De Hitlerjugend (Hitlerjugend, of HJ) was de door de nazi’s georganiseerde jeugdbeweging. Het bestond uit verschillende secties voor jongens en meisjes. De jongensafdeling heette eenvoudigweg de Hitlerjugend. De meisjestak heette de Bond van Duitse Meisjes (Bund Deutscher Mädel, BDM).

Toen de nazi’s in januari 1933 aan de macht kwamen, telde de Hitlerjugend-beweging ongeveer 100.000 leden. Tegen het einde van hetzelfde jaar was het lidmaatschap gestegen tot meer dan 2 miljoen (30% van de Duitse jongeren van 10-18 jaar). In de daaropvolgende jaren moedigde het naziregime jongeren aan om zich bij de Hitlerjugend-organisaties aan te sluiten. Enthousiasme, groepsdruk en dwang leidden tot een aanzienlijke toename van het aantal leden. In 1937 groeide het lidmaatschap van de Hitlerjugend tot 5,4 miljoen (65% van de jongeren van 10-18 jaar). In 1940 was dat aantal 7,2 miljoen (82%). 1

Het is veelbetekenend dat Joden niet bij deze organisaties mochten komen. Joodse jongeren richtten in de jaren dertig hun eigen jeugdgroepen op in Duitsland.

Jeugdbewegingen vóór de nazi-overname

Scouting- en jeugdbewegingen waren populair in Duitsland sinds het einde van de negentiende en het begin van de twintigste eeuw. Toen de nazi’s in 1933 in Duitsland aan de macht kwamen, bestonden er veel politieke, sociale en religieuze jeugdgroepen. Deze jeugdgroepen droegen vaak scoutinguniformen.

Een van deze jeugdgroepen was de Hitlerjugend, aangesloten bij de nazi-partij. Oorspronkelijk was de Hitlerjugend een nazi-jeugdgroep voor jongens. Het was gemodelleerd naar zijn volwassen tegenhanger, de nazi-paramilitair, de SA (Sturmabteilung). De Hitlerjugend was het op een na oudste paramilitaire orgaan van de nazi-partij.

De organisatie begon in maart 1922 als de Jeugdbond van de nazi-partij (Jugendbund der NSDAP). Nadat de nazi’s probeerden de Duitse regering omver te werpen tijdens de Putsch in de Beer Hall in november 1923, verbood de regering tijdelijk de nazi-partij. organisaties. Dit verbod omvatte ook de jeugdcompetitie. De jongerenbeweging ging echter in het geheim door, met name als de Groot-Duitse Jeugdbeweging, opgericht in 1924. Nadat het verbod was opgeheven, werd de nu officiële jongerenorganisatie van de nazi-partij de Hitlerjugend, Liga van Duitse Arbeidersjongeren (Hitler-Jugend , Bund deutscher Arbeiterjugend) in juli 1926. Deze organisatie werd officieel opgenomen in de SA.

Nazi-jeugd organiseren

Toen de nazi-partij aan het begin van de jaren dertig populair werd, wilden ze hun invloed en bereik bij de Duitse jeugd vergroten. Ze breidden de Hitlerjugend uit met zowel jongens als meisjes. In 1931 had het vier secties, ingedeeld naar geslacht en leeftijd:

• Duitse jongeren (Deutsches Jungvolk) voor jongens van 10 tot 14 jaar oud;
• Young Girls ’League (Jungmädelbund) voor meisjes van 10 tot 14 jaar oud;
• De Bond van Duitse Meisjes (Bund Deutscher Mädel, of BDM) voor meisjes van 14 tot 18 jaar;
• Hitlerjugend (Hitlerjugend) voor jongens van 14 tot 18 jaar oud.

Later creëerden de nazi’s een vrijwillige afdeling van de Liga van Duitse Meisjes voor jonge vrouwen in de leeftijd van 17-21 jaar, genaamd Faith and Beauty (Glaube und Schönheit).

In 1931 werd Baldur von Schirach verantwoordelijk voor het leiden van de hele Hitlerjugend-beweging die uit deze vier takken bestond. Later in 1940 werd hij chef van de nazi-partij (Gauleiter) van Wenen, maar onderhield hij een nauwe band met de jeugdbeweging. Zijn vervanger was de 27-jarige Artur Axmann, een leider van de Hitlerjugend.

Duitse jeugd nazificeren

De rol van Hitlerjugend in het nazi-regime

Vanaf 1933 speelden de Hitlerjugend en de Liga van Duitse meisjes een belangrijke rol om te spelen in het nieuwe nazi-regime. Via deze organisaties was het nazi-regime van plan om jonge mensen te indoctrineren met de nazi-ideologie. Dit maakte deel uit van het proces van het nazificeren van de Duitse samenleving. Het doel van dit proces was om bestaande sociale structuren en tradities te ontmantelen. De nazi-jeugdgroepen gingen over het opleggen van conformiteit. Jongeren in heel Duitsland droegen dezelfde uniformen, zongen dezelfde nazi-liedjes en namen deel aan soortgelijke activiteiten.

