Vergiftiging door zware metalen verwijst naar een toestand waarbij langdurige blootstelling aan bepaalde zware metalen de normale functies van uw lichaam begint te beïnvloeden. Niet alle metalen veroorzaken toxiciteit, het is beperkt tot een aantal zware metalen zoals arseen, lood, chroom, kwik en cadmium. De aandoening die ook wel toxiciteit voor zware metalen wordt genoemd, wordt ook gedefinieerd als de accumulatie van zware metalen in een hoge hoeveelheid die dicht bij de toxische niveaus in de zachte weefsels ligt. Vergiftiging door zware metalen is een behandelbare aandoening, mits correct gediagnosticeerd.

Vergiftiging door zware metalen of toxiciteit voor zware metalen is een relatief zeldzame aandoening, waardoor het moeilijk is om een diagnose te stellen in een noodsituatie. Het vertoont symptomen die veel voorkomen bij een breed scala aan populaire ziekten, waardoor het buitengewoon ongrijpbaar is bij de primaire diagnose. Er is een reeks tests die worden uitgevoerd om de oorzaak van de toxiciteit te identificeren om met de behandeling te beginnen. Er zijn ook enkele recente onderzoeken die wijzen op een stille epidemie van metaalvergiftiging in het milieu, waaruit blijkt dat mensen mogelijk gevaar lopen op vergiftiging door zware metalen door de natuurlijke hulpbronnen die worden verbruikt.

Is vergiftiging door zware metalen fataal?

Er zijn veel elementen in de natuur die we nodig hebben om ons lichaam draaiend te houden. Zelfs zware metalen elementen zoals zink zijn in sporenhoeveelheden nodig om de goede werking van ons lichaam te garanderen. Belangrijke en complexe vitamines zoals vitamine B12 zijn gebaseerd op elementen zoals kobalt. Enkele andere metalen elementen zoals goud, bismut, aluminium, goud en gallium worden in verschillende medicijnen gebruikt. Vergiftiging door zware metalen kan echter ook door deze elementen worden veroorzaakt als de limiet van inname wordt overschreden.

Zware metalen kunnen het lichaam bereiken via meerdere wegen, zoals inademing, opname via voedsel of zelfs via uw huid. Het gevaarlijkste aspect van vergiftiging door zware metalen is de zeldzaamheid. Er zijn zeer minimale gevallen van vergiftiging met zware metalen die worden gediagnosticeerd, maar deze verhouding is gestegen sinds de mobiele-telefoonrevolutie in de Zuidoost-Aziatische landen zoals China. Met de revolutie in de elektronische goederenindustrie is de omvang van vergiftiging door zware metalen exponentieel toegenomen, wat een enorm risico vormt voor zowel de fabrikanten als de consumenten.

Mensen die in fabrieken voor elektronica en chemische fabrieken werken. of transportknooppunten hebben de kans te worden aangetast door de toxiciteit van zware metalen. Het toxiciteitsniveau van de metalen hangt af van verschillende factoren, waaronder de blootstellingstijd. Mensen die lange tijd in de aanwezigheid van dergelijke elementen zijn geweest, hebben kansen op het ontwikkelen van chronische aandoeningen, waaronder geleidelijk orgaanfalen. In sommige gevallen kunnen deze chronische problemen aanwezig zijn zonder zichtbare symptomen totdat het niveau van volledig orgaanfalen is bereikt.

In het geval van acute toxiciteit voor zware metalen veroorzaakt door plotselinge extreme blootstelling aan zware metalen, aandoening kan worden genezen met behulp van verschillende behandelmethoden. In de onderstaande secties bespreken we het exacte proces dat leidt tot vergiftiging door zware metalen, de symptomen die worden vertoond en de gebruikelijke behandelingen voor de aandoening.

Wat veroorzaakt vergiftiging door zware metalen?

