Leestijd: 8 minuten

Ouders zijn biologisch bedraad om hun kinderen te beschermen tegen schade. Daarom is Munchausen by proxy syndrome zo’n huiveringwekkende ziekte. Ouders met deze aandoening creëren ziektesymptomen bij hun kinderen om aandacht te krijgen.

Als gevolg hiervan brengen ze hun kinderen echt schade toe om symptomen te verzinnen. Bovendien kunnen de kinderen onnodige en vaak gevaarlijke behandelingen krijgen. Daarom kunnen ze ernstig ziek worden en zelfs doodgaan.

In een beroemde zaak van Munchausen bij volmacht veroorzaakte een vrouw genaamd Lacey Spears bijvoorbeeld de ziekte van haar zoon Garnett. Ze vergiftigde hem met zout dat via een voedingssonde werd afgeleverd. Daarom stierf hij in 2014, op 5-jarige leeftijd. Vervolgens werd Spears schuldig bevonden aan doodslag. Bovendien werd ze veroordeeld tot 20 jaar tot levenslang in de gevangenis. Dit is slechts een van de vele vergelijkbare gevallen.

Wat is het Munchausen-syndroom?

Het Munchausen-syndroom, dat wordt beschouwd als een gedrags- of dwangstoornis, is een ernstige psychische aandoening. Daarom ervaren mensen met Munchausen ernstige emotionele problemen.

Bovendien worden mensen met de stoornis niet gemotiveerd door het verlangen naar geld of andere materiële goederen. In feite zoeken ze vooral aandacht. Daarom verzinnen ze ziekten die de aandacht trekken van gezondheidswerkers, vrienden en online supporters.

De Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders merkt op dat deze stoornis verschilt van malingering. In het geval van malingering doen mensen alsof ze ziek zijn om er financieel voordeel uit te halen, juridische problemen te voorkomen of om andere zelfbeschermende redenen.

Het Munchausen-syndroom is genoemd naar Baron Frieherr von Munchausen, een 18e-eeuwse Duitse cavalerieofficier. De baron stond erom bekend zijn levenservaringen te overdrijven. Hij werd beroemd nadat een verzameling van zijn verhalen was gepubliceerd.

Tegenwoordig wordt het Munchausen-syndroom ook wel ‘kunstmatige stoornis’ genoemd. Bovendien wordt het soms het Munchausen-syndroom of de Munchausen-ziekte genoemd.

Munchausen-syndroom vs. Munchausen door Proxy

Deze mentale stoornis kan zich op twee manieren manifesteren:

• Munchausen-syndroom, ook wel ‘kunstmatige stoornis opgelegd aan zichzelf’
• Munchausen-syndroom bij volmacht, ook wel ‘kunstmatige stoornis opgelegd aan anderen’ of ‘kunstmatige stoornis opgelegd aan een ander’.

Mensen met het Munchausen-syndroom, of een kunstmatige stoornis die aan zichzelf wordt opgelegd, doen alsof ze hun eigen fysieke of mentale problemen hebben. Dat doen ze om aandacht te krijgen. Bovendien vervalsen mensen met Munchausen soms psychische symptomen of ziekten, zoals schizofrenie. Ze kunnen bijvoorbeeld doen alsof ze hallucineren of stemmen horen. Ze zijn zelfs bereid om pijnlijke of risicovolle tests en operaties te ondergaan. Nogmaals, hun motief is om speciale aandacht van anderen te krijgen.

Maar in gevallen van het Munchausen-syndroom bij proxy, fabriceren individuen met de stoornis ziekten bij anderen, meestal kinderen. Deze aandoeningen kunnen zijn: groeiachterstand, allergieën, astma, braken, diarree, toevallen en infecties. Bovendien kunnen ze kanker, chronische ziekten, maagproblemen en andere ernstige gezondheidsproblemen omvatten.