Een manier waarop de groepen dit deden, was door de Hitlerjugend-beweging te gebruiken om het leven van de Duitse jeugd te domineren. Bij de organisatie horen was een aanzienlijke tijdsbesteding. Leden van Hitlerjugend moesten regelmatig vergaderingen en evenementen bijwonen. Deze belemmerden andere prioriteiten, zoals kerk en school.

Deze keer verzwakte toewijding en regelmatige blootstelling aan de nazi-ideologie de invloed van ouders, leraren, religieuze figuren en andere stemmen van autoriteit. In feite moedigden de Hitlerjugend en de Liga van Duitse Meisjes de leden zelfs aan om aan hun leiders te rapporteren over wat er in hun scholen, kerken en gezinnen gebeurde.

De jeugdbeweging consolideren

De nazi-staat wilde dat de Hitlerjugend de leiding zou hebben over alle Duitse jongeren.Ze zagen andere jeugdbewegingen als competitie. In 1933 werden al snel politieke jeugdgroepen opgericht of onderdrukt. Apolitieke en religieuze jeugdgroepen bleven echter tot ver in de jaren dertig bestaan. De ontbinding en oprichting van jeugdgroepen maakte deel uit van een maatschappijbreed proces dat Gleichschaltung of ‘coördinatie’ wordt genoemd.

In 1936 stelde de wet betreffende de Hitlerjugend: “De Hitlerjugend omvat alle Duitse jongeren binnen het Reichsgebied.” Met deze wet zette de Hitlerjugend haar claim op alle jeugdgerelateerde zaken in. Naleving was echter niet universeel.

In maart 1939 verplichtte een nieuw decreet alle jongeren van 10 tot 18 jaar om zich bij de Hitlerjugend aan te sluiten. Vanaf dat moment werd de Hitlerjugend de enige legale jongerenbeweging in nazi-Duitsland. Het regime dreigde degenen die zich niet aan de regels hielden te straffen.

Jeugd voorbereiden op de toekomst

De nazi-partij beschouwde de jeugd als het fundament van een nieuwe wereld. Jongeren waren toekomstige partijleden, moeders en soldaten. De nazi’s zagen ze dus als essentieel voor het voortbestaan en de gezondheid van de Volksgemeinschaft (“Volksgemeenschap”). Ze hoopten kinderen te leren zowel raciaal bewust als fysiek fit te zijn om een nieuwe toekomst voor Duitsland op te bouwen. In de toekomst waren de Hitlerjugend vaak aanwezig bij bijeenkomsten en marsen van de nazi-partij, waaronder de jaarlijkse bijeenkomsten van Neurenberg. Nuremberg Rally.

Hitlerjugend

De Hitlerjugend was een paramilitaire organisatie die bedoeld was om jongens op te leiden tot toekomstige strijders en soldaten voor de nazi-zaak. Als officiële organisatie van de nazi-staat had de Hitlerjugend een militaire structuur op lokaal, regionaal en nationaal niveau.

Jongens oefenden militaire oefeningen en leerden omgaan met wapens. werkte in de zomer op boerderijen en nam deel aan competiti ve sporten, vooral boksen. Sommige jongens genoten van de fysieke uitdaging, competitie en kameraadschap. Anderen vonden echter de voortdurende focus op oorlogsvoorbereiding en het opofferen van zichzelf voor het vaderland overweldigend en vervreemdend.

De Liga van Duitse Meisjes

De Liga van Duitse Meisjes was bedoeld om meisjes voor te bereiden op toekomstige echtgenotes en moeders. Meisjes namen ook deel aan fysieke activiteiten, zoals gymnastiek. De sport van meisjes was eerder collectief en gesynchroniseerd dan competitief en individueel. Deze activiteiten dienden om de waarde van samenwerking aan te tonen. De Liga heeft meisjes opgeleid om voor het gezin en het gezin te zorgen. Meisjes leerden vaardigheden zoals naaien, verplegen, koken en huishoudelijke taken.

Jeugd in oppositie

De nazi-staat probeerde een homogene jeugdcultuur te creëren via zijn Hitlerjugend-organisaties. Sommige jongeren weigerden echter mee te doen. Soms was dit een politieke of religieuze uitspraak. Op andere momenten was hun weigering gebaseerd op rebellie of individualisme van adolescenten.

