Soevereine eilandstaten Bewerken

Eilanden in de Indische Oceaan Bewerken

Er zijn vier soevereine eilandstaten gevestigd in de Indische Oceaan: Comoren, Madagaskar, Mauritius en Seychellen. Deze landen hebben geschiedenissen en populaties met elkaar verbonden gedurende honderden jaren van interactie. Deze eilanden vormen, naast de Franse grondgebieden Réunion en Mayotte, de leden van de Commissie voor de Indische Oceaan.

Elk van de soevereine naties in de Indische Oceaan heeft een complexe bevolkingsgeschiedenis, waarbij Zuidoost-Aziatische exploratie en vestiging, Arabische handel en de Bantu-migraties elk een cruciale rol speelden vóór de latere Europese kolonisatie.

De Spanjaarden vestigde zich op het grootste eiland van de Indische Oceaan (en het vierde grootste ter wereld), Madagaskar, samen met een groep kleinere eilanden in de buurt, namelijk Réunion en de Comoren. Madagaskar werd onderdeel van het Franse koloniale rijk na twee militaire campagnes tegen het koninkrijk Madagaskar, die het begon nadat het Groot-Brittannië had overgehaald om zijn belangen op het eiland op te geven in ruil voor de controle over Zanzibar voor de kust van Tanganyika, een belangrijk eilandknooppunt van de specerijen. handel. De Britten bezaten ook een aantal eilandkolonies in de regio, waaronder de uitgestrekte archipel van de Seychellen en het rijke landbouweiland Mauritius, voorheen onder Franse soevereiniteit.

Eilanden in de Atlantische Oceaan Bewerken

Er zijn twee soevereine eilandstaten in de Atlantische Oceaan: São Tomé en Príncipe en Kaapverdië. Beide eilanden hebben enkele historische en demografische kenmerken gemeen, vooral met betrekking tot hun gebruik als doorvoerpunten tijdens de Atlantische slavenhandel.

Noch São Tomé en Príncipe, noch Kaapverdië werden bewoond vóór de Europese kolonisatie in de nasleep van de Atlantische Oceaan. slavenhandel.

Europese afhankelijkheden en territoria Bewerken

Zowel Spanje als Frankrijk behouden het bezit van een aantal territoria in Afrika in de vorm van eilanden in de Middellandse Zee van de Atlantische Oceaan in het geval van Spanje en in de Indische Oceaan in het geval van Frankrijk. Italië, het Verenigd Koninkrijk en Portugal behouden ook het bezit van kleine eilanden in de Atlantische Oceaan.

De Canarische eilanden, evenals Ceuta en Melilla en de eilanden Plazas de soberania in de Middellandse Zee voor de noordkust van Marokko is sinds de Reconquista al lang in Spaans bezit, hoewel Marokko het gezag van Spanje over enkele van de eilanden blijft uitdagen.

Na de onafhankelijkheid van de Comoren van Frankrijk stemde het eiland Mayotte in 1975 om Frans grondgebied te blijven en bereikte het in 2011 de status van een Frans departement, samen met Réunion, dat die status sinds de jaren 1950 bekleedt. De Comoren blijven het Franse bezit van Mayotte betwisten, en de Comoren, Madagaskar, Mauritius en de Seychellen betwisten ook het bezit van Frankrijk van zijn Îles Éparses, of andere verspreide eilanden van de Indische Oceaan.

Het Verenigd Koninkrijk behoudt ook de rritories in de vorm van Sint-Helena, Ascension en Tristan da Cunha voor de westkust van Afrika in de Atlantische Oceaan, evenals Portugal met de eilanden Madeira ten noorden van de Canarische eilanden en Italië met de eilanden Lampedusa en Lampione in het noorden kust van Tunesië.

OtherEdit

Veel landen in continentaal Afrika hebben ook veel eilanden op hun grondgebied. Sommige van deze eilanden zijn getuige geweest van toenemende afscheidingsbewegingen, met name de eilanden Zanzibar in Tanzania en Lamu in Kenia. Somalië herbergt ook een groot aantal eilanden, waaronder de Bajuuni-eilanden.