Hun slachtoffers kunnen iedereen zijn die onder hun hoede is, inclusief kinderen, oudere volwassenen, gehandicapten en huisdieren. Moeders krijgen de meeste kans om een Munchausen-syndroom te krijgen door proxy-diagnose. Maar ook vaders kunnen aan de aandoening lijden. Daarom wordt Munchausen bij volmacht beschouwd als een vorm van kindermishandeling. Gezondheidszorgdeskundigen omschrijven het zelfs als ‘medische kindermishandeling’.

Veel mensen hebben zowel het Munchausen-syndroom als het Munchausen-syndroom bij volmacht. In feite, volgens de Psychiatric Times, 30 tot 70 procent van degenen die vervalsen ziekte bij kinderen vervalst ook de ziekte op zichzelf. Veel moeders met het Munchausen-syndroom bij volmacht beschrijven het induceren van ziekte bij zichzelf toen ze tiener waren.

Hoe vaak komt het Munchausen-syndroom voor?

Munchausen by proxy-syndroom is een relatief zeldzame aandoening. In de huisartsgeneeskunde voldoet ongeveer 1 procent aan de criteria voor Munchausen bij volmacht.

Er zijn echter geen betrouwbare statistieken over het totale aantal mensen in de Verenigde Staten dat aan deze aandoening lijdt Dat komt omdat mensen met Munchausen er waarschijnlijk over liegen. Ze staan erop dat hun valse symptomen echt zijn. Bovendien zoeken ze vaak een behandeling voor zichzelf of hun kinderen bij veel verschillende zorginstellingen. Daarom zijn de statistieken misleidend. ng.

De meeste slachtoffers van het Munchausen-syndroom bij volmacht zijn kleuters. In sommige gevallen waren echter oudere tieners en jonge volwassenen betrokken. Zowel jongens als meisjes kunnen het slachtoffer zijn van Munchausen by proxy syndrome.

Kinderen kunnen ook lijden aan het Munchausen-syndroom dat aan zichzelf wordt opgelegd. Maar deze aandoening treft meestal jonge volwassenen.

Hoe het Munchausen-syndroom te herkennen door middel van een proxy

Vaak is het moeilijk om mensen met het Munchausen-syndroom te identificeren door middel van een proxy. In feite hebben gezondheidswerkers meestal geen vermoeden. Dat komt omdat de moeder of verzorger liefdevol, zorgzaam en erg bezorgd lijkt te zijn over de ziekte van haar kind.

In werkelijkheid maakt het individu echter opzettelijk de symptomen van het kind erger. Vaak zijn mensen met een gevolmachtigde Munchausen gezondheidswerkers. Daarom weten ze hoe ze bepaalde symptomen bij hun kinderen kunnen veroorzaken. Daarom zijn hun artsen niet in staat om een specifieke ziekte te diagnosticeren.

Zorgverleners met het syndroom van Munchausen bij volmacht creëren of overdrijven de symptomen van een kind op verschillende manieren. Deze omvatten:

• Liegen over de symptomen van een kind
• Manipuleren van tests – bijvoorbeeld het verontreinigen van een urinemonster met bloed
• Vervalsing van medische dossiers
• Symptomen opwekken door vergiftiging, verstikking, uithongering, injectie van ontlasting en / of infectie veroorzaken.

Als een persoon een kunstmatige aandoening heeft die aan zichzelf wordt opgelegd, wekt hij bij zichzelf symptomen op met behulp van van de bovenstaande methoden.

