Rond de leeftijd van zes maanden draait de mond van een baby overuren. Ze zijn het gaan gebruiken om “Dada” te zeggen. Ze hebben een talent ontwikkeld om aan boord van boeken te kauwen. En net onder hun tandvlees staat een rij tanden op het punt om in de met spugen doordrenkte zonneschijn te barsten. Zo belangrijk als deze ontwikkeling. mijlpaal is dat ouders bang zijn voor de opkomst van de parels, omdat in de volksmond wordt aangenomen dat tandjes koorts, diarree en tandafdrukken op het meubilair veroorzaken.

“De wetenschap die we hebben rond tanduitbarsting wordt nog steeds niet duidelijk begrepen ”, Zegt Dr. David Tesini, een kindertandarts en adviseur van het gepatenteerde merk Smilo, dat rustgevende producten draagt. “Het kan voor de ouder ronduit verwarrend worden.” Maar met een extra beetje onderzoek blijkt dat veel van de gangbare opvattingen over kinderziektes hun beet verliezen. Dit zijn de hardnekkige mythen over kinderziektes.

Baby’s hebben geen tandarts nodig

Veel ouders, die zelf misschien geen fan zijn van tandartsen, zijn waarschijnlijk een beetje terughoudend om hun tandeloze baby naar de tandarts te brengen. Dat is een beetje logisch. Maar het is belangrijk om te onthouden dat tandvlees een groot deel uitmaakt van de tandheelkundige vergelijking en dat een baby tandvlees in schoppen heeft. Het is ook niet dat de tanden niet bestaan, ze kunnen gewoon niet worden Tenzij je een tandarts bent en weet waar je naar kijkt.

“Ouders zouden een tandheelkundig huis moeten vestigen door de uitbarsting van de eerste tand. Of in ieder geval tegen de eerste verjaardag ”, zegt Tesini. “Het is belangrijk omdat als ouders vragen hebben over hoe de tanden binnenkomen, ze een hulpmiddel zullen hebben bij een kindertandarts.”

Tandjes krijgen kan diarree, huiduitslag en koorts veroorzaken

Het laten groeien van tanden is duidelijk zwaar en pijnlijk werk, en gelukkig herinneren de meeste mensen zich niet dat ze dat specifieke trauma hebben meegemaakt. Maar zonder een recent perspectief is het gemakkelijk voor ouders om elk ongemak uit hun kindertijd te zien als een symptoom van tandjes krijgen. leiden tot milde ‘lokale’ symptomen zoals kwijlen en prikkelbaarheid, evenals tot zogenaamde ‘systemische’ symptomen zoals hoge koorts, diarree en huiduitslag. Maar studies hebben aangetoond dat dit laatste waarschijnlijk geen verband houdt.

“De meest recente onderzoeken hebben slechts een zwakke relatie aangetoond met de historische symptomen die ouders hebben geassocieerd met kinderziektes”, legt Tesini uit. “De onderzoeken bevestigen dat de lokale symptomen waarschijnlijk echt zijn, maar de systemische systemen zijn niet echt.”

Dus wat veroorzaakt de systemische symptomen? Waarschijnlijk bacteriële en virale infecties die veel voorkomen bij baby’s rond de tijd dat ze tandjes krijgen. Niet de handeling van het doorkomen zelf.

De timing van de eerste tand kan duiden op geavanceerde of vertraagde cognitieve ontwikkeling

Ouders hebben lange tijd een gecompliceerde relatie gehad met hun begrip van ontwikkelingsmijlpalen, of beter gezegd, hun misverstand over hen. Het feit is dat mijlpaal, die een vast punt op een pad aanduidt, een verkeerde benaming is en dat kinderen zich in totaal verschillende snelheden ontwikkelen. Dat maakt het een lastige onderneming om elke cognitieve vooruitgang toe te schrijven aan een mijlpaal zoals een eerste tand.

