Atlanta Hawks-bewaker Anthony “Spud” Webb had een gunst nodig die groter was dan hijzelf. Zijn behoefte aan kaartjes voor de NBA All-Star Game in Dallas was zo groot dat hij zijn vertrouwde lokale scalper sloeg voor drie kaartjes voor zijn zussen, twee voor zijn broers en één voor zijn ouders. scalpers gooide zelfs een korting in de woonplaats.

Webb keerde terug naar huis om deel te nemen aan de All-Star Game-festiviteiten in 1986, en hij had zijn familie nodig, die een supermarkt in South Dallas, daar om getuige te zijn. De kortste man in de NBA was een perfecte 9-uit-9 in dunkwedstrijden tot dat punt in zijn basketbalcarrière. Dus de 5-foot-7 Webb kwam in de NBA Slam Dunk Contest voor zijn 10e overwinning, maar ook perfecte 10en van de juryleden.

En zo ging het. Voor zijn laatste schot strekte hij zijn arm op de midcourt uit en maakte zich klaar om te vliegen. Een eenhandige, bovenhandse bounce-pass maakte een pitstop op de grond voordat hij verbinding maakte met het bord en, als een jojo, terugkeerde naar zijn uitgestrekte hand. Onthoud dat Webb de bal niet kan vasthouden, dus zodra de bal contact maakte met zijn hand, leverde hij net zo snel een dunk af die de juryleden, het publiek en andere spelers in paniek bracht. Een perfecte 50.

Het uitverkochte publiek van 16.573 mensen in de Reunion Arena zong: “Spud, Spud, Spud!” toen de jury besliste over de laatste poging van Dominique “The Human Highlight Film” Wilkins. Ze gaven hem een 48. De 22-jarige Webb had het gedaan en versloeg zijn 6-foot-8, 224 pond teamgenoot en de 1985 Slam Dunk-kampioen op 8 februari 1986. De prijs, $ 12.500, was een beetje minder dan een vijfde van Webb’s salaris van $ 70.000. Wilkins, die $ 585.000 verdiende, nam $ 7.500 mee naar huis voor zijn inspanningen.

“Ik heb nog nooit een dunkwedstrijd verloren”, vertelde Webb aan de Boston Globe. “Maar ik ben er niet veel geweest, misschien ongeveer 10 .

“Ik kan de dunks niet beschrijven. Het is gewoon iets wat ik uitga en doe. Springen is gewoon een door God gegeven talent, en het is iets dat ik probeer te behouden.”

In de laatste ronde scoorde Webb een perfecte 50 op zijn eerste dunk – een 360 graden tomahawk met één hand – samen met zijn laatste inspanning, die hem allebei alle 42 inch van zijn verticale sprong vereiste.

Wilkins had de eerste perfecte score van Webb geëvenaard door vanuit het midden van de verf op te stijgen en aan te sluiten op een 360-graden slag met één hand. Met de druk om een tweede perfecte score te evenaren, reed Wilkins de basislijn, dubbel gepompt en sloeg het erin, maar twee juryleden bereikten de negens en Wilkins eindigde met een 48.

Juryleden voor het evenement waren Roger Staubach, Martina Navratilova, Dave Cowens, Tom Sanders en Cazzie Russell.

“Ik wist dat hij taai zou zijn ‘, Zei Wilkins tegen de Globe. “Ik vertelde iedereen dat ik dacht dat hij een goede kans had.”

In de eerste ronde eindigde Webb met scores van 46, 48 en 47, op een dunk die weer door het net ging nadat hij zijn hoofd had geraakt. , een draaiende dunk en een dubbele pomp.

De meest opwindende dunk uit die ronde werd verzorgd door Wilkins ‘broer, Gerald, die een stoel in het midden van de baan plaatste en eroverheen zweefde. Indiana’s Terence Stansbury paste Wilkins ‘stunt aan door een vriend in de stoel te plaatsen en een andere op de grond terwijl je over beide dompelde. Het kreeg een 48 en boegeroep van de menigte.

Stansbury, Webb en Gerald Wilkins gingen naar de tweede ronde , waar regerend kampioen Dominique Wilkins op wachtte. Webb liet zien dat hij er niet was om voor de gek te houden door de nieuwe ronde te openen door de bal omhoog te brengen, hem hoog te laten stuiteren en hem met beide handen in de basket te gooien. Het was op dat moment dat iedereen wist dat Webb kwam voor die nummer 1-plek.