Definitie

Bijvoeglijke naamwoorden zijn woorden die een andere persoon of een ander ding in de zin beschrijven of wijzigen. De artikelen – a, an en de – zijn bijvoeglijke naamwoorden.

• de lange professor
• de lugubere luitenant
• een solide toewijding
• een maandloon
• een zesjarig kind
• de ongelukkigste, rijkste man

Als een groep woorden met een onderwerp en werkwoord fungeert als een bijvoeglijk naamwoord, het wordt een bijvoeglijk naamwoord genoemd. Mijn zus, die veel ouder is dan ik, is een ingenieur. Als een bijvoeglijk naamwoord wordt ontdaan van het onderwerp en het werkwoord, wordt de resulterende modificator een bijvoeglijk naamwoord Zin: Hij is de man die mijn gezin in het armenhuis houdt.

Voordat we ingaan op andere gebruiksoverwegingen, een algemene opmerking over het gebruik – of overmatig gebruik – van bijvoeglijke naamwoorden: Bijvoeglijke naamwoorden zijn zwak; don ” t hen vragen om meer werk te doen dan zou moeten. Laat uw breedgeschouderde werkwoorden en zelfstandige naamwoorden het zware werk van de beschrijving doen. Wees vooral voorzichtig met het gebruik van bijvoeglijke naamwoorden die in de eerste plaats niet veel te zeggen hebben: interessant, mooi, liefdevol, opwindend. Het is jouw taak als schrijver om schoonheid en opwinding en interesse te creëren, en als je gewoon aandringt op zijn aanwezigheid zonder het aan je lezer te laten zien – nou, je “overtuigt niemand.

Overweeg het gebruik van modifiers in deze bijvoeglijk rijke paragraaf uit Thomas Wolfe’s Look Homeward, Angel. (Charles Scribner” s , 1929, blz. 69.) Bijvoeglijke naamwoorden zijn gemarkeerd in deze kleur; deelwoorden, werkwoordsvormen die als bijvoeglijke naamwoorden fungeren, zijn gemarkeerd in dit blauw. Sommige mensen zouden beweren dat woorden die deel uitmaken van een naam – zoals ‘East India Tea House – niet echt bijvoeglijk naamwoord zijn en dat bezittelijke zelfstandige naamwoorden – vader’ s, boer ’s – technisch gezien geen bijvoeglijke naamwoorden zijn, maar we’ hebben ze in ons analyse van Wolfe’s tekst.

Hij herinnerde zich nog het East India Tea House op de Fair, het sandelhout, de tulbanden en de gewaden, het koele interieur en de geur van Indiase thee; en hij had nu de nostalgische sensatie gevoeld van dauwnatte ochtenden in de lente, de kersengeur, de koele klaroenaarde, de natte leemachtigheid van de tuin, de doordringende ontbijtgeuren en de zwevende sneeuw van bloesems. de beginnende scherpe opwinding van hete paardebloemen op jonge aarde, in juli, van watermeloenen ingeplant in zoet hooi, in de huifkar van een boer; van meloen en perziken in kratten; en de geur van sinaasappelschil, bitterzoet, voor een vuur van kolen. Hij kende de goede mannengeur van de zitkamer van zijn vader; van de gladde, versleten leren bank, met de gapende scheur van paardenhaar; van het blaren gelakte hout op de haard; van de verwarmde banden van kalfsleer; van de flat vochtige plug van appeltabak, geplakt met een rode vlag; van houtrook en verbrande bladeren in oktober; van de bruine, vermoeide herfstaarde; van ’s nachts honingzuigende; van warme Oost-Indische kers, van een schone, blozende boer die wekelijks komt met gedrukte boter, eieren en melk; van slappe, slappe spek en koffie; van een bakkerijoven in de wind; van grote, diepgekleurde snaarbonen die heet roken en goed gekruid zijn met zout en boter; van een kamer met oude grenen planken in boeken en tapijten die lang gesloten zijn bewaard; van Concord-druiven in hun lange witte manden.

Een overvloed aan dergelijke bijvoeglijke naamwoorden zou ongebruikelijk zijn in hedendaags proza. iets verloren hebben of niet, wordt aan jou overgelaten.