Daar kan maar één reden zijn voor vergiftiging door zware metalen, en dat is de aanwezigheid van grote hoeveelheden zware metalen in uw lichaam. Er zijn echter verschillende manieren waarop deze elementen uw systeem kunnen binnendringen. Zoals eerder besproken, kunnen zware metalen elementen uw systeem binnendringen door inademing, inslikken of door direct huidcontact. Er zijn verschillende soorten beroepen en levensstijl die kunnen leiden tot vergiftiging door zware metalen. Het kan ook voorkomen op een bepaalde geografische locatie waar de hoeveelheid van nature voorkomende zware metalen dichtheid hoog is.

Mensen die werken in fabrieken die het verwerken van dergelijke metalen of laat dergelijke metalen als bijproduct van chemische reacties een hoog risico lopen op vergiftiging door zware metalen. Het kan ook voorkomen in situaties waarin u per ongeluk wat dampen van oude loodhoudende verven inademt tijdens renovaties of werkzaamheden aan uw huis. Het inslikken van vis of andere eetbare organismen die worden gekweekt in gebieden met een hoog gehalte aan natuurlijk voorkomend kwik, kan ook vergiftiging door zware metalen veroorzaken. In enkele zeldzame gevallen zijn mensen getroffen terwijl ze alternatieve medicatie ondergingen met medicijnen die metalen elementen bevatten.

Zodra deze elementen uw lichaam binnendringen, hebben deze elementen de neiging zich te binden met zuurstof, stikstof of een van de sulfhydrylgroepen in uw eiwitten wat resulteert in een waarneembare verandering in de enzymatische activiteiten in het lichaam. Wanneer uw lichaam een verhoging van de hoeveelheid metaal detecteert, reageert het door de synthese van metaalbindend eiwit te verhogen als een initieel verdedigingsmechanisme.

Er zijn bepaalde cellichamen met moleculen die rijk zijn aan thiolliganden die verantwoordelijk zijn voor het transport van zware metalen door ons lichaam.Er zijn veel metalen die afhankelijk zijn van liganden voor overdracht door het lichaam. In het geval van vergiftiging door zware metalen brengt de gelijkenis tussen bepaalde metalen elementen zoals thallium en kalium dit systeem echter in de war. Thallium volgt het pad van kalium vanwege hun identieke ionstralen. Op dezelfde manier volgt lood de calciumroute in het lichaam waardoor het zo diep reikt als het beenmerg en het tandvlees.

Alle systemen in het menselijk lichaam zijn gevoelig voor de toxiciteit van zware metalen, maar de belangrijkste systemen die worden meestal aangetast door het centrale zenuwstelsel, de nieren, het perifere zenuwstelsel, het cardiovasculaire systeem en het hematopoëtische (bloedproductie) systeem.

In sommige gevallen zijn er meldingen geweest van aantasting van het bewegingsapparaat en het voortplantingssysteem door vergiftiging door zware metalen.

Vergiftiging door zware metalen kan op twee verschillende manieren plaatsvinden, gebaseerd op de duur van de blootstellingsperiode.

• Chronische vergiftiging door zware metalen: gebeurt wanneer een persoon wordt gedurende een lange periode regelmatig blootgesteld aan toxines van zware metalen. Dit type is buitengewoon gevaarlijk omdat na verloop van tijd een enorme hoeveelheid gifstoffen in het lichaam kan worden verzameld, maar de symptomen zullen pas laat in de tijd zichtbaar worden. Deze tijd is voldoende om grote schade aan uw inwendige organen te veroorzaken.
• Acute zware metaalvergiftiging: treedt op wanneer een toenemende hoeveelheid gifstoffen van zware metalen in korte tijd een weg naar uw systeem vinden. Deze vorm van vergiftiging door zware metalen is relatief minder dodelijk omdat de blootstellingsduur kort is. Als de diagnose echter niet op tijd wordt gesteld en behandeld, kan deze aandoening fataal blijken te zijn.

