Marktstructuren bieden een startpunt voor het beoordelen van economische omgevingen in het bedrijfsleven. Als u begrijpt hoe bedrijven en markten werken, kunnen zakelijke professionals en leiders nauwkeurig het nieuws uit de branche en de markt, beleidswijzigingen en wetgeving beoordelen en hoe de economie belangrijke beslissingen vormgeeft.

Wat zijn marktstructuren?

“Marktstructuren” verwijzen naar de verschillende marktkenmerken die de relaties tussen verkopers onderling, tussen verkopers en kopers en meer bepalen. Er zijn verschillende basiskenmerken van een marktstructuur, zoals de volgende:

• De grondstof of het item dat wordt verkocht en de mate van productiedifferentiatie.
• Het gemak of de moeilijkheid om de markt te betreden en te verlaten.
• De verdeling van marktaandeel voor de grootste bedrijven.
• Het aantal bedrijven op de markt.
• Het aantal kopers en hoe ze met of tegen de verkopers werken om prijs en hoeveelheid te dicteren.
• De relatie tussen verkopers.

Soorten marktstructuren

Er zijn vier basistypen marktstructuren.

Pure concurrentie

Pure of perfecte concurrentie is een marktstructuur die wordt bepaald door een groot aantal kleine bedrijven die met elkaar concurreren. Een enkel bedrijf heeft geen noemenswaardige marketingkracht, en als gevolg daarvan produceert de sector een optimaal productieniveau omdat bedrijven niet in staat zijn om marktprijzen te beïnvloeden. Vraag en aanbod bepalen de hoeveelheid geproduceerde goederen en diensten, samen met de marktprijzen die door de bedrijven op de markt worden bepaald. Producten zijn identiek aan die van concurrenten, en er zijn geen significante belemmeringen voor het betreden en verlaten van de markt.

De pure concurrentiemarktstructuur is zeldzaam in de echte wereld. Dit is een theoretisch model dat handig is bij het kijken naar bedrijfstakken met vergelijkbare kenmerken. Met andere woorden, het is een goed referentiepunt voor andere marktstructuren. De beste voorbeelden van pure concurrentiemarktstructuren zijn aandelen-, landbouw- en ambachtelijke markten.

Monopolistische concurrentie

Net als pure concurrentie is monopolistische concurrentie een marktstructuur die verwijst naar een groot aantal kleine bedrijven die met elkaar concurreren. Bedrijven met een monopolistische concurrentie verkopen echter vergelijkbare maar sterk gedifferentieerde producten. Productie met de laagst mogelijke kosten, wat leidt tot een optimale output in een zuivere concurrentiemarktstructuur, wordt niet aangenomen.

Deze factoren geven bedrijven in een monopolistische concurrentiemarkt de macht om binnen een bepaald bereik hogere prijzen aan te rekenen. De producten lijken opmerkelijk veel op elkaar, maar kleine verschillen worden de basis voor de marketing en reclame van bedrijven. Differentiatie kan bestaan uit stijl, merknaam, locatie, verpakking, advertenties, prijsstrategieën en meer.

Voorbeelden zijn onder meer fastfoodrestaurants, kledingwinkels, ontbijtgranenbedrijven, service- en reparatiemarkten, bijlesbedrijven en schoonheidssalons en kuuroorden. Producten en diensten in een schoonheidssalon lijken veel op elkaar, maar deze bedrijven zullen bepaalde waardeproposities gebruiken, zoals kwaliteit van de diensten en aantrekkelijke prijzen, om meer klanten te trekken. Ze kunnen zelfs reclame maken voor schoonheidsproducten met een merknaam die zelf in een monopolistische concurrentie verkeren – er is weinig dat make-up en haarproducten van elkaar scheidt wat betreft wat deze producten en het gebruik ervan betreft.

Producenten betreden vrijelijk de markt wanneer winsten zijn aantrekkelijk. Er is gemakkelijk in- en uitstappen in monopolistische concurrentie.