Positie van bijvoeglijke naamwoorden

In tegenstelling tot bijwoorden, die vaak c Omdat ze bijna overal in een zin kunnen opduiken, verschijnen bijvoeglijke naamwoorden bijna altijd onmiddellijk voor het zelfstandig naamwoord of de naamwoordelijke zin die ze wijzigen. Soms verschijnen ze in een reeks bijvoeglijke naamwoorden, en als ze dat doen, verschijnen ze in een vaste volgorde volgens categorie. (Zie hieronder.) Als onbepaalde voornaamwoorden – zoals iets, iemand, iemand – worden gewijzigd door een bijvoeglijk naamwoord, komt het bijvoeglijk naamwoord na het voornaamwoord:

Iedereen die in staat is iets vreselijks voor iemand die aardig is, zou gestraft moeten worden.
Er komt zoiets slechts op deze manier.

En er zijn bepaalde bijvoeglijke naamwoorden die, in combinatie met bepaalde woorden, altijd “postpositief zijn “(komt na het ding dat ze aanpassen):

De gekozen president, erfgenaam van het Glitzy-fortuin, woont zelf in New York.

Zie ook de opmerking over a- bijvoeglijke naamwoorden hieronder voor de positie van woorden als “ablaze, afstandelijk, ontzet.”

Graden van bijvoeglijke naamwoorden

Bijvoeglijke naamwoorden kunnen de mate van wijziging uitdrukken:

• Gladys is een rijke vrouw, maar Josie is rijker dan Gladys, en Sadie is de rijkste vrouw van de stad.

De mate van vergelijking staat bekend als de positieve, de vergelijkende en de overtreffende trap. (Eigenlijk tonen alleen de vergelijkende en overtreffende trap graden.) We gebruiken de vergelijkende formule om twee dingen te vergelijken en de overtreffende trap om drie of meer dingen te vergelijken.Merk op dat het woord dan vaak het vergelijkende woord vergezelt en het woord het voorafgaat aan de overtreffende trap. De verbogen achtervoegsels -er en -est zijn voldoende om de meeste vergelijkende en superlatieven te vormen, hoewel we -ier en -iest nodig hebben wanneer een tweelettergrepig adjectief eindigt op y (gelukkiger en gelukkiger); anders gebruiken we meer en de meeste als een bijvoeglijk naamwoord meer dan één lettergreep heeft.

Klik op de “enge beer” om George Newalls “Unpack Your Adjectives” (uit Scholastic Rock, 1975) te lezen en te horen. Schoolhouse Rock® en zijn karakters en andere elementen zijn handelsmerken en dienstmerken van American Broadcasting Companies, Inc. Gebruikt met toestemming.

Positief	Vergelijkend	Superlatief
rijk	rijker	rijkste
prachtig	mooier	mooiste
mooi	mooier	mooiste

Bepaalde bijvoeglijke naamwoorden hebben onregelmatige vormen in de vergelijkende en overtreffende trap:

Onregelmatige vergelijkende en overtreffende trapvormen
goed	beter	beste
slecht	slechter	slechtste
weinig	minder	minst
veel veel enkele	meer	meest
ver	verder	verste

Pas op dat u geen vergelijkende of superlatieven vormt van bijvoeglijke naamwoorden die al een extreme vergelijking uitdrukken – uniek bijvoorbeeld – hoewel het waarschijnlijk mogelijk is om vergelijkende vormen van de meeste bijvoeglijke naamwoorden te vormen: iets kan perfecter zijn, en iemand kan een voller figuur hebben. Mensen die beweren dat de ene vrouw niet meer zwanger kan zijn dan de andere, zijn nog nooit negen maanden zwanger geweest van een tweeling.

