De pons is een structuur van het zenuwstelsel van gewervelde dieren die te vinden is in de achterhersenen, het laagste deel van de hersenen. Het is een bijzonder belangrijke structuur van het menselijk zenuwstelsel, aangezien het een deel van de hersenstam is – een gebied waar alle informatie die door het zenuwstelsel reist op een bepaald moment moet passeren.
In het Latijn betekent pons ” bridge, ”verwijzend naar de functie en anatomische locatie van deze structuur – die de twee hersenhelften verbindt. De pons dient ook om de hersenschors te verbinden met de medulla oblongata via de cerebrale steeltjes.
De pons is betrokken bij veel autonome en sensorische functies inclusief opwinding, ademhalingsprocessen, fijne motoriek, evenwicht, spierspanning en de circadiane cyclus (specifiek het reguleren van de slaap).
Het is ook een essentieel onderdeel van de hersenstam aangezien veel hersenzenuwen voortkomen uit de pons , inclusief zenuwen die sensorische informatie verzamelen en motorische functies in het gezicht regelen.
Anatomy and Fu ncties van de Pons
De pons is een van de kleinste delen van de hersenen met een lengte van slechts 2,5 cm, maar vooral omdat het deel uitmaakt van de hersenstam, is het betrokken bij een groot aantal processen die het centrale en perifere zenuwstelsel.
Craniale zenuwen
De pons is van vitaal belang voor het centrale en perifere zenuwstelsel – een belangrijke reden hiervoor zijn de verbindingen met verschillende hersenzenuwen, waaronder de trigeminus, abducens, aangezicht en vestibulocochleair zenuwen.
In het midden van de pons bevindt zich een inkeping of lijn, de basilaire groef genoemd (ook waar de basilaire slagader zich bevindt). Alle hersenzenuwen zijn afkomstig van dezelfde kant van de basilaire groef, met uitzondering van de nervus trigeminus.
Vanwege de overvloed aan zenuwverbindingen is de pons betrokken bij veel functies van het zenuwstelsel, variërend van sensorische naar motorfuncties. De trigeminuszenuw is de grootste hersenzenuw en dankt zijn naam aan zijn drie takken: de oftalmische, maxillaire en mandibulaire zenuwen.
Deze verzameling zenuwen controleert sensorische informatie die wordt verzameld uit organen van het gezicht en de motorische controle kauwen.
De abducens regelt de beweging van het oog, de gezichtszenuw regelt de gezichtsuitdrukkingen van het gezicht (en regelt daarom het doorgeven van neuronale signalen van de hersenen naar alle fijne spieren in het gezicht – dat wil zeggen veel te beheren!) en de smaak en de vestibulocochlear reguleert het evenwicht en de auditieve gewaarwordingen.
Alle hersenzenuwen die bij deze structuur horen, komen uit het ventrale oppervlak van de pons.
Zelfs als we hier zouden stoppen, is het duidelijk dat de functionaliteit van de pons verreikend is. Maar het stopt hier niet!
Andere externe anatomische kenmerken van de Pons
Hetzelfde gebied waar deze hersenzenuwen uitkomen, onderscheidt zich door een uitstulping die wordt gevormd door een structuur die de transversale pontocerebellaire vezels. Deze bundel zenuwen is verbonden met het cerebellum en vormt de belangrijkste afferente bron van neuronale informatie naar het cerebellum.
Een groot deel van de informatie die via de pontocerebellaire vezels wordt verzonden, betreft de planning en uitvoering van fijne bewegingen, in het bijzonder bewegingen van de arm, onderarm, en met de hand. Deze vezels wikkelen zich om de rest van de hersenstam.
Een belangrijk herkenningspunt is de pontomedullaire kruising: deze wordt gemarkeerd door de hoek tussen het onderste deel van de pons en de bovenste grens van de medulla oblongata. / p>
De vloer van het vierde ventrikel vormt het dorsale oppervlak van de pons, samen met dat van de medulla oblongata. Een paar meer structuren kunnen worden geïdentificeerd in dit gebied van de pons, waaronder de mediale eminentie, die de middellijn van het dorsale oppervlak markeert, de colliculus in het gezicht, een uitstulping gevormd door de vezels van de aangezichtszenuwen die rond de kern van de abducens lopen, en de stria medullaris, een bundel zenuwen die tot het vierde ventrikel behoren.
Een ander herkenningspunt om u te helpen de pons te identificeren, wordt de cerebellopontine-hoek genoemd, waarbij de cerebellaire flocculus (een klein deel van het cerebellum betrokken bij motorische controle), de ventriculaire choroïde plexus en de aangezichts- en vestibulocochleaire zenuwen omringen het foramen van Luschka (structuren die het vierde ventrikel verbinden met de cerebellopontine cisterne, een andere ruimte waarin cerebrospinale vloeistof zich kan verzamelen).
Interne anatomie van de Pons
Er wordt erkend dat de pons twee hoofdafdelingen heeft: de ventrale pons en het tegmentum (verschillend van het tegmentum van de middenhersenen). De ventrale pons herbergt de pontine-kernen, structuren die zijn verantwoordelijk voor de coördinatie van beweging. Deze kernen reizen van de pons over de middellijn en vormen de middelste cerebellaire steeltjes terwijl ze zich een weg banen naar het cerebellum.