Deze misvattingen kunnen leiden tot overmatige ouderlijke stress. Immers, als de vroege tand zogenaamd geavanceerde cognitie betekent, het zou volgen, de late tand betekent vertraagde cogniti Aan. “Het is niet waar. Het heeft geen wetenschappelijke basis”, zegt Tesini. Dat gezegd hebbende, er is een reden waarom een tand vroeger of later zou kunnen komen. “Een van de dingen die ik heb ontdekt, is dat jonge meisjes de neiging hebben om het tandvlees moet eerder worden losgelaten dan de jongens. “

Tandvlees moet worden gesneden om babytanden eruit te laten

De ouder van een kind dat te laat is om die eerste parelwitte erdoorheen te krijgen, kan beginnen een beetje paniekerig worden. Dat is vooral het geval als hun baby zich ongemakkelijk voelt. Dit zou ertoe kunnen leiden dat ze op zoek gaan naar oplossingen die grotendeels zijn verbannen naar stoffige geschiedenisboeken van medicijnen, zoals het doorknippen van het tandvlees om een tand te laten ontsnappen.

“Alleen in zeer zeldzame en ongebruikelijke situaties moet tandvlees worden ‘knippen’ om de uitbarsting van de melktanden mogelijk te maken “, zegt Tesini.” Dat is een misvatting die moet worden opgehelderd. “

Baby’s hebben bijtringen nodig

Er lijkt geen einde te komen aan de verscheidenheid aan babybijtringen op de markt. Er zijn bevroren bijtringen, zachte bijtringen, piepende bijtringen, harde bijtringen en bijtringen in de vorm van een terughoudende Franse giraf. Maar hebben baby’s ze echt nodig? Helpen ze?

Ja en nee, volgens Tesini. “Als je kijkt naar doorkomende baby’s die op hun vingers bijten, kijk dan op welke vingers ze bijten en waar ze bijten”, zegt hij. “Het is meestal terug waar de kiezen zijn, niet waar de tand naar binnen komt.”

Waarom zou dat zijn?Omdat veel van dat kauwen te wijten is aan het feit dat een baby aan de spieren werkt, zullen ze uiteindelijk het heerlijke vingervoer dat je ze uiteindelijk geeft (in plaats van hun eigen vingers) moeten vernietigen. Ze werken in feite aan hun temporomandibulaire gewricht.

Dat gezegd hebbende, Tesini is een voorstander van bijtringen, maar waarschuwt dat elke bijtring die een ouder koopt, BPA-vrij en stevig genoeg moet zijn om niet te breken of te barsten. Daartoe waarschuwt hij ervoor dat bevroren fruit niet wordt gebruikt voor tandjes krijgen, en suggereert dat zoiets eenvoudigs als het kind een koud washandje geven, net zo goed zou kunnen doen als elke bijtring op de markt.

Tandjesoplossingen zijn de beste Gevonden in de apotheek

Het is waar dat baby’s wat ongemak zullen hebben als ze tandjes krijgen. En dat is moeilijk voor ouders om mee om te gaan. Maar Tesini waarschuwt, samen met het grootste deel van de pediatrische gemeenschap, voor ouders die naar de apotheek gaan om oplossingen te vinden.

Populaire lokale orale pijnstillers lijken bijvoorbeeld een manier te bieden om de pijn te verzachten, maar zijn niet effectief omdat de hoeveelheid speeksel die een baby aanmaakt. Het is meestal binnen enkele seconden weggespoeld. Ook worden de meeste pijnstillers, zelfs die bedoeld voor kinderen, niet aanbevolen voor baby’s. Dus elke reis naar de apotheek moet worden begeleid door een kinderarts in plaats van de wanhopige gril van een ouder.

Voorzichtigheid is geboden. ook worden ingenomen met natuurlijke homeopathische middelen. In 2017 bleken niveaus van een kruid genaamd belladonna in een tandjesremedie erg gevaarlijk genoeg te zijn dat de FDA de ouders waarschuwde dat het epileptische aanvallen zou kunnen veroorzaken. Het medicijn zal volgens de planning uit de schappen worden gehaald.