Oogenese, in het menselijke vrouwelijke voortplantingssysteem, groeiproces waarbij de primaire eicel (of eicel) een volwassen eicel wordt. In elke menselijke generatie begint de ontwikkeling van het ei voordat het vrouwtje dat het draagt, zelfs maar is geboren; 8 tot 20 weken nadat de foetus is begonnen te groeien, vermenigvuldigen de cellen die rijpe eicellen moeten worden, en tegen de tijd dat het vrouwtje wordt geboren, zullen alle eicellen die de eierstokken zullen afgeven tijdens de actieve reproductieve jaren van de vrouwtjes zijn al aanwezig in de eierstokken. Deze cellen, bekend als de primaire eicellen, tellen ongeveer 400.000. De primaire eicellen blijven inactief tot vlak voor de eisprong, wanneer een eicel wordt vrijgegeven uit de eierstok. Sommige eicellen rijpen mogelijk pas 40 jaar; andere degenereren en worden nooit volwassen.

De eicel blijft als een primaire eicel totdat de tijd voor de vrijlating uit de eierstok arriveert. Het ei ondergaat dan een celdeling. De kern splitst zich zodat de helft van zijn chromosomen naar de ene cel gaat en de andere helft naar de andere. Een van deze twee nieuwe cellen is meestal groter dan de andere en staat bekend als de secundaire eicel; de kleinere cel staat bekend als een poollichaam. De secundaire eicel groeit in de eierstok tot hij rijp is; het breekt dan los en wordt in de eileiders gedragen. Eenmaal in de eileiders is de secundaire eicel geschikt voor bevruchting door de mannelijke zaadcellen. Zie ook ovulatie; ovum.