Vooral in grote steden verwierpen illegale jongerengroepen de cultuur van Hitlerjugend. Deze jeugdgroepen hadden de neiging om een hekel te hebben aan conformiteit en militarisering. Ze droegen doorgaans verschillende kledingstijlen en hielden zich bezig met minder gestructureerde sociale activiteiten. Veel illegale jeugdgroepen waren voor zowel meisjes als jongens. Sommigen moedigden zelfs meer vloeiende genderrollen aan dan de starre Hitlerjugend-structuur toestond.

Deze informele, alternatieve jeugdgroepen kregen elk hun eigen kenmerken. De Leipzig Meuten waren een communistisch geïnspireerde anti-nazi-groep. De ruige en tuimelende Edelweiss Pirates vochten soms fysiek met Hitlerjugend leden. The Swing Kids – een alternatieve jongerengroep die het meest prominent in Hamburg was – dansten swing en luisterden naar jazz. Ze droegen hun haar lang en waren gekleed in een Amerikaanse of Britse stijl.

Deze opstandige jongeren liepen het reële risico gearresteerd te worden door de Gestapo en opgesloten in concentratiekampen.

Jongeren mobiliseren voor oorlog

Bij het uitbreken van de oorlog in 1939 had de Hitlerjugend al heeft een generatie jongeren voorbereid om de oorlog te voeren en buitenlands grondgebied te bezetten. De jonge mannen en vrouwen die zich in de vroege jaren dertig bij de Hitlerjugend hadden aangesloten, hadden praktische vaardigheden en nazi-ideeën geleerd. Degenen die al achttien waren geworden, gebruikten deze kennis om de Duitse oorlogsinspanning te dienen. Ze werkten als soldaten, politieagenten, secretarissen, verpleegsters en doktoren.

De volgende generatie Hitlerjugend-leden was nog te jong om lid te worden van het leger en andere nazi-organisaties. Maar ook zij speelden een rol in de oorlog. De Hitlerjugend en de Liga van Duitse Meisjes namen deel aan oorlogsgerelateerde hulpactiviteiten. Ze organiseerden bijvoorbeeld zorgpakketten voor troepen aan het front.

Oudere jongens en meisjes werden zelfs voor en bij het begin van de oorlog ingezet in sommige van de door Duitsland geannexeerde gebieden.De nazi’s waren van mening dat de etnische Duitse bevolking die buiten de grenzen van het vooroorlogse Duitsland woonde, opnieuw moest worden gegermaniseerd. De Hitlerjugend onderwees in deze gemeenschappen de Duitse taal en andere Duitse culturele tradities.

Het einde van de oorlog

Toen duidelijk werd dat nazi-Duitsland de oorlog aan het verliezen was, werd het nazi-regime geconfronteerd met een tekort aan arbeidskrachten. Geallieerde luchtaanvallen verwoestten grote delen van Duitse steden. Dit zorgde voor logistieke problemen en verergerde woning- en voorraadtekorten. Tijdens invallen gebruikte het regime tieners om luchtafweergeweren te bedienen. In de nasleep hielpen jongeren ook burgers die door de vernietiging waren ontheemd door middel van een verscheidenheid aan hulpactiviteiten. Meisjes werkten bijvoorbeeld in gaarkeukens, hielpen mensen wiens huis was verwoest en dienden als verpleegsters.

In 1943 vormde de Waffen-SS een speciale divisie bestaande uit Hitlerjugend. Deze divisie bestond uit jongens geboren in het jaar 1926 (waardoor ze in 1943 16 of 17 jaar oud waren). De divisie werd voor het eerst ingezet in Frankrijk. Daar pleegde het verschillende bloedbaden, zoals het bloedbad van Canadese krijgsgevangenen in de Abdij van Ardenne. Deze divisie voerde ook de vergeldingsmoord op Franse mannen uit, bekend als het bloedbad van Ascq. Bovendien vochten deze jongeren tegen geallieerde troepen in de Slag om Normandië in Frankrijk en in de Slag om de Ardennen in België.

In de laatste maanden van de oorlog werden mannen van 16 tot 60 jaar opgenomen in een nieuwe defensieve militie genaamd de Volkssturm (lit. People’s Storm). Deze militie voegde zich bij het reguliere leger in de laatste defensieve gevechten tegen geallieerde troepen.

Slecht uitgerust en onvoldoende getraind, vochten duizenden jongeren en stierven voor de Duitse oorlogsinspanning, zelfs toen een nederlaag onvermijdelijk was geworden.

Na de oorlog

Net als de De nazi-partij, de Hitlerjugend en de Liga van Duitse Meisjes werden na de oorlog verboden. Maar tegen die tijd hadden miljoenen jongeren en jongvolwassenen hun vormende jaren doorgebracht als leden van Hitlerjugend-organisaties. Deze organisaties hadden dus een enorme invloed op de twintigste-eeuwse Duitse samenleving.