1937 van Albert E. Brumley (dat nog steeds wordt gepubliceerd in boeken met gospelliedjes ). (In 1972 werd een opname van ‘Turn Your Radio On’ door de Lewis Family genomineerd voor Gospel Song of the Year.)

In 1964 werd de Gospel Music Association opgericht, die op haar beurt begon de Dove Awards (in 1969) en de Gospel Music Hall of Fame (in 1972). Beide laatste twee groepen begonnen in de eerste plaats voor zuidelijke gospelartiesten, maar eind jaren zeventig begonnen ze artiesten van andere subgenres op te nemen. in veel zwarte artiesten. Ook in 1969 richtte James Cleveland de Gospel Music Workshop of America op, een zwarte gospel-outlet.

Muzikanten uit de late 20e eeuw zoals Elvis Presley, Jerry Lee Lewis en de Blackwood Brothers waren ook bekend om hun gospel-invloeden en opnames.

Contemporary Black gospel and gospel rap (1970-heden) Edit

Stedelijk hedendaags gospel ontstond in de late jaren ’70, met artiesten als de Clark Sisters en Andrae Crouch die muzikaal de oversteek maakten en bekendheid verwierven, en dit patroon zou zich in de daaropvolgende decennia herhalen, met nieuwe artiesten als Yolanda Adams en Kirk Franklin die steeds meer gedurfde uitstapjes naar de seculiere wereld met hun muzikale stijl. De huidige sfeer van Black gospel-artiesten is bijna uitsluitend van de stedelijke hedendaagse neiging.

Ook opmerkelijk is de opkomst van de christelijke (of gospel) rap / hiphop, die sindsdien steeds populairder is geworden. van de Gospel Gangstaz en The Cross Movement. Vaak beschouwd als een subgenre van urban hedendaags gospel, wordt christelijke rap in de huidige tijd gedomineerd door artiesten van Reach Records, die misschien wel het meest commerciële succes hebben gezien van alle artiesten in het gospel-genre; Lecrae (de oprichter en vooraanstaande artiest van het label) heeft drie keer in de top 10 van de Billboard 200 gestaan, met zijn album “Anomaly” uit 2014 dat binnenkwam op # 1.