Afbeeldingen

Er is nog geen afbeelding met dit anatomische deel.

Beschrijving

De buik (abdominopelvische holte ) is de grootste holte in het lichaam. Het heeft een ovale vorm, de uiteinden van het ovaal zijn naar boven en naar beneden gericht.

Het bovenste uiteinde wordt gevormd door het diafragma dat zich als een koepel over de buik uitstrekt, zodat de holte zich hoog in de benige thorax uitstrekt, aan de rechterkant, in de borstlijn, tot aan de bovenrand van de vijfde rib; aan de linkerkant zakt het ongeveer 2,5 cm onder dit niveau.

De onderste extremiteit wordt gevormd door de structuren die het binnenoppervlak van het benige bekken omhullen, voornamelijk de Levator ani en Coccygeus aan weerszijden. Deze spieren worden soms het middenrif van het bekken genoemd.

De buikholte is breder boven dan onder, en meet meer in de verticale dan in de transversale diameter. Om de beschrijving te vergemakkelijken, is het kunstmatig verdeeld in twee delen: een bovenste en een groter deel, de eigenlijke buik (buikholte); en een lager en kleiner deel, het bekken (bekkenholte). Deze twee holtes zijn niet van elkaar gescheiden, maar de grens daartussen wordt gekenmerkt door de superieure opening van het kleinere bekken.

De eigenlijke buik verschilt van de andere grote holtes van het lichaam doordat het wordt begrensd door de grotendeels door spieren en fascia, zodat het in capaciteit en vorm kan variëren afhankelijk van de toestand van de ingewanden die het bevat; maar daarnaast varieert de buik in vorm en omvang met leeftijd en geslacht. Bij het volwassen mannetje, met een matige uitzetting van de ingewanden, is het ovaal van vorm, maar tegelijkertijd van voren naar achteren afgeplat. Bij het volwassen vrouwtje, met een volledig ontwikkeld bekken, is het eivormig met de smallere paal naar boven en bij jonge kinderen is het ook eivormig, maar met de smallere paal naar beneden.

Grenzen. – Het wordt vooraan begrensd. en aan de zijkanten door de buikspieren en de iliacus-spieren; achter door de wervelkolom en de Psoas en Quadratus lumborum spieren; boven bij het diafragma; beneden door het vlak van de superieure opening van het kleine bekken. De spieren die de grenzen van de holte vormen, zijn op hun binnenoppervlak bekleed met een laag fascia.

De buik bevat het grootste deel van de spijsverteringsbuis; enkele van de bijkomende organen voor de spijsvertering, namelijk de lever en de alvleesklier; de milt, de nieren en de bijnieren. De meeste van deze structuren, evenals de wand van de holte waarin ze zich bevinden, worden min of meer bedekt door een uitgebreid en gecompliceerd sereus membraan, het peritoneum.

Deze definitie bevat tekst uit een publiek domein editie van Gray ’s Anatomy (20e Amerikaanse editie van Gray’ s Anatomy of the Human Body, gepubliceerd in 1918 – van http://www.bartleby.com/107/).

Anatomische hiërarchie

Algemene anatomie > Delen van het menselijk lichaam > Romp > Buikholte