Symptomen van vergiftiging door zware metalen:

De symptomen van vergiftiging door zware metalen verschillen op basis van op het metaal waaraan u wordt blootgesteld en de hoeveelheid gifstof die uw systeem is binnengekomen. Het gevaar van vergiftiging door zware metalen schuilt in de doeltreffendheid ervan om volledig orgaanfalen te veroorzaken zonder enige voorafgaande symptomen te vertonen. Kindfoetussen hebben het grootste risico op gezondheidseffecten op de lange termijn als gevolg van de toxiciteit van zware metalen. Hier zijn enkele van de meest voorkomende symptomen van vergiftiging door zware metalen:

• Buikpijn: buikpijn geassocieerd met misselijkheid, braken en diarree is een van de meest voorkomende symptomen van vergiftiging door zware metalen tot acute opname van metaal. Extreme misselijkheid en pijn worden vaak beschouwd als de klassieke symptomen van metaaltoxiciteit veroorzaakt door inslikken van het metaal.
• Uitdroging: Een extreem gevoel van uitdroging treedt op tijdens de tijd van metaalvergiftiging, het is zeer essentieel om rigoureus hydrateer het lichaam om verdere complicaties te voorkomen.
• Dysrhythmia: de abnormale hartslag wordt dysritmie genoemd, het is een veel voorkomende aandoening bij patiënten. Er zijn verschillende andere hartafwijkingen, waaronder cardiomyopathie.
• Afwijkingen van het zenuwstelsel: sommige patiënten melden symptomen die naar het zenuwstelsel leiden. Patiënten hebben verteld dat ze tintelingen in hun vingers en ledematen ervoeren. Ze voelden zich ook zonder reden extreem zwak. Zwakte en afwijkingen van het zenuwstelsel worden dus toegevoegd als een symptoom voor vergiftiging door zware metalen.
• Bloedarmoede: bloedarmoede is een veel voorkomend symptoom van chronische metaalvergiftiging. Het effect van deze gifstoffen op de hematopoëtische systemen veroorzaakt een zichtbare vermindering van de productie van rode bloedcellen.
• Nierfalen: Nierbeschadiging is ook een symptoom van metaalvergiftiging. De verstoring die het veroorzaakt aan het enzymatische proces leidt tot dergelijke storingen in het functioneren van belangrijke organen zoals de nier.
• Leverschade: Leverschade valt ook onder de categorie orgaanschade veroorzaakt door de vergiftiging. De lever is een belangrijk orgaan dat de vitale lichaamsfuncties regelt, zoals de productie en uitscheiding van gal, en ook de algehele opruiming van cholesterol en andere vreemde medicijnen. Leverfalen kan fataal zijn als het niet op tijd wordt behandeld.
• Longirritatie: Toxiciteit van zware metalen kan de longen op gevaarlijke manieren aantasten. In sommige gevallen vertoonden patiënten oedeem (vochtophoping in de longen) als gevolg van vergiftiging. Elke beschadiging van de longen beïnvloedt de primaire functie van de ademhaling, wat leidt tot verdere complicaties.
• Geheugenverlies: geheugenverlies of enige vorm van hersenstoornis kan worden beschouwd als een symptoom van vergiftiging door zware metalen. Het behoeft geen betoog dat deze aandoening, indien er niet voor wordt gezorgd, gevaarlijk kan blijken te zijn voor de algehele gezondheid van de patiënt.
• Nagelvoering: in sommige gevallen vertonen patiënten zeer eigenaardige horizontale lijnen op hun nagels. Dit wordt voornamelijk geassocieerd met metaalvergiftiging en is een potentieel niet-fataal symptoom en maakt de diagnose gemakkelijk, indien op tijd ontdekt.
• Gedragsveranderingen: soms kunnen patiënten gedragsveranderingen vertonen als gevolg van de veranderende niveaus van enzymen en sporen van metalen in het lichaam. De veranderingen kunnen soms zeer klein zijn, maar waarneembaar en in sommige gevallen zullen de patiënten duidelijke veranderingen in het algemene gedrag vertonen.Deze aandoening kan gemakkelijk worden aangezien voor een psychiatrische aandoening, waardoor de diagnose moeilijker wordt.
• Misvorming van botten bij kinderen: kinderen met zware metalen kunnen zwakke of slecht uitgelijnde botten ontwikkelen tijdens de ontwikkelingsstadia. Indien niet geïdentificeerd en behandeld, kan dit een levenslange handicap voor het kind blijken te zijn.
• Miskraam: als een zwangere vrouw lijdt aan zware metalen, is er een grote kans op een miskraam. Er zijn ook gevallen waarin de moeder vroegtijdig werd bevallen als gevolg van vergiftiging door zware metalen.