Grammatica’s antwoord

Volgens Bryan Garner is ‘compleet’ een van die bijvoeglijke naamwoorden die geen vergelijkende graden toelaat. We zouden echter kunnen zeggen ‘bijna compleet’. Ik ben er zeker van dat ik niet consequent ben geweest in mijn toepassing van dit principe in de gids (ik kan mezelf nu iets horen zeggen als “minder adequaat” of “meer de voorkeur” of “minder fataal”). Andere bijvoeglijke naamwoorden die Garner in deze lijst zou opnemen, zijn als volgt:

absoluut	onmogelijk	principaal
voldoende	onvermijdelijk	stationair
chef	onherroepelijk	voldoende
compleet	main	unaniem
verstoken	manifest	onvermijdelijk
hele	m inor	ongebroken
fataal	paramount	uniek
definitief	eeuwigdurend	universeel
ideaal	bij voorkeur	geheel

Van The Oxford Dictionary of American Usage and Style door Bryan Garner. Copyright 1995 door Bryan A. Garner. Uitgegeven door Oxford University Press, Inc., www.oup-usa.org, en gebruikt met toestemming van Oxford University Press.

Wees ook voorzichtig , om niet meer te gebruiken samen met een vergelijkend bijvoeglijk naamwoord gevormd met -er, noch om meest te gebruiken samen met een overtreffende trap gevormd met -est (schrijf bijvoorbeeld niet dat iets zwaarder of het zwaarst is).

De as-as-constructie wordt gebruikt om een vergelijking te maken die gelijkheid uitdrukt:

• Hij is net zo dwaas als hij groot is.
• Ze is zo slim als haar moeder.

Premodifiers met graden van bijvoeglijke naamwoorden

Zowel bijwoorden als bijvoeglijke naamwoorden in hun vergelijkende en overtreffende vorm kunnen vergezeld gaan van premodifiers, enkele woorden en zinnen, die de mate versterken.

• We waren dit keer veel voorzichtiger.
• Hij werkt veel minder zorgvuldig dan de andere juwelier in de stad.
• We houden van zijn werk zoveel beter.
• Je krijgt je horloge des te sneller terug.

Hetzelfde proces kan worden gebruikt om de graad te bagatelliseren:

• Het weer deze week is iets beter geweest.
• Hij benadert zijn schoolwerk iets minder ijverig dan zijn broer.

En soms een vaste zin, meestal wordt een informele naamwoordelijke zin gebruikt voor dit doel:

• Hij arriveerde veel eerder dan we hadden verwacht.
• Dat is een heel stuk beter.

Als de versterker de overtreffende trap goed begeleidt, is er ook een bepaler nodig:

• Ze draagt haar allerbeste outfit voor het interview.
• Ze doen hun uiterste best.

Af en toe verschijnt de vergelijkende of overtreffende vorm met een bepalende factor en wordt begrepen wat er wordt gewijzigd:

• Van alle wijnen die in Connecticut worden geproduceerd, vind ik deze is het meest.
• Hoe sneller je dit project voltooit, hoe beter.
• Van de twee broers is hij verreweg de snelste.

Autoriteit voor deze sectie: A University Grammar of English door Randolph Quirk en Sidney Greenbaum. Longman Group: Essex, Engeland. 1993. Met toestemming gebruikt.

Minder versus minder

Bij het maken van een vergelijking tussen hoeveelheden moeten we vaak een keuze maken tussen de woorden minder en minder. Over het algemeen gebruiken we het woord minder als we het hebben over telbare dingen, en als we het hebben over meetbare hoeveelheden die we niet kunnen tellen, gebruiken we het woord minder. “Ze had minder klusjes, maar ze had ook minder energie.” De managers van onze lokale Stop & Shop lijken dit onder de knie te hebben: ze “hebben de borden op de zogenaamde expresstroken veranderd van” Twaalf items of minder “in” Twaalf items of Minder. “Of dat nu een daadwerkelijke verbetering is, we laten het aan jou over.

We gebruiken echter zeker minder wanneer we verwijzen naar statistische of numerieke uitdrukkingen:

• It” is minder dan twintig mijl naar Dallas.
• Hij is minder dan zes voet lang.
• Je essay mag niet langer zijn dan duizend woorden.
• We hebben minder dan veertig dollar voor onze reis.
• De stad besteedde minder dan vier procent van haar budget aan sneeuwruimen.

In deze situaties is het mogelijk om de hoeveelheden te beschouwen als sommen telbare maten.

Groter dan ik / ik ??

