‘We Real Cool’ van Gwendolyn Brooks is een gedicht van vier strofen en acht regels dat is opgedeeld in herhalende coupletten. Het gedicht is vrij kort en maakt gebruik van het minimale aantal woorden om het punt van de spreker duidelijk te maken. Elke regel, behalve de eerste en de laatste, bestaat uit drie woorden, waarvan de laatste ‘wij’ is. Dit creëert de meest elementaire rijmpjes. Het is een constante in het gedicht totdat je bij de laatste regel komt. Het valt weg na de zin ‘Binnenkort sterven’. Het einde bootst de dood zelf na.

De spreker is op een aantal verschillende manieren geïnterpreteerd. Het kan een persoon zijn uit de groep spelers die namens alle anderen spreekt, een niet-betrokken toeschouwer die zijn of zij denkt op de groep projecteert, of elke regel kan door alle zeven spelers tegelijkertijd worden uitgesproken.

Samenvatting van We Real Cool

Het gedicht begint met de spreker die zegt dat hij en zijn vrienden “cool” zijn. Ze brengen hun dagen door met poolen en hebben de school verlaten om weg te komen van het establishment. De spelers lijken geen enkel oog te hebben voor hun toekomst, alleen het heden. Ze vervullen hun meest elementaire behoeften met ‘Lurk’ in de nacht en het drinken van verwaterde gin.

Het gedicht eindigt met het feit dat de spreker opmerkt en accepteert dat alles gaat “binnenkort sterven”. Dit is een opvallend einde waardoor je je afvraagt hoe de personages in de situatie zijn gekomen waarin ze zich bevinden en of ze echt gelukkig en zelfverzekerd zijn met de keuzes die ze hebben gemaakt.

Je kunt het volledige gedicht We Real Cool hier lezen. .

De ondertitel

Voordat met ‘We Real Cool’ wordt begonnen, is het belangrijk dat een lezer kennis neemt van de ondertitel die verschijnt voordat de tekst daadwerkelijk begint. Het leest:

De poolspelers.
Zeven bij de gouden schep.

Deze twee regels zijn rechttoe rechtaan, net als de rest van het gedicht. Ze worden gebruikt om de scène in te stellen alsof het toneelaanwijzingen zijn. Aan de hand van deze regels kan een lezer interpreteren dat de personages ‘poolspelers’ zijn, er zijn er zeven en ze zijn in een hal genaamd “The Golden Shovel.” Voor een hedendaagse lezer is het idee van een biljartzaal of een biljartzaal / -kamer misschien onbekend.

Het is een ontmoetingsplaats waar een onbeperkt aantal spellen kan worden gespeeld, inclusief poolen. Ze waren vaak slecht verlicht en aangeboden drankjes. De gangen zijn nu ver voorbij hun populaire hoogtepunt. Ze waren zeer algemeen in het begin van de 20e eeuw en begonnen tegen het einde van de jaren 60 als berucht te worden beschouwd.

The Golden Shovel

Aangezien ‘We Real Cool’ slechts vier strofen en acht regels lang is, moet een lezer waar mogelijk naar details zoeken. Brooks koos haar woorden niet lichtvaardig. Als een woord als ‘gouden’ werd gebruikt, was het gebruikt met een specifiek beeld in gedachten. Men moet hiermee rekening houden met verwijzing naar de grotere afbeelding van de poolhal. Deze specifieke plaats wordt bestempeld als ‘gouden’ alsof het een soort licht afgeeft of aantrekkelijk is, zoals goud.

Het tweede deel van de titel is ‘schep’. Een schop doet meteen denken aan werk en arbeid, het tegenovergestelde van wat er in een poolhal gebeurt. Na het beëindigen van het gedicht en het tegenkomen van de regel “Die spoedig”, is het onmogelijk om de schop niet te relateren aan het graven van een graf. Brooks geeft commentaar op de activiteiten van de zeven spelers en hoe ze zichzelf naar een vroeg graf leiden.

Analyse van We Real Cool

Lines 1-2

We zijn echt cool. We

Verliet school. Wij

Wanneer Brooks ‘We Real Cool’ begint, doet ze dat zonder aarzelen. De zeven poolspelers draaien zich onmiddellijk om en spreken de luisteraar aan. het is gemakkelijk om in de patronen van de verzen te vallen, aangezien de herhaling ervoor zorgt dat de regels enigszins als een lied worden gelezen. De spelers kunnen samen praten. Ze beginnen met te zeggen dat ze ‘echt cool’ zijn. De grammaticale structuur van de zin vertelt de lezers iets over de mannen.

