Tekst
Het verhaal van de Cuyahoga River Fire van 1969 – de gebeurtenis die popsongs op gang bracht, de verbeelding van een hele natie prikkelde en een De reputatie van de stad – is meer gebaseerd op mythen dan op realiteit. Ja, een olievlek op de Cuyahoga-rivier – vervuild door tientallen jaren industrieel afval – vloog op een zondagochtend in juni 1969 in brand in de buurt van de Republic Steel-fabriek, wat ongeveer $ 100.000 aan schade aan twee spoorbruggen. Aanvankelijk trok de brand weinig aandacht, zowel lokaal als nationaal. De brand was niet eens de eerste keer dat de rivier afbrandde. De rivier dateert uit het begin van de twintigste eeuw en had bij verschillende andere gelegenheden vlam gevat.
De foto van de Cuyahoga-rivier die in brand stond, die een maand later in Time Magazine belandde – een echt boeiend beeld van vlammen die uit het water opspringen en een schip volledig overspoelden – waren eigenlijk van een veel ernstiger brand in november 1952. Er is geen beeld bekend van de “69 rivierbrand”.
In een groot deel van Cleveland “s geschiedenis heeft watervervuiling de inwoners van de stad niet erg lastig gevallen. In plaats daarvan werd watervervuiling gezien als een noodzakelijk gevolg van de industrie die de stad welvaart had gebracht. Deze houding begon te veranderen in de jaren zestig als ideeën die verband hielden met bekend geworden als milieubewustzijn kreeg vorm. In 1968 namen de inwoners van Cleveland met een overweldigende meerderheid een obligatie-initiatief van $ 100 miljoen aan om de schoonmaak van de Cuyahoga te financieren. Tegen die tijd verlichtte deïndustrialisatie het vervuilingsprobleem enigszins, aangezien fabrieken sloten of hun activiteiten stopzetten. Ironisch genoeg begonnen de stad en haar inwoners hun verantwoordelijkheid te nemen voor de netheid van de rivier in de jaren vóór de beruchte brand van 1969.
De ’69 brand was dus niet echt het angstaanjagende hoogtepunt van decennia vervuiling, maar eerder de laatste zucht van een industriële rivier waarvan de rol begon te veranderen. Desalniettemin werd Cleveland een symbool van aantasting van het milieu. Het Time-artikel droeg hieraan bij, evenals de bekendheid van Cleveland burgemeester Carl Stokes. Stokes, die was de eerste zwarte burgemeester van een grote stad toen hij in 1967 werd verkozen, raakte nauw betrokken bij de kwestie, hield de volgende dag een persconferentie op de plaats van de brand en getuigde voor het Congres – inclusief zijn broer, de Amerikaanse vertegenwoordiger Louis Stokes – om aan te dringen op grotere federale betrokkenheid bij verontreinigingsbeheersing. De belangenbehartiging van de gebroeders Stokes speelde een rol bij de goedkeuring van de federale Clean Water Act van 1972. In Cleveland vierden een aantal studenten van de Cleveland State University de ina ugural Earth Day in 1970 door van de campus naar de rivier te marcheren om te protesteren tegen vervuiling.
Ook al is het verkeerd begrepen, de brand in de Cuyahoga River in 1969 heeft bijgedragen tot een positieve verandering. De waterkwaliteit van de rivier verbeterde in de daaropvolgende decennia, en zakelijke investeerders profiteerden hiervan door delen van het verlaten industriële landschap van de Flats om te bouwen tot een uitgaansgebied met restaurants, nachtclubs en muziekpodia.
Veel van de industrie die zowel Cleveland rijk heeft gemaakt als de rivier heeft doen verbranden, komt misschien nooit meer terug, maar Clevelanders gaan deze uitdaging aan door hun stad opnieuw vorm te geven om de huidige realiteit te weerspiegelen.