Wanneer we een vergelijking maken met “dan” eindigen we met een subjectvorm of objectvorm, “groter dan ik / zij” of “groter dan ik / haar.” Het juiste antwoord is “groter dan ik / zij.” We zoeken naar de onderwerpvorm: “Hij is langer dan ik / zij is lang.” (Behalve dat we het werkwoord weglaten in de tweede zin, “ben” of “is”.) Sommige goede schrijvers zullen echter beweren dat het woord “dan” zou moeten functioneren als voorzetsel. Als we kunnen zeggen “Hij is lang zoals ik / zij”, dan (als “dan” voorzetsel zou kunnen zijn zoals), zouden we moeten kunnen zeggen: “Hij is groter dan ik / haar.” Het is een interessant argument, maar gebruik – voorlopig in ieder geval – in formeel, academisch proza de onderwerpvorm in dergelijke vergelijkingen.

We willen ook voorzichtig zijn met een zin als ‘Ik vind hem leuker dan zij / haar. ‘De’ zij ‘zou betekenen dat je deze persoon leuker vindt dan zij hem leuk vindt; de’ haar ‘zou betekenen dat je deze mannelijke persoon leuker vindt dan dat je die vrouwelijke persoon leuk vindt. (om dubbelzinnigheid en het gladde gebruik van than , zouden we kunnen schrijven: “Ik vind hem leuker dan zij” of “Ik vind hem leuker dan ik haar mag.”)

Meer dan / meer ??

In de Verenigde Staten gebruiken we gewoonlijk ‘meer dan’ in telbare numerieke uitdrukkingen die ‘meer dan’ of ‘meer’ betekenen. In Engeland is er geen dergelijk onderscheid. In de VS bijvoorbeeld, sommige redacteuren zou aandringen op ‘meer dan 40.000 verkeersdoden in één jaar’, terwijl in het VK ‘meer dan 40.000 verkeersdoden’ acceptabel zouden zijn. Zelfs in de VS zult u echter gewoonlijk ‘over’ horen in numerieke uitdrukkingen van leeftijd, tijd of hoogte: ‘Zijn zus is ouder dan veertig; ze is meer dan 1,80 meter lang. We wachten al meer dan twee uur op haar.

De volgorde van bijvoeglijke naamwoorden in een serie

Dat zou neem een taalfilosoof om uit te leggen waarom we ‘klein bruin huisje’ zeggen en niet ‘bruin huisje’ of waarom we ‘rode Italiaanse sportwagen’ zeggen en niet ‘Italiaanse rode sportwagen’. De volgorde waarin bijvoeglijke naamwoorden in een reeks zichzelf sorteren uit is verwarrend voor mensen die Engels als tweede taal leren. De meeste andere talen dicteren een vergelijkbare volgorde, maar niet noodzakelijk dezelfde volgorde. Het vergt veel oefening met een taal voordat deze volgorde instinctief wordt, omdat de volgorde vaak nogal willekeurig lijkt ( zo niet ronduit grillig). Er is echter een patroon. In de onderstaande tabel vindt u veel uitzonderingen op het patroon, maar het is beslist belangrijk om het patroon van de volgorde van bijvoeglijke naamwoorden te leren als het geen deel uitmaakt van wat u van nature toepast de taal.

De categorieën in de volgende tabel kunnen als volgt worden beschreven:

1. Determiners – artikelen en andere limiters. Zie Determiners
2. Observatie – postdeterminers en limiter bijvoeglijke naamwoorden (bijvoorbeeld een echte held, een perfecte idioot) en bijvoeglijke naamwoorden die subjectief worden gemeten (bijvoorbeeld mooi, interessant)
3. Grootte en vorm – bijvoeglijke naamwoorden die objectief worden gemeten (bijv. rijk, groot, rond)
4. Leeftijd – bijvoeglijke naamwoorden die leeftijd aangeven (bijv. jong, oud, nieuw, oud)
5. Kleur – bijvoeglijke naamwoorden die kleur aanduiden ( bijv. rood, zwart, bleek)
6. Oorsprong – nominale bijvoeglijke naamwoorden die de bron van het zelfstandig naamwoord aangeven (bijv. Frans, Amerikaans, Canadees)
7. Materiaal – nominale bijvoeglijke naamwoorden die aangeven waaruit iets is gemaakt ( bijv, wol, metallic, hout)
8. Kwalificatie – eindbegrenzer, vaak beschouwd als onderdeel van het zelfstandig naamwoord (bijv. schommelstoel, jachtcabine, personenauto, boekomslag)