De volgende regel informeert de lezer dat ze ervoor kozen de school te verlaten. Het is onduidelijk of ze de school voorgoed of voor vandaag hebben verlaten. Hoe dan ook, het was iets dat ze kozen om te doen. Ook belangrijk is de aanwezigheid van “wij” aan het einde van elke regel. De scheiding tussen de tweede “wij” en “linkse school” is met opzet gedaan. Brooks verklaarde dat deze keuze werd gemaakt om iemand in staat te stellen te mediteren over wat de “Wij” vertegenwoordigt. De mannen presenteren zich sterk, misschien te veel.Ze lijken vastbesloten te bewijzen wie ze zijn, iets dat Brooks hun zwakte noemde.

Regel 3-4

De volgende strofe beschrijft hoe de mannen “laat op de loer liggen”. Door het gebruik van het woord “Lurk” klinkt de uitdrukking roofzuchtig. Het is alsof de mannen door de nacht bewegen op zoek naar kansen, spanning of prooi. Wat ze ook doen, ze doen het ’s avonds laat. Er komt geen einde aan hun’ loer ‘en ze zullen op jacht zijn lang nadat anderen zijn binnengekomen.

Het volgende lijn is vergelijkbaar in die zin dat het woord “Strike” gevaarlijk aanvoelt. Het wordt hier gebruikt om te verwijzen naar hun vermogen om pool te spelen, maar toont ook hun precisie en vastberadenheid.

Lines 5-6

In de volgende strofe begint de spreker of spreker / s van Brooks met een alliteratie. Hier wordt vermeld dat ze “zingen zonde”. Dit is bedoeld om de manier te beschrijven waarop ze hun eigen (en andere) wandaden vieren. Ze houden ervan om deel te nemen aan dingen die als zondig worden beschouwd en ze hebben geen gevoel bij hun keuzes. Men moet de verklaring van Brooks op dit punt beschouwen, verwijzend naar het valse vertrouwen dat zij in deze sprekers zag. De zonden zijn onbekend, maar kunnen betrekking hebben op de mogelijk beruchte poolzaal waarin ze hun tijd doorbrengen. Gokken en toegeeflijkheid aan drank waren niet ongewoon.

Vervolgens zeggen de spreker of sprekers dat ze “Thin gin” zijn. Dit verwijst naar het verdunnen van alcohol met water of frisdrank. Omdat het volgt op de “zonde” -lijn, heeft het waarschijnlijk betrekking op hun wandaden.

Regel 7-8

Jazz June. We

sterven binnenkort.

In de eerste van de laatste twee regels verwijzen Brooks ‘spreker of sprekers naar “Jazz” June Deze zin is onduidelijk en Brooks onthult niet precies wat ze ermee bedoelde in interviews. Eén interpretatie zou seksueel kunnen zijn. June zou kunnen verwijzen naar een vrouw en “Jazz” zou kunnen worden gebruikt als een slangwoord voor seks.

Vanuit een andere hoek verwijst de lijn naar de zomer en de omhelzing van de poolspeler van de vrijheid van die tijd van het jaar. Dit spreekt tot hun leeftijd en hun behoefte om uit het patroon van de samenleving te breken. Ze halen het meeste uit de tijd die ze hebben zonder verplichtingen. Maar als ze de school verlaten, is dat geen probleem meer.

Er is nog een interpretatie die door Brooks wordt gepromoot, namelijk dat de maand juni precies het tegenovergestelde vertegenwoordigt. In plaats van de zomer was het voor haar een symbool voor het systeem waaraan spelers zich moesten conformeren. Hun ‘jazz’ zou zijn dat ze de kracht ervan negeren.

De laatste zin van ‘We Real Cool’ is het meest schokkend. De spreker zegt dat ze ‘binnenkort zullen sterven’. Hun leven volgt een pad dat nergens goed leidt. De frase volgt in hetzelfde patroon als degene die eraan voorafgingen. De spreker ziet de dood als onderdeel van de deal die de spelers hebben gesloten. Ze kunnen ofwel terugdeinzen voor de dood, ofwel aanvaarden. In dit geval zien ze waar ze heen gaan en kunnen ze dat feit accepteren.