Dit verhaal is het onofficiële vervolg op een verhaal dat we gisteren hebben gepost met de titel “Hoe ging 50 cent van negen schoten naar negen cijfers?” 50 Cent’s Vitamin Water-verhaal is zo fascinerend dat we besloten dat het een eigen artikel verdiende.
Op 8 maart 2003 werd het debuutalbum van 50 Cent “Get Rich Or Die Trying” uitgebracht op Shady / Aftermarth / Interscope Records. Dankzij de zeer populaire single “In Da Club” schoot het album naar de # 1-plek in de Billboard 100-hitlijst en bleef daar negen opeenvolgende weken. Tussen maart en juli verkocht het album alleen al in de Verenigde Staten maar liefst 5 miljoen exemplaren en zou uiteindelijk meer dan 15 miljoen platen wereldwijd worden verkocht.
Dit nieuws was eigenlijk bitter zoet voor 50 Cent’s manager Chris Lighty. Slechts een paar maanden eerder kwamen Lighty en zijn bedrijf Violator Management overeen om de helft van de muziekwinst van 50 Cent kwijt te schelden om zijn deal met Shady Records veilig te stellen. Ze zouden nooit akkoord zijn gegaan met dit verlies als ze niet al door elk groot platenlabel in Amerika waren afgewezen vanwege de gewelddadige en controversiële reputatie van de jaren 50. Aan de andere kant zouden Lighty en Violator nog steeds een managersvergoeding van 15% ontvangen voor elk geld (inclusief muziekverkoop) dat 50 Cent als klant binnenhaalde.
Het verlies van dat grote stuk muziek van 50 Cent verkoop was eigenlijk een vermomde zegen. Door het missen van tientallen miljoenen dollars aan royalty’s ontstak een vuur onder de kont van Chris Lighty en het hele Violator-team. Terwijl de roem van 50 Cent over de hele wereld omhoogschoot, ging Violator snel over van uiterst lucratieve goedkeuringsovereenkomsten. Maar dit waren “niet uw gemiddelde endossement-deal. Om hun verliezen echt goed te maken, ging Violator op een missie om deals te sluiten met bedrijven die zowel een groot salaris vooraf als een back-end aandelenbelang voor 50 cent aanboden. Cent haalde tientallen miljoenen binnen als onderschrijver / eigenaar van een kledinglijn, G-Unit Records, een ringtone-bedrijf, een videogame, een filmstudio en meer.
Ondertussen werd een ervaren directeur van een drankenbedrijf genoemd Rohan Oza keek tv en zag toevallig een Reebok-commercial met 50 Cent in de hoofdrol. Rohan Oza had onlangs Coca-Cola verlaten, waar hij persoonlijk toezicht hield op de revitalisering van zowel de merken Sprite als Powerade door zich te richten op stedelijke consumenten met creatieve en vooruitstrevende partnerschappen en advertentiecampagnes. Rohan was nu de merkmanager van een bedrijf genaamd Gleceau, dat een jonge sportdrank bezat genaamd Vitamin Water. Tot Rohans schrik en verbazing nam 50 Cent aan het einde van de Reebok-commercial een grote slok Vitamin Water.
