Echografie wordt vaak gebruikt voor diagnose, behandeling en voor begeleiding tijdens procedures zoals biopsieën.

Het kan worden gebruikt om inwendige organen te onderzoeken, zoals de lever en de nieren, de alvleesklier, de schildklier, de testikels en de eierstokken, en andere.

Een echografie kan uitwijzen of een knobbel een tumor is. Dit kan kanker zijn of een met vloeistof gevulde cyste.

Het kan helpen bij het diagnosticeren van problemen met zachte weefsels, spieren, bloedvaten, pezen en gewrichten. Het wordt gebruikt om een frozen shoulder, tenniselleboog, carpaal tunnelsyndroom en andere te onderzoeken.

Bloedsomloopproblemen

Doppler-echografie kan de bloedstroom in een vat of de bloeddruk beoordelen. Het kan de snelheid van de bloedstroom en eventuele obstructies bepalen.

Een echocardiogram (ECG) is een voorbeeld van Doppler-echografie. Het kan worden gebruikt om afbeeldingen van het cardiovasculaire systeem te maken en om de bloedstroom en de beweging van het hartweefsel op specifieke punten te meten.

Een Doppler-echografie kan de functie en toestand van hartklepgebieden en eventuele afwijkingen in het hart beoordelen valvulaire regurgitatie of bloed dat uit de kleppen lekt, en het kan aantonen hoe goed het hart bloed pompt.

Het kan ook worden gebruikt om:

• de wanden van bloedvaten
• controleer op DVT of een aneurysma
• controleer het hart en de hartslag van de foetus
• evalueer op opbouw van tandplak en stolsels
• controleer op blokkades of vernauwing van slagaders

Een carotis duplex is een vorm van halsslagader-echografie die een Doppler-echografie kan omvatten. Dit zou onthullen hoe bloedcellen door de halsslagaders bewegen.

Echografie in de anesthesiologie

Echografie wordt vaak gebruikt door anesthesisten om een naald met anesthesieoplossingen nabij zenuwen te geleiden.

Een echo kan worden gemaakt op het kantoor van de dokter, op een polikliniek of in het ziekenhuis.

De meeste scans duren tussen de 20 en 60 minuten. Het is normaal gesproken niet pijnlijk en er is geen lawaai.

In de meeste gevallen is geen speciale voorbereiding nodig, maar patiënten willen wellicht loszittende en comfortabele kleding dragen.

Als Als de lever of galblaas is aangetast, moet de patiënt mogelijk enkele uren voor de ingreep vasten of niets eten.

Voor een scan tijdens de zwangerschap, en vooral tijdens de vroege zwangerschap, moet de patiënt veel water drinken en probeer voor de test enige tijd niet te plassen.

Als de blaas vol is, geeft de scan een beter beeld van de baarmoeder.

De scan vindt meestal plaats in de radiologie afdeling van een ziekenhuis. Een arts of een speciaal opgeleide echoscopist zal de test uitvoeren.

Externe echografie

De echoscopist brengt een smerende gel op de huid van de patiënt aan en plaatst een transducer over de gesmeerde huid.

De transducer wordt over het deel van het lichaam bewogen dat moet worden onderzocht. Voorbeelden zijn onder meer echografisch onderzoek van het hart van een patiënt of een foetus in de baarmoeder.

De patiënt mag geen ongemak of pijn voelen. Ze zullen de transducer gewoon over de huid voelen.

Tijdens de zwangerschap kan er licht ongemak optreden vanwege de volle blaas.

Interne echografie

Als de interne voortplantingsorganen of urinewegen moeten worden geëvalueerd, de transducer kan in het rectum worden geplaatst voor een man of in de vagina voor een vrouw.

Om een deel van het spijsverteringsstelsel te evalueren, bijvoorbeeld de slokdarm , de lymfeklieren op de borst of de maag, kan een endoscoop worden gebruikt.

Een lamp en een echografieapparaat zijn bevestigd aan het uiteinde van de endoscoop, dat gewoonlijk via de mond in het lichaam van de patiënt wordt ingebracht.

Vóór de ingreep krijgen patiënten medicijnen om eventuele pijn te verminderen.

Interne echografieën zijn minder comfortabel dan externe, en er is een klein risico op interne bloedingen.