DE KONINKLIJKE ORDE VAN AANPASSINGEN
Bepaler	Observatie	Fysieke beschrijving				Oorsprong	Materiaal	Kwalificatie	Zelfstandig naamwoord
		Grootte	Vorm	Leeftijd	Kleur
a	mooi			oud		Italiaans		toeren	auto
een	duur			antiek			zilver		spiegel
vier	prachtig		lange steel		rood		zijde		rozen
haar			kort		zwart				haar
onze		groot		oud		Engels			herdershond
die			vierkant				houten	hat	dozen
die	vervallen	klein						jacht	hut
meerdere		enorm		jong		Amerikaanse		basketball	spelers
enkele	heerlijke					Thais			eten

Deze kaart is waarschijnlijk te breed om op een standaard vel papier af te drukken. Als u HIER klikt, krijgt u een duplicaat van één pagina van dit diagram, dat u op een gewoon vel papier kunt afdrukken.

Het zou natuurlijk dwaas zijn om meer dan twee of drie (maximaal) bijvoeglijke naamwoorden samen te gebruiken. Bovendien, als bijvoeglijke naamwoorden tot dezelfde klasse behoren, worden ze wat we gecoördineerde bijvoeglijke naamwoorden noemen, en u zult er een komma tussen willen zetten: de goedkope, comfortabele schoenen. De regel voor het invoegen van de komma werkt als volgt: als je een voegwoord – en of maar – tussen de twee bijvoeglijke naamwoorden had kunnen plaatsen, gebruik dan een komma. We zouden kunnen zeggen dat dit ‘goedkope maar comfortabele schoenen’ zijn, dus gebruiken we een komma ertussen (als de ‘maar’ er niet is). Als u drie gecoördineerde bijvoeglijke naamwoorden heeft, scheidt u ze allemaal met komma’s, maar voegt u geen een komma tussen het laatste bijvoeglijk naamwoord en het zelfstandig naamwoord (ondanks de verleiding om dit te doen omdat je daar vaak pauzeert):

een populaire, gerespecteerde en goed uitziende student

Zie het gedeelte over komma’s voor extra hulp bij het interpunctie van gecoördineerde bijvoeglijke naamwoorden.

Hoofdlettergebruik van de juiste bijvoeglijke naamwoorden

Wanneer een bijvoeglijk naamwoord zijn oorsprong van een eigennaam, moet het waarschijnlijk met een hoofdletter worden geschreven. Zo schrijven we over christelijke muziek, frites, het Engelse parlement, de Ming-dynastie, een Faulkneriaanse stijl, Jeffersoniaanse democratie. Sommige periodes hebben de status van echte bijvoeglijke naamwoorden aangenomen: het Nixon-tijdperk, een dichter uit de renaissance / romantiek / victoriaans (maar een hedendaagse romanschrijver en middeleeuwse schrijver). Directionele en seizoensgebonden bijvoeglijke naamwoorden worden niet met een hoofdletter geschreven, tenzij ze “deel uitmaken van een titel:

We namen de noordwestelijke route tijdens de lente-dooi. We bleven daar tot de stad jaarlijks herfstfestival van kleine apparaten.

Zie het gedeelte over hoofdlettergebruik voor meer informatie over deze kwestie.

Collectieve bijvoeglijke naamwoorden

Wanneer het bepaalde lidwoord, de, wordt gecombineerd met een bijvoeglijk naamwoord dat een klasse of groep mensen beschrijft, kan de resulterende uitdrukking als een zelfstandig naamwoord fungeren: de armen, de rijken, de onderdrukten, de daklozen, de eenzamen, de ongeletterden, de ongewassen, de verzamelde, de dierbare vertrokken. Het verschil tussen een collectief zelfstandig naamwoord (dat meestal als enkelvoud wordt beschouwd, maar in bepaalde contexten meervoud kan zijn) en een collectief bijvoeglijk naamwoord is dat het laatste altijd meervoud is en een meervoudig werkwoord vereist:

• De armen op het platteland werden genegeerd door de media.
• De rijken van Connecticut zijn verantwoordelijk.
• De ouderen beginnen hun rechten op te eisen.
• De jongeren van hart zijn altijd een genot om in de buurt te zijn.