Oligopolie

Een oligopolie wordt gedomineerd door een paar bedrijven, wat resulteert in beperkte concurrentie. Ze kunnen met elkaar samenwerken of met elkaar concurreren om hun collectieve marktmacht te gebruiken om prijzen op te drijven en meer winst te maken.

Het aangaan van een oligopolie is moeilijk. De machtigste bedrijven hebben controle over grondstoffen, patenten en financiële en fysieke middelen die barrières opwerpen voor potentiële toetredingen. Dit is wat helpt om hoge prijzen vast te stellen. Als de prijzen echter te hoog zijn, zullen kopers naar productvervangers op de markt gaan.

Producten kunnen homogeen of gedifferentieerd zijn. Meestal zijn er drie tot vijf dominante bedrijven, maar dit aantal kan variëren afhankelijk van de markt. Videogameconsoles zijn bijvoorbeeld een oligopolie met drie bedrijven – Microsoft, Sony en Nintendo – die de markt domineren. Andere voorbeelden van oligopolies zijn de auto- en benzine-industrie.

Prijzen, winsten en productieniveaus veranderen naarmate de dynamische relatie tussen verkopers en kopers verandert.

Pure Monopoly

Er bestaat een monopolie als er één bedrijf is dat de controle heeft de hele markt. Het bedrijf en de industrie zijn synoniem. Dit bedrijf is de enige producent van een product en er zijn geen directe vervangers. Omdat er geen alternatieven zijn, heeft het bedrijf het hoogste niveau van marktmacht. Daarom verminderen monopolisten vaak hun productie, verhogen ze de prijzen en verdienen ze meer winst.

In- of uitstappen wordt geblokkeerd in een puur monopolie. Dit kan om meer dan één reden gebeuren, zoals te zien is in twee van de beste voorbeelden van pure monopolies: openbare nutsbedrijven en professionele sportcompetities.

Openbare nutsbedrijven worden als natuurlijke monopolies beschouwd omdat ze schaalvoordelen hebben – een bedrijf krijgt door zijn omvang bepaalde kostenvoordelen – op een extreme manier. Nieuwe bedrijven kunnen niet opstarten omdat het ongelooflijk duur zou zijn om in korte tijd schaal te bereiken. Het bouwen van een wirwar van leidingen en draden om te kunnen concurreren met het bedrijf zou veel kapitaal vergen en er zouden juridische toetredingsdrempels zijn. Daarom zijn er doorgaans overheidsmonopolies (of overheidsvoorschriften) voor natuurlijke monopolies.

Professionele sportcompetities beheren de contracten van spelers en hebben huurcontracten voor stadions en arena’s in grote steden. Het zou een aanzienlijke hoeveelheid kapitaal vergen om toptalent weg te lokken en een voldoende grote plaats te bemachtigen om dat talent te laten zien, als iemand een professionele sportcompetitie wilde beginnen. Bovendien zijn er uitzendrechten en meer. Voor het seizoen 2017-2018 zullen bijvoorbeeld 37 spelers in de NBA alleen al $ 20 miljoen of meer verdienen. Nieuwe arena’s in de competitie kosten in de buurt van $ 500 miljoen. De televisierechten voor de NBA zijn in februari 2016 verlengd met ESPN en TNT voor een waarde van ongeveer $ 2,66 miljard per jaar.

Een carrière in het bedrijfsleven nastreven

Marktstructuren herkennen en toepassen op het bedrijfsleven vereist een sterk begrip van theorie en praktijk. De online bachelor in bedrijfskunde en online MBA van Aurora University helpen studenten de kennis en vaardigheden te ontwikkelen die nodig zijn om hun carrière vooruit te helpen. Studenten krijgen instructie in de huidige zakelijke praktijken van docenten met praktijkervaring. Elk programma vindt plaats in een volledig online leeromgeving.