Salamanders zijn kleine semi-aquatische amfibieën die eruitzien als een kruising tussen een kikker en een hagedis. Salamanders hebben verschillende interessante kenmerken. Hoewel ze er bijvoorbeeld schattig en ongevaarlijk uitzien, kunnen ze gevaarlijk zijn; gifstoffen die door de huid worden uitgescheiden als afweermechanisme, kunnen een persoon doden. Salamanders kunnen ook verloren ledematen en organen teruggroeien. Dat vermogen maakt ze tot belangrijke onderwerpen in medische studies over regeneratie. Ook hebben sommige salamanders op ruimtemissies gevlogen.

Salamanders vs. salamanders

Salamanders zijn leden van de familie Salamandridae en er zijn meer dan 60 soorten. Alle salamanders zijn salamanders, maar niet alle salamanders zijn salamanders. De verschillen tussen salamanders en salamanders zijn klein, volgens Caudata Culture, een website voor liefhebbers van salamanders en salamanders. Over het algemeen brengen salamanders, op enkele uitzonderingen na, meer van hun volwassen leven in het water door dan salamanders. Er zijn ook meer onderscheidende verschillen tussen de seksen bij salamanders.

Het belangrijkste onderscheid tussen salamanders en salamanders is hoe ze worden geclassificeerd. Salamanders behoren tot de geslachten Cynops, Echinotriton, Euproctus, Neurergus, Notophthalmus, Pachytriton, Paramesotriton, Pleurodeles, Taricha, Triturus of Tylototriton. Volgens het Animal Diversity Web (ADW) behoren ‘echte salamanders’ toe aan Chioglossa, Mertensiella en Salamandra.

Grootte

Salamanders hebben een hagedisvormig lichaam met vier poten en lange staarten . De meeste hebben een gladde en vochtige huid, hoewel sommige soorten, zoals salamanders met een ruwe huid, zoals verwacht een ruwe, korrelige huid hebben. De meeste soorten hebben goed ontwikkelde longen, terwijl sommige kieuwen behouden en volledig in het water leven.

Met zoveel soorten komen salamanders in veel verschillende maten. Volgens de Encyclopedia Britannica zijn ze doorgaans kleiner dan 20 centimeter. De wratachtige salamander wordt bijvoorbeeld 18 cm lang en weegt 0,22 tot 0,37 gram (6,3 tot 10,6 gram).

Habitat

Salamanders zijn overal op het noordelijk halfrond in Noord-Amerika, Europa te vinden , Azië en Noord-Afrika. Sommigen leven op het land, terwijl anderen bijna uitsluitend in water leven. De alligatorsalamander leeft bijvoorbeeld op de zuidelijke eilanden van Japan in moerassen, bossen, graslanden en akkerlanden. De oostelijke roodgevlekte salamander wordt in het oosten van Noord-Amerika aangetroffen in vijvers, meren en moerassen.

Gewoonten

Veel salamanders zijn overdag actief, terwijl andere ’s nachts actief zijn. Ze brengen allemaal het grootste deel van hun tijd door met jagen op voedsel of luieren op een koele plek in de schaduw.

Hun paringsritueel is bijzonder interessant. Als het paarseizoen aanbreekt, scheidt het mannetje een sterk feromoon af om een vrouwtje aan te trekken. Dan doet hij een klein dansje door met zijn staart in de lucht te zwaaien. Het feromoon werkt zo goed dat als er geen mannetje in de buurt is, vrouwtjes zullen proberen met elkaar te paren, volgens een studie uit 2013 van de Vrije Universiteit Brussel.

Eye of newt

Salamanders kunnen volledig functionele ledematen, organen en weefsels regenereren, inclusief de hartspier, componenten van het zenuwstelsel en de lens van het oog, volgens een artikel in het tijdschrift Nature. Onderzoeker hoopt dat het vermogen is gebaseerd op een gemeenschappelijke genetische eigenschap en wordt, zelfs in latente vorm, bij alle dieren aangetroffen. Studies tonen echter aan dat het misschien niet zo eenvoudig is vanwege de enorme omvang van het newt-genoom, dat 10 keer groter is dan het menselijk genoom.

Giftige aanraking

Veel salamanders vertrouwen op hun huidskleur – groen, zwart of bruin – om ze te camoufleren en te ontsnappen aan de aandacht van roofdieren. Anderen zijn gemarkeerd met heldere waarschuwingskleuren om aan te geven dat ze giftig zijn en volgens Caudata Culture geen goede maaltijd zouden vormen.

Deze salamanders scheiden een slijm af dat behoorlijk giftig is. Een studie uit 1966, gepubliceerd in het tijdschrift Toxicon, toonde aan dat ten minste 10 soorten stoffen bevatten die tarichatoxine en tetrodotoxine worden genoemd. Tetrodotoxine, of TTX, is de meest giftige niet-eiwitachtige stof die wetenschappers kennen en is vergelijkbaar met die in kogelvissen, volgens Caudata Culture. Het is een krachtig neurotoxine dat signalen van het zenuwstelsel naar de spieren blokkeert, dus het blokkeert bijvoorbeeld de signalen van je hersenen die je hart laten kloppen.