Bijvoeglijke tegenpolen

Het tegenovergestelde of het negatieve aspect van een bijvoeglijk naamwoord kan op een aantal manieren worden gevormd. Eén manier is natuurlijk om een bijvoeglijk naamwoord te vinden dat het tegenovergestelde betekent: een antoniem.Het tegenovergestelde van mooi is lelijk, het tegenovergestelde van lang is kort. Een thesaurus kan u helpen een passend tegendeel te vinden. Een andere manier om het tegenovergestelde van een bijvoeglijk naamwoord te vormen, is met een aantal voorvoegsels. Het tegenovergestelde van fortuinlijk is ongelukkig, het tegenovergestelde van voorzichtig is onvoorzichtig, het tegenovergestelde van attent is onattent, het tegenovergestelde van eervol is oneervol, het tegenovergestelde van alcoholisch is niet-alcoholisch, het tegenovergestelde van correct worden ingediend is verkeerd. Als u niet zeker bent van de spelling van bijvoeglijke naamwoorden die op deze manier zijn gewijzigd door voorvoegsels (of wat het juiste voorvoegsel is), moet u een woordenboek raadplegen, aangezien de regels voor de selectie van een voorvoegsel ingewikkeld en te onzorgvuldig zijn om te vertrouwen . De betekenis zelf kan lastig zijn; brandbaar en ontvlambaar betekenen bijvoorbeeld hetzelfde.

Een derde manier om het tegenovergestelde van een bijvoeglijk naamwoord te creëren, is door het te combineren met minder of minst om een vergelijking te maken die in de tegenovergestelde richting wijst. Met dit gebruik komen interessante nuances van betekenis en toon beschikbaar. Het is vriendelijker om te zeggen: “Dit is de minst mooie stad van de staat.” dan wil het zeggen: “Dit is de lelijkste stad van de staat.” (Het heeft ook een iets andere betekenis.) Een kandidaat voor een baan kan nog steeds waardig zijn en toch “minder de overweging waard” zijn dan een andere kandidaat. Het is waarschijnlijk geen goed idee om deze constructie te gebruiken met een bijvoeglijk naamwoord dat al negatief is: ‘Hij heeft minder pech dan zijn broer’, hoewel dat niet hetzelfde is als zeggen dat hij meer geluk heeft dan zijn broer. Gebruik het vergelijkende minder als de vergelijking tussen twee dingen of mensen is; gebruik de overtreffende trap het minst als de vergelijking tussen veel dingen of mensen is.

• Mijn moeder is minder geduldig dan mijn vader.
• Van alle nieuwe sitcoms is dit mijn minst favoriete programma.

Enkele bijvoeglijke probleemkinderen

Goed versus goed

In zowel informele spraak als formeel schrijven, moeten we vaak kiezen tussen het bijvoeglijk naamwoord goed en het bijwoord goed. Bij de meeste werkwoorden is er geen wedstrijd: gebruik het bijwoord bij het aanpassen van een werkwoord. Hij zwemt goed. nou wie de moordenaar is. Als je echter een koppelwerkwoord gebruikt of een werkwoord dat te maken heeft met de vijf menselijke zintuigen, wil je in plaats daarvan het bijvoeglijk naamwoord gebruiken. Hoe gaat het? Ik voel me goed, dank je Jij. Na een bad ruikt de baby zo lekker. Zelfs na mijn zorgvuldige verfbeurt ziet deze kamer er niet goed uit. Veel zorgvuldige schrijvers zullen echter goed gebruiken na het koppelen van werkwoorden die verband houden met gezondheid, en dit is volkomen in orde. Zeggen dat je goed bent of dat je je goed voelt, houdt meestal niet alleen in dat je “lichamelijk in orde bent, maar ook dat je een goed humeur hebt.” Hoe gaat het? “” Met mij gaat het goed, dank je. “

Slecht versus slecht

Voelde u zich slecht of slecht toen uw kat stierf (aangenomen dat u van uw kat hield)? Door dezelfde regel toe te passen die van toepassing is op goed versus goed, gebruik het bijvoeglijk naamwoord na werkwoorden die met menselijke gevoelens te maken hebben. Je voelde je slecht. Als je zei dat je je slecht voelde, zou dat betekenen dat er iets mis was met je gevoelsvermogen.