Tekenen van het Munchausen-syndroom door proxy

Ouders of andere verzorgers met het Munchausen-syndroom door proxy hebben gemeenschappelijke kenmerken. Ze kunnen veel van deze kenmerken vertonen:

• Is een ouder of verzorger – meestal een moeder
• Vaak een vrouw tussen de 20 en 40 jaar
• Zou een zorgverlener kunnen zijn
• Gedraagt zich zeer vriendelijk en werkt samen met zorgverleners
• Lijkt erg bezorgd over de gezondheid van hun kind
• Lijkt bijzonder geïnteresseerd in en goed geïnformeerd over medische details
• Geniet van de aandacht van zorgverleners
• Zeer comfortabel in de ziekenhuisomgeving
• Wordt boos als doktoren hun vertellen dat er niets aan de hand is
• Heeft problemen met identiteit en zelfrespect
• Lijdt mogelijk zelf aan het Munchausen-syndroom en vervalst dus ook hun eigen ziekten.

Diagnose van Munchausen aan de hand van het proxysyndroom

Personen met Munchausen by proxy-syndroom zijn in staat artsen te manipuleren door symptomen bij hun kinderen te creëren. Daarom kan het diagnosticeren van Munchausen door proxy-syndroom erg moeilijk zijn.

Bovendien liegen mensen met het Munchausen-syndroom over wat ze doen. Sterker nog, ze blijven vaak ontkennen wat ze hebben gedaan, zelfs nadat ze ontdekt zijn.

Daarom sluiten doktoren eerst elke daadwerkelijke mentale of fysieke ziekte uit. Vervolgens gebruiken ze een verscheidenheid aan tests en procedures om te bepalen of ze een Munchausen-diagnose kunnen stellen.

Symptomen van het Munchausen-syndroom door proxy

Om tot een Munchausen-syndroom te komen door proxy-diagnose, experts zoeken naar specifieke tekens. Tekenen van het Munchausen-syndroom bij proxy zijn onder meer:

• Het kind heeft in het verleden meerdere ziekenhuisopnames, kliniekbezoeken en doktersbezoeken gehad, soms in verschillende steden
• Een vreemde reeks van symptomen die niet kunnen worden geïdentificeerd of begrepen door professionele zorgverleners.
• De ouder meldt dat de symptomen van het kind erger worden, maar zorgverleners in het ziekenhuis nemen dit niet waar – de symptomen treden altijd op als er geen zorgverleners zijn
• De toestand van het kind verbetert in het ziekenhuis, maar de symptomen keren terug wanneer ze naar huis terugkeren
• Ziekte lijkt niet te reageren op behandeling
• Testresultaten zijn ongebruikelijk of zelfs klinisch onmogelijk en komen niet overeen met de gemelde toestand en symptomen van het kind
• Gretigheid om aanvullende tests of procedures te laten uitvoeren
• Chemische stoffen of andere vreemde substanties in het bloed, de ontlasting of de urine van het kind
• Nieuwe symptomen ontstaan nadat een test negatief is.
• Familie heeft ot ervaren haar ongebruikelijke ziekten of overlijden van kinderen in het gezin
• Bloedmonsters van de ouder die niet overeenkomen met het bloed van het kind
• De ouders staan erop dat het kind ziek is, zelfs als er iets anders wordt gezegd
• Geschiedenis van het bezoeken van veel verschillende artsen of zorginstellingen
• Chirurgische littekens op het kind door eerdere interventies
• Weigering of onwil om zorgverleners toe te staan met andere familieleden te praten , vrienden of eerdere zorgverleners.

Oorzaken van het Munchausen-syndroom

De directe oorzaak van het Munchausen-syndroom is het verlangen van het individu naar aandacht en sympathie van artsen, verpleegkundigen en andere beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg. Bovendien kunnen personen met de stoornis voldoening vinden in het bedriegen van mensen die ze belangrijk en machtig vinden, zoals artsen en psychiaters.

Bovendien genieten mensen met het Munchausen-syndroom of Munchausen bij volmacht ook van de zorgzaamheid en sympathie van online gemeenschappen. Omdat ze op afstand zijn, worden online supporters niet achterdochtig zoals gezinsleden. Ouders met een gevolmachtigde Munchausen slagen er vaak in om gratis cadeaus en uitstapjes voor hun “zieke” kinderen te kopen.

