Wat is die heldere bol aan de hemel? Ja, het is waarschijnlijk de zon. Maar als het dagen achtereen bewolkt is geweest, vooral tijdens een regenachtige lente, kan de plotselinge verschijning van de zon een hemels mysterie lijken.

Nog mysterieuzer is het verschijnen van heldere, kleurrijke lichtvlekken aan elke kant van de zon. Als je dit merkwaardige fenomeen ooit hebt gezien, heb je je misschien afgevraagd of je dubbel of zelfs driedubbel zou zien. Je hoeft je ogen echter niet te laten controleren, je zag waarschijnlijk alleen maar zonnebedden.

Zon honden blaffen niet, en ze kwispelen niet. Ze eten ook je huiswerk niet op. Wat ze echter wel zullen doen, is de toeschouwers verbazen en mensen naar de lucht laten wijzen.

Heldere, gekleurde lichtgebieden naast de zon staan bekend als zonhonden (soms geschreven als één woord: sundogs). Ze bevinden zich vaak ongeveer 22 graden naar links of rechts (of beide!) En ongeveer even ver boven de horizon als de zon. Ze worden ook vaak gezien als onderdeel van een ring of halo rond de zon.

Zonhonden staan in de wetenschappelijke gemeenschap bekend als parhelia (enkelvoud: parhelion), wat afkomstig is van de Griekse woorden die “naast de zon” betekenen. Andere veel voorkomende namen voor zonhonden zijn schijnzonnen of fantoomzonnen.

Zonhonden ontstaan wanneer er hexagonale ijskristallen zijn in hoge, koude cirruswolken. Ze kunnen zich ook vormen wanneer ijskristallen in de lucht zweven tijdens extreem koud weer. Hoewel zonnehonden vaker voorkomen wanneer koud weer ijskristallen in de atmosfeer brengt, kunnen ze overal ter wereld voorkomen wanneer er cirruswolken zijn.

IJskristallen in de lucht werken als prisma’s die de zon buigen ” zonnestralen en ze zodanig breken dat zonnebaden verschijnen. Vanwege de manier waarop het licht van de zon wordt gebogen, zullen zonnebanken vaak rood lijken aan de kant die het dichtst bij de zon staat met een blauwe of witte staart die zich horizontaal uitstrekt van de zon af. de zon.

Wetenschappers weten niet hoe de term ‘zonnebank’ is ontstaan. Historici weten wel dat de term al meer dan een eeuw in de kunst en literatuur bestaat. Sommige experts denken dat de term ontstond door te vergelijken hoe parhelia de zon volgt met de manier waarop een hond zijn meester volgt.

Het fenomeen van de zonhond kan ook ’s nachts optreden wanneer de maan bijna vol en bijzonder helder is. Deze maanhonden, of paraselenae, worden niet zo vaak gezien als zonhonden, omdat de voorwaarden die nodig zijn voor hun vorming d “t gebeurt niet erg vaak.