Behandelingen voor vergiftiging door zware metalen:

De behandelingsmethoden voor vergiftiging door zware metalen worden beslist gebaseerd op het type metaal dat toxiciteit veroorzaakt. Er worden echter enkele onmiddellijke behandelingen gebruikt om ervoor te zorgen dat de patiënt enige verlichting krijgt.

• Decontaminatie: het meest essentiële onderdeel van de behandeling. Geen enkele behandeling heeft effect als het wortelelement dat de toxiciteit veroorzaakt, zich nog in het systeem bevindt. Het decontaminatieproces begint meestal door een volledige darmspoeling uit te voeren en het hele maagstelsel te zuiveren met een polyethyleenglycol-elektrolytoplossing. Voorafgaand hieraan zullen tests worden uitgevoerd om te begrijpen dat de bron van de toxines aanwezig is in de darm of darmen.
• Reanimatie: de volgende belangrijke procedure die moet worden gevolgd tijdens de behandeling van toxiciteit voor zware metalen. Er zijn veel mogelijk fatale symptomen die gepaard gaan met vergiftiging door zware metalen. De hulpverleners dienen ervoor te zorgen dat de patiënt vrij kan ademen zonder onderbrekingen door longproblemen. Men moet ook de ritmestoornissen van de patiënt controleren en deze onmiddellijk corrigeren. In extreme omstandigheden, als er een orgaanfalen optreedt, moet de verzorger het orgaanproces continu volgen om het te redden.
• Chelatie: de meest gebruikte methode om vergiftiging door zware metalen te behandelen. Chelaatvormers worden via een IV-verbinding in de bloedbaan van de patiënt gebracht. Er zijn verschillende chelaatvormers die zijn ontworpen om specifieke zware metalen elementen uit het lichaam te verwijderen. Chelaatvormers zijn rijk aan donorgroepen van elektronen met een verhoogde affiniteit voor het te verwijderen metaal. Eenmaal in het systeem toegediend, extraheren deze middelen metalen uit liganden en complexe eiwitten en vormen ze een nieuwe elementaire structuur die gemakkelijk kan worden uitgescheiden.

Er zijn echter veel gevaren voor chelatie, de middelen kunnen soms belangrijke sporenmetalen uit het lichaam tijdens het proces leidend tot verdere complicaties. Het kan ook hersenstoornissen veroorzaken, aangezien de chelaatvormers residuen in het hersenweefsel kunnen achterlaten. Daarom mag deze behandelingsmethode alleen worden uitgevoerd nadat de oorzaak is vastgesteld door middel van een reeks door een arts goedgekeurde tests.

Enkele van de belangrijkste chelaatvormers die tegenwoordig worden gebruikt, zijn:

• Dimercaprol: bekend als BAL (British Anti-Lewisite), dit chelaatvormer wordt ideaal gebruikt om zware metalen elementen zoals lood, arseen en kwik te verwijderen. Dit middel kan giftige metalen verwijderen uit zowel intracellulair als extracellulair lood en is zeer nuttig gebleken bij patiënten die symptomen vertonen zoals nierfalen.
• Penicillamine: ook bekend als Cuprimine of Depen, dit is een metaal chelator voornamelijk gebruikt om arseenvergiftiging te behandelen. De chelaatvormer helpt bij het uitscheiden van de zware metalen gifstoffen via de urine door er oplosbare verbindingen mee te vormen.
• Edetaat Calcium Dinatrium: ook bekend als Calcium Dinatrium Versenaat, wordt dit chelaatvormer voornamelijk gebruikt om acute loodtoxiciteit te behandelen. Dit is echter een zeer gevaarlijk middel, aangezien het potentieel CZS-toxiciteit kan veroorzaken als het wordt gedaan vóór toediening van BAL.

De zeldzaamheid van de ziekte is het meest verontrustende aspect van vergiftiging door zware metalen, door In dit artikel hoop ik dat u zich enigszins bewust bent van de aandoening en dat u de symptomen niet ongecontroleerd laat.