Wat is een externaliteit?
Een externaliteit is een door een producent veroorzaakte kosten of baten die niet financieel door die producent worden gemaakt of ontvangen. Een externaliteit kan zowel positief als negatief zijn en kan voortkomen uit de productie of consumptie van een goed of dienst. De kosten en baten kunnen zowel privé zijn (voor een individu of een organisatie) als sociaal, wat betekent dat ze de samenleving als geheel kunnen beïnvloeden.
Externe effecten zijn over het algemeen van nature ecologisch, zoals als natuurlijke hulpbronnen of volksgezondheid. Een negatieve externaliteit is bijvoorbeeld een bedrijf dat vervuiling veroorzaakt die de waarde van onroerend goed of de gezondheid van mensen in de omgeving vermindert. Een positieve externaliteit omvat acties die de overdracht van ziekten verminderen of het gebruik van gazonbehandelingen vermijden die naar rivieren stromen en zo bijdragen aan overmatige plantengroei in meren. Externaliteiten zijn anders dan schenkingen van parkland of open-source software.
Externaliteiten begrijpen
Externaliteiten doen zich voor in een economie wanneer de productie of consumptie van een specifiek goed of service heeft gevolgen voor een derde partij die niet rechtstreeks verband houdt met de productie of consumptie van dat goed of die service.
Bijna alle externe effecten worden beschouwd als technische externe effecten. Technische externe effecten hebben een impact op de consumptie- en productiemogelijkheden van niet-verbonden derde partijen, maar de consumptieprijs omvat niet de externe effecten. Deze uitsluiting creëert een kloof tussen de winst of het verlies van particulieren en de totale winst of het verlies van de samenleving als geheel.
De actie van een individu of organisatie resulteert vaak in positieve particuliere voordelen maar doet afbreuk aan de algehele economie. Veel economen beschouwen technische externe effecten als markttekortkomingen, en dit is de reden waarom mensen pleiten voor overheidsingrijpen om negatieve externe effecten te beteugelen door middel van belastingen en regelgeving.
Externe effecten waren ooit de verantwoordelijkheid van lokale regeringen en degenen die erdoor worden beïnvloed. Zo waren gemeenten verantwoordelijk voor het betalen van de effecten van vervuiling door een fabriek in de buurt, terwijl de bewoners verantwoordelijk waren voor hun zorgkosten als gevolg van de vervuiling. Na het einde van de jaren negentig hebben regeringen wetgeving aangenomen die de producenten de kosten van externe effecten oplegt. Deze wetgeving verhoogde de kosten, die veel bedrijven aan de consument doorberekende, waardoor hun goederen en diensten duurder werden.
Uiterlijkheid
Positieve en negatieve externe effecten
De meeste externe effecten zijn negatief. Vervuiling is een bekende negatieve externaliteit. Een bedrijf kan besluiten om kosten te besparen en de winst te verhogen door nieuwe activiteiten te implementeren die schadelijker zijn voor het milieu. De onderneming realiseert kosten in de vorm van uitbreidende activiteiten, maar genereert ook opbrengsten die hoger zijn dan de kosten.
De externaliteit verhoogt echter ook de totale kosten voor de economie en de samenleving. het een negatieve externaliteit. Externaliteiten zijn negatief wanneer de maatschappelijke kosten opwegen tegen de privékosten.
Sommige externe effecten zijn positief. Positieve externe effecten treden op wanneer er een positieve winst is op zowel privé- als sociaal niveau. Onderzoek en ontwikkeling (R & D) uitgevoerd door een bedrijf kan een positieve externaliteit zijn. R & D verhoogt de privéwinst van een bedrijf, maar heeft ook het extra voordeel dat het algemene kennisniveau binnen een samenleving toeneemt.
Evenzo is de nadruk op onderwijs ook een positieve externaliteit. Investeren in onderwijs leidt tot slimmere en intelligentere arbeidskrachten. Bedrijven hebben baat bij het inhuren van werknemers die geschoold zijn omdat ze goed geïnformeerd zijn. Dit komt werkgevers ten goede omdat een beter opgeleide beroepsbevolking minder investeringen in opleiding en ontwikkelingskosten van werknemers vereist.
Externe effecten overwinnen
Er zijn oplossingen om de negatieve effecten van externe effecten. Deze kunnen zowel de publieke als de private sector omvatten.
Belastingen zijn een oplossing om externe effecten te overwinnen. Om de negatieve effecten van bepaalde externe effecten, zoals vervuiling, te helpen verminderen, kunnen regeringen een belasting heffen op de goederen die de externe effecten veroorzaken. De belasting, een zogenaamde Pigoviaanse belasting – genoemd naar econoom Arthur C. Pigou, ook wel een Pigouviaanse belasting genoemd – wordt geacht gelijk te zijn aan de waarde van de negatieve externaliteit. Deze belasting is bedoeld om activiteiten te ontmoedigen die netto kosten met zich meebrengen voor een niet-verbonden derde partij. Dat betekent dat het opleggen van dit soort belasting het marktresultaat van de externaliteit zal verminderen tot een bedrag dat als efficiënt wordt beschouwd.
Subsidies kunnen ook negatieve externe effecten overwinnen door de consumptie van positieve externe effecten aan te moedigen. Een voorbeeld hiervan is het subsidiëren van boomgaarden die fruitbomen planten om positieve externe effecten te bieden aan imkers.
Overheden kunnen ook regelgeving invoeren om de effecten van externe effecten te compenseren. Regulering wordt als de meest voorkomende oplossing beschouwd. Het publiek wendt zich vaak tot regeringen om wet- en regelgeving aan te nemen en uit te vaardigen om de negatieve effecten van externe effecten te beteugelen. Enkele voorbeelden zijn milieureglementeringen of gezondheidsgerelateerde wetgeving.
