Net als de Julirevolutie van 1830 weerkaatste de Februarirevolutie van 1848 in heel Europa, wat resulteerde in een reeks revoluties, het krachtigst in Duitsland en Wenen. In Groot-Brittannië heeft de Franse onrust de chartistische beweging nieuw leven ingeblazen. In Londen gingen echter geen barricades op in de straten van Londen. In plaats daarvan ging een nieuwe petitie naar het Parlement.

Commentaar

De jaren van 1815 tot 1848, hoewel vrij van majoor oorlogen waren de plaats van een ander conflict, tussen reactie en revolutie. Toen 1848 naderde, was de revolutie aan het broeien, maar de reactionaire krachten onder leiding van Metternich waren erin geslaagd alle grote revolutionaire ‘rampen’ te voorkomen. De grenzen vastgesteld door het congres van 1815 van Wenen, hoewel een beetje slechter voor de slijtage, bleef voor het grootste deel staan bij de opening van 1848.

Er zijn niet veel jaren geweest zoals 1848, want 1848 was het ultieme jaar van de revolutie in heel Europa. De revolutionaire krachten voerden een gezamenlijke stoot uit over het hele continent met nog meer kracht dan in 1830. Onder de grote Europese mogendheden waren alleen Groot-Brittannië, waar sommige hervormingen de woede van de arbeidersklasse hadden afgezwakt, en Rusland, waar de monarchie nog steeds een stevige controle had. , ontsnapt uit 1848 zonder t ondergaat een revolutie. Was de gelijktijdigheid van de revoluties een product van een internationale samenzwering? Waarschijnlijk niet, hoewel de revolutionaire groepen in heel Europa transnationaal waren en communiceerden. Waarschijnlijker was de hypothese van Metternich dat de revolutie zich van het ene land naar het andere zou kunnen verspreiden, waar bleek. De revolutie in Parijs diende als signaal voor revoluties in heel Europa.