Ander bijvoeglijk naamwoord Overwegingen

Bekijk het gedeelte over samengestelde zelfstandige naamwoorden en modificatoren voor de vorming van modificatoren die worden gemaakt wanneer woorden worden verbonden: een vierjarig kind, een negentiende-eeuwse roman, een leeghoofdige dwaas.

Bekijk de sectie over bezittingen voor een onderscheid tussen bezittelijke vormen en “bijvoeglijke naamwoorden”. (Behoort u tot een schrijversclub of een schrijversclub?)

Bijvoeglijke naamwoorden die in feite deelwoorden zijn, werkwoord voor ms met -ing en -ed eindes, kan lastig zijn voor sommige studenten. Het is één ding om een bang kind te zijn; het is een heel andere zaak om een beangstigend kind te zijn. Wil je na de les naar je professor gaan en zeggen dat je in de war bent of dat je in de war bent? In het algemeen betekent het einde -ed dat het aldus beschreven zelfstandig naamwoord (“jij”) een passieve relatie heeft met iets – iets (het onderwerp, de presentatie) heeft je verbijsterd en je bent in de war. Het -ing-einde betekent dat het beschreven zelfstandig naamwoord een actievere rol heeft – je begrijpt niets, dus je bent verwarrend (voor anderen, inclusief je professor).

De -ed-uitgangsmodificatoren gaan vaak vergezeld van voorzetsels (dit zijn niet de enige keuzes):

• We waren verbaasd over alle circusdieren.
• We waren geamuseerd door de clowns.
• We irriteerden ons aan de olifanten.
• We verveelden ons door de circusdirecteur.
• We waren in de war door het lawaai.
• We waren teleurgesteld door de waaghalzen van de motor.
• We waren teleurgesteld in hun prestaties.
• We schaamden ons voor mijn broer.
• We waren uitgeput van alle opwinding.
• We waren opgewonden door de leeuwentemmer.
• We waren ook enthousiast over de high-wire act.
• We waren bang door de leeuwen.
• We werden voorgesteld aan de circusdirecteur.
• We waren geïnteresseerd in de tent.
• We waren geïrriteerd door de hitte.
• We waren tegen om vroeg te vertrekken.
• We waren tevreden met het circus.
• We waren geschokt door het geluidsniveau onder de grote tent.
• We waren verrast door de reactie van de fans.
• We waren verrast door hun onverschilligheid.
• We waren na een tijdje alle lichten beu.
• We maakten ons zorgen over het verkeer dat de parkeerplaats verliet.

A- bijvoeglijke naamwoorden

De meest voorkomende van de zogenaamde a- bijvoeglijke naamwoorden zijn in vuur en vlam, drijvend , bang, ontzet, alert, gelijk, levend, alleen, afstandelijk, beschaamd, slapend, afkerig, wakker, bewust. Deze bijvoeglijke naamwoorden zullen voornamelijk verschijnen als predikaatbijvoeglijke naamwoorden (dwz ze komen na een koppelingswerkwoord).

• De kinderen schaamden zich.
• De professor bleef afzijdig.
• De bomen stonden in brand.

Af en toe zullen a- bijvoeglijke naamwoorden vinden voor het woord dat ze wijzigen: de alerte patiënt, de afstandelijke arts. De meeste van hen, wanneer ze worden gevonden vóór het woord dat ze wijzigen, zijn zelf gewijzigd ed: de bijna wakkere student, de verschrikkelijk alleen geleerde. En a- bijvoeglijke naamwoorden worden soms gewijzigd door “heel veel”: heel erg bang, heel erg alleen, heel erg beschaamd, etc.