De onderliggende oorzaken van Munchausen’s zijn minder duidelijk. Onderzoekers denken dat het een of meer van de volgende zaken kan zijn:

• Biologische of genetische factoren – MRI-scans (Magnetic Resonance Imaging) hebben afwijkingen in de hersenstructuur van sommige patiënten gedetecteerd
• Een geschiedenis van mishandeling of verwaarlozing als kind
• Zeer laag zelfbeeld, of opgeblazen zelfbeeld
• Moeilijke jeugdrelaties met ouders
• Overweldigende gevoelens van schuldgevoel – denken dat ze ergens voor gestraft moeten worden
• Frequente ziekten waarvoor ziekenhuisopname als kind vereist is: als resultaat proberen ze de ervaring keer op keer opnieuw te beleven omdat ze niet in staat waren om ermee om te gaan of om deze te verwerken.

Bovendien hebben personen met Munchausen vaak symptomen van andere persoonlijkheidsstoornissen, zoals borderline persoonlijkheidsstoornis of narcistische persoonlijkheidsstoornis.

Bovendien toont onderzoek aan dat personen met een kunstmatige stoornis opgelegd op zichzelf lijden vaak aan middelenmisbruik. Bovendien hebben ze een grotere kans om zelfmoord te plegen.

Wat gebeurt er met de slachtoffers van Munchausen bij volmacht?

Zodra een ouder of verzorger is aangeklaagd, kunnen de symptomen van het kind toenemen. Dat komt omdat de beschuldigde probeert de aanwezigheid van de ziekte te bewijzen. Daarom kunnen kinderbeschermingsdiensten het kind uit huis halen.

In sommige gevallen ontkent de ouder of verzorger de kosten. Bovendien kunnen ze naar een andere locatie verhuizen om het gedrag voort te zetten. Daarom zal het kind nog steeds in gevaar zijn.

Beroemde Munchausen-gevallen

Er zijn veel beroemde gevallen van het Munchausen-syndroom. Misschien wel de meest gepubliceerde recente zaak is die van Dee Dee Blanchard. Blanchard hield haar dochter Gypsy haar hele leven in een rolstoel. Bovendien beweerde Blanchard dat zigeuner leukemie, spierdystrofie en andere aandoeningen had. Zigeuner werd in 2015 veroordeeld voor de moord op haar moeder.

In 2013 werd Blanca Montano schuldig bevonden aan kindermishandeling onder omstandigheden die de dood of ernstig letsel konden veroorzaken. De autoriteiten beschuldigden haar ervan de infuuslijnen van haar dochtertje te besmetten met ontlasting. Dit leidde tot herhaalde bacteriële infecties.

Hope Ybarra uit Texas hield een blog bij over haar reis met kanker. Daarom ontving ze constant goede wensen, geld en geschenken. Ze heeft echter nooit kanker gehad. Bovendien verzon ze ook ziektes bij haar kinderen. Ze bekende later dat ze haar jongste dochter had vergiftigd met ziekteverwekkers die van haar werkplek waren gestolen en die een anafylactische shock veroorzaakten. Bovendien gebruikte ze neusspray om testresultaten voor cystische fibrose te manipuleren.

In een ander Munchausen by proxy-geval stierven negen van Marybeth Tinning’s kinderen jong. Acht van de doden waren verdacht. Vervolgens bekende Tinning en kreeg hij een gevangenisstraf van 20 jaar tot levenslang.

Dit zijn slechts enkele van de vele gedocumenteerde gevallen van het Munchausen-syndroom bij volmacht. Bovendien zijn er veel verontrustende verhalen over mensen die zichzelf schade toebrengen.

Behandeling voor het Munchausen-syndroom

De eerste stap bij de behandeling van het Munchausen-syndroom is het stoppen van de gevaarlijke handelingen van het individu tegen zichzelf of anderen.

Vervolgens is psychotherapie de meest effectieve behandeling om de diepere oorