Obligatiefeit
In tegenstelling tot de meeste obligaties die
halfjaarlijkse coupons betalen, ontvangen beleggers
in door hypotheek gedekte effecten
maandelijkse betalingen van
rente en hoofdsom.

Door hypotheek gedekte effecten, MBS genaamd, zijn obligaties die gedekt zijn door woning- en andere onroerendgoedleningen. Ze ontstaan wanneer een aantal van deze leningen, meestal met vergelijkbare kenmerken, worden samengevoegd. Een bank die woninghypotheken aanbiedt, zou bijvoorbeeld $ 10 miljoen aan dergelijke hypotheken kunnen afronden. Die pool wordt vervolgens verkocht aan een federale overheidsinstantie zoals Ginnie Mae of een door de overheid gesponsorde onderneming (GSE) zoals Fannie Mae of Freddie Mac, of aan een effectenfirma om te worden gebruikt als onderpand voor de nieuwe MBS.

De meeste MBS’en worden uitgegeven of gegarandeerd door een instantie van de Amerikaanse overheid, zoals Ginnie Mae, of door GSE’s, waaronder Fannie Mae en Freddie Mac. MBS draagt de garantie van de uitgevende organisatie om rente en aflossingen te betalen op hun door hypotheek gedekte effecten. Hoewel de garantie van Ginnie Mae wordt ondersteund door het “volledige vertrouwen en krediet” van de Amerikaanse overheid, zijn die van GSE’s dat niet.

Een derde groep MBS’en wordt uitgegeven door particuliere firma’s. Deze “private label “MBS worden uitgegeven door dochterondernemingen van investeringsbanken, financiële instellingen en huizenbouwers waarvan de kredietwaardigheid en rating veel lager kunnen zijn dan die van overheidsinstanties en GSE’s.

Vanwege de algemene complexiteit van MBS en de Bij het beoordelen van de kredietwaardigheid van een emittent kan het moeilijk zijn om voorzichtig te zijn bij het beleggen. Ze zijn misschien niet geschikt voor veel individuele beleggers.

In tegenstelling tot een traditionele vastrentende obligatie ontvangen de meeste MBS-obligatiehouders maandelijks – niet halfjaarlijks – rentebetalingen. Daar is een goede reden voor. Huiseigenaren (wiens hypotheken het onderliggende onderpand voor de MBS vormen) betalen hun hypotheek maandelijks, niet twee keer per jaar. Deze hypotheekbetalingen vinden uiteindelijk hun weg naar MBS-beleggers.

Er is nog een verschil tussen de opbrengsten die beleggers van MBS ontvangen en, laten we zeggen, een staatsobligatie. De schatkistobligatie betaalt u alleen rente – en tegen aan het einde van de looptijd van de obligatie krijgt u een vaste hoofdsom van bijvoorbeeld $ 1.000. Maar een MBS betaalt u rente en hoofdsom. Uw cashflow van de MBS in het begin is grotendeels afkomstig van rente, maar geleidelijk komt steeds meer van uw opbrengst uit de hoofdsom. Aangezien u betalingen van zowel rente als hoofdsom ontvangt, krijgt u geen afkoopsom van de hoofdsom wanneer uw MBS volwassen wordt. U ontvangt deze elke maand in gedeelten.

MBS-betalingen (contant geld stroom) is mogelijk niet elke maand hetzelfde, omdat de oorspronkelijke “pass-through” -structuur weerspiegelt dat huiseigenaren zelf niet elke maand hetzelfde bedrag betalen.

Er is nog een ding met die delen u krijgt – ze zijn niet elke maand hetzelfde. Om deze reden kunnen beleggers die comfort putten uit een betrouwbare en consistente halfjaarlijkse betaling de onvoorspelbaarheid van MBS verontrustend vinden.

Hier volgen enkele van de meest veelvoorkomende typen door hypotheek gedekte effecten:

Pass-Throughs: de meest elementaire hypotheekbewijzen worden pass-throughs genoemd. Ze zijn een mechanisme – in de vorm van een trust – waardoor hypotheekbetalingen worden geïnd en uitgekeerd (of doorgegeven) aan beleggers De meeste pass-throughs hebben een looptijd van 30 jaar, 15 jaar oren en vijf jaar. Terwijl de meeste worden gedekt door hypotheekleningen met een vaste rente, worden hypotheekleningen met aanpasbare rente (ARM’s) en andere leningmengsels ook samengevoegd om de effecten te creëren. Omdat deze effecten de ontvangen hoofdbetalingen “passeren”, is de gemiddelde levensduur veel korter dan de vermelde looptijd en varieert deze afhankelijk van de ervaring met de aflossing van de pool van hypotheken die aan de obligatie ten grondslag liggen.

Hypotheekverplichtingen met onderpand : Kortweg CMO’s genoemd, dit is een complex type doorgeefbeveiliging. In plaats van rente en hoofdsom cashflow door te geven aan een investeerder uit een over het algemeen gelijkaardige pool van activa (bijvoorbeeld 30-jarige vaste hypotheken tegen 5,5 procent, wat gebeurt bij traditionele doorgeefinstrumenten), bestaan CMO’s uit vele pools van effecten. In de CMO-wereld worden deze pools tranches of segmenten genoemd. Er kunnen tientallen tranches zijn en elke tranches werkt volgens zijn eigen set regels waarmee rente en hoofdsom worden verdeeld. Als u gaat investeren in CMO’s – een arena die over het algemeen is voorbehouden aan ervaren investeerders – wees dan bereid om veel huiswerk te doen en veel tijd te besteden aan het onderzoeken van het type CMO dat u overweegt (er zijn tientallen verschillende typen) en de regels die gelden zijn inkomstenstroom.

Veel obligatiefondsen beleggen in CMO’s namens individuele beleggers. Om erachter te komen of een van uw fondsen in CMO’s belegt, en zo ja, hoeveel, raadpleegt u het prospectus of de SAI van uw fonds onder de kopjes “Beleggingsdoelstellingen” of “Beleggingsbeleid”.”

Om samen te vatten: zowel pass-throughs als CMO’s verschillen op een aantal belangrijke punten van traditionele vastrentende obligaties.

Vastrentende obligaties en hypotheekobligaties

Er is een aantal manieren waarop door hypotheek gedekte effecten, zoals pass-throughs en CMO’s, verschillen van meer traditionele vastrentende obligaties, zoals bedrijfsobligaties en gemeentelijke obligaties. De onderstaande grafiek geeft een vergelijking van een aantal belangrijke obligatiefactoren .

Momentopname van door hypotheek gedekte effecten