Uit het onderzoek bleek dat de huid van een ruwhuidige salamander giftig genoeg is om mogelijk 25.000 muizen te doden. In de studie werd ook een geval aangehaald waarbij een man in Oregon betrokken was die een salamander had ingeslikt (hij had zwaar gedronken). Na een paar minuten begonnen zijn lippen te tintelen. Gedurende de volgende twee uur begon hij zich verdoofd en zwak te voelen en kreeg hij een hartstilstand. Later die dag stierf hij, ondanks behandeling in het ziekenhuis.

In een andere studie, gepubliceerd in 1974 in het tijdschrift Copeia, kwam salamander-toxine in een prikwond op de wijsvinger van een wetenschapper terecht, en hij leed 30 minuten aan gevoelloosheid van de arm in de schouder, en een aantal begeleidende misselijkheid en een licht gevoel in het hoofd.

Sommige salamanders maken de verwonding nog erger. Naast het afscheiden van het gif, duwen de Spaanse geribbelde salamander en alligatorsalamander hun ribben door hun huid om hun slachtoffers te doorboren, om ervoor te zorgen dat het gif de aanvaller binnendringt “s lichaam.

Dieet

Newts zijn carnivoren. Ze eten slakken, wormen, kleine ongewervelde dieren, eieren van amfibieën en insecten op het land. Kikkervisjes, garnalen, waterinsecten, insectenlarven en weekdieren staan op het menu in het water. Babysalamanders, larven genaamd, kunnen zichzelf kleine garnalen en insectenlarven voeden die ze tijdens het zwemmen vinden.

Nakomelingen

De meeste salamanders leggen eieren, en één vrouwtje kan honderden eieren leggen. Volgens National Geographic kan de wrattige salamander bijvoorbeeld 200 tot 300 eieren leggen. Ze leggen ze echter een voor een en hechten ze aan waterplanten, volgens A-Z Animals. Kikkers daarentegen leggen hun eieren in bosjes die dicht bij het wateroppervlak drijven. Enkele salamandersoorten leggen hun eieren op het land.

Newt-baby’s, kikkervisjes genaamd, lijken op babyvissen met gevederde externe kieuwen. Net als kikkers evolueren salamanders naar hun volwassen vorm. Sommige gaan van ei naar larve naar volwassen, terwijl andere evolueren van ei naar larve naar juveniel naar volwassen.

Classificatie / taxonomie

Hier is de taxonomische informatie voor salamanders, volgens het Integrated Taxonomic Information System (ITIS):

Koninkrijk: Animalia Subkoninkrijk: Bilateria Infrakingdom: Deuterostomia Phylum: Chordata Subphylum: Vertebrata Infraphylum: Gnathostomata Superclass: Tetrapoda Class : Amfibieën Orde: Caudata Familie: Salamandridae Geslachten:

• Calotriton (Europese beeksalamander) – 2 soorten
• Cynops (vuurbuissalamander) – 7 soorten
• Echinotriton (bergsalamander) – 2 soorten
• Ichthyosaura (alpiene salamanders) – 1 soort
• Lissotriton (gladde salamanders) – 10 soorten
• Neurergus (Koerdische salamanders ) – 4 soorten
• Notophthalmus (Oosterse salamanders, Noord-Amerikaanse salamanders) – 3 soorten
• Ommatotriton (gestreepte salamander) – 2 soorten
• Pachytriton (Chinese salamanders, peddelstaart salamanders) – 3 soorten
• Paramesotriton (wrattige salamanders) – 9 soorten
• Pingia – 1 soort. Sommige experts beweren dat de weinige onderzochte exemplaren juveniele Pachytriton waren.
• Pleurodeles (geribbelde salamanders) – 3 soorten
• Taricha (Pacifische salamanders) – 4 soorten
• Triturus (alpiene salamanders) – 7 soorten
• Tylototriton (krokodillensalamander) – 7 soorten

Staat van instandhouding

De staat van instandhouding van salamanders varieert van volgens de International Union for Conservation of Nature. Ernstig bedreigde soorten zijn onder meer Echinotriton chinhaiensis (Chinhai stekelsalamander), met een populatie van ongeveer 300 volwassen individuen, en Neurergus microspilotus (Koerdische salamander). De afname van de populatie is te wijten aan de jacht, het verlies van leefgebied en de handel in huisdieren.

Astronewts in de ruimte

Twee ruimtemissies in 1994 en 1995 bestudeerden de embryonale ontwikkeling van Japanse roodbuik salamanders. Volgens de studie, gepubliceerd in Biological Science in Space, werden vrouwelijke “astronewts” ertoe aangezet om eieren in een baan om de aarde te leggen. De eieren werden blootgesteld aan de ruimteomgeving, zoals een lage zwaartekracht, aan boord van een SpaceLab-missie. Nadat de embryo’s waren teruggehaald, was de morfologie niet afgeweken van die welke op de grond waren ontwikkeld. Er werden echter pathologische veranderingen ontdekt in verschillende organen van de volwassen salamanders die levend terugkeerden.

Aanvullende bronnen

• Howard Hughes Medical Institute: Newt Limb Regeneration
• BBC: The Flamboyant Courtship of Newts
• UC Botanical Garden at Berkeley: Newts