Het tegmentum van de pons wordt beschouwd als het oudere gebied van de pons evolutionair gezien (wat betekent dat deze structuur was aanwezig in de voorouders van mensen en andere gewervelde dieren die een pons hebben als onderdeel van hun zenuwstelsel).
Het tegmentum maakt deel uit van de reticulaire formatie, een netwerk van zenuwen dat zich uitstrekt van het medulla oblongata en verbinden met het ruggenmerg en thalamus.
Pontijnse Kernen
Deze kernen maken deel uit van de pons die te maken hebben met motorische activiteit. Ze behoren tot de grootste kernen die het cerebellum informeren en zorgen voor enkele van de belangrijkste neuronale transmissies. De pontine-kernen worden voornamelijk geïnformeerd door de hersenschors en projecteren naar de cerebellaire hemisferen.
Reticulaire formatie
De reticulaire formatie is een complexe verzameling zenuwvezels en cellichamen die bestaan uit zowel stijgende als dalende zenuwbanen. Kernen in de reticulaire formatie zijn betrokken bij de productie van neurotransmitters en zijn geassocieerd met verschillende hersenzenuwen, die zowel sensorische als motorische functies regelen met de neergaande kanalen en opwinding en bewustzijn met de opgaande kanalen.
De neurotransmitters die door de reticulaire formatie worden geproduceerd, zijn verbonden met veel delen van het centrale zenuwstelsel en reguleren vele soorten activiteit in verschillende delen van de hersenen. Deze reticulaire vorming houdt verband met de productie van dopamine, de afgifte van serotonine, de productie van acetylcholine en meer. Al deze hormonen en neurotransmitters houden verband met sensorische waarneming, motorische controle en gedragsreacties op verschillende stimuli.
Zenuwkanalen die door de Pons gaan
Er zijn vier belangrijke zenuwbanen die passeer de pons om de sensorische, autonome en vrijwillige functies van het lichaam te besturen.
Corticospinale tractus
Het corticospinale kanaal (CST), ook bekend als het piramidale kanaal, omvat een deel van de neergaande zenuwbanen die uit de pons in het ruggenmerg en in het perifere zenuwstelsel. Er zijn ongeveer 1 miljoen zenuwvezels die de CST vormen, die elk neuronale informatie verzenden met snelheden van 60 m / s!
De CST reist door de corona radiata (een blad van witte stof) en het achterste deel van de interne capsule om te eindigen in de hersenstam. Zodra het de hersenstam bereikt, is een van de structuren waar het doorheen gaat natuurlijk de pons. De CST regelt vele motorische functies, waaronder spinale reflexen, en de meest opvallende van de vrijwillige bewegingen zijn de vrijwillige distale bewegingen.
Corticobulbar Tract
Dit is een dalende neuronale route die verantwoordelijk is voor het innerveren van verschillende van de hersenzenuwen, die de spieren in het gezicht, tong, kaak en keelholte aansturen.
De hersenzenuwen die worden geleverd door het corticobulbar-kanaal omvatten de trigeminuszenuw (regelt het kauwproces), aangezichtszenuw (regelt de spieren van het gezicht), accessoire zenuw (controleert met name de sternocleidomastoïde en trapezius-spieren) en de hypoglossale zenuw (controleert de tongspieren).
Mediaal Lemniscuskanaal
Het zenuwkanaal maakt deel uit van een groter pad dat de dorsale kolom wordt genoemd -mediale lemniscale route, die verantwoordelijk is voor de overdracht van sensorische informatie met betrekking tot fijne tactiele sensatie, detectie van trillingen en proprioceptie (bewust zijn van de positie van bepaalde lichaamsdelen).
Spinothalamisch kanaal
Het spinothalamisch kanaal werkt samen met het mediale lemniscuskanaal om een van de belangrijkste paden van het zenuwstelsel, verantwoordelijk voor het verzenden van informatie over sensatie.
Neuronale signalen met betrekking tot pijn, temperatuur en aanraking worden via dit zenuwstelsel doorgegeven aan het somatosensorische gebied van de hypothalamus. In totaal is het spinothalamische kanaal samengesteld uit vier subkanalen: het voorste spinothalamische kanaal, het laterale spinothalamische kanaal, het spinoreticulaire kanaal en het spinotectale kanaal.
Betekenis van de Pons
De pons is een structuur van de hersenen die essentieel is voor de autonome, sensorische en motorische functies van het menselijk lichaam. Samen met de medulla oblongata en middenhersenen, het omvat een van de belangrijkste structuren van het zenuwstelsel, de middenhersenen – het punt waar alle transmissies van het centrale en perifere zenuwstelsel doorheen gaan.
Schade aan deze structuur kan leiden tot verlies van gevoel in het gezicht, verlies van van de hoornvliesreflex (de knipperreflex, specifiek geïnduceerd door een prikkel van het hoornvlies, zoals aanraking of een wimper die in uw oog komt), en verlies van het vermogen om te kijken. Bijkomende symptomen die verband houden met de beschadiging van de pons lijken sterk op die van een beroerte, zoals een gebrek aan controle over de gezichtsspieren, waardoor het gezicht lijkt te hangen.
Als de brug van het centrale zenuwstelsel systeem, de pons is een integraal onderdeel van de functionaliteit van het menselijk zenuwstelsel en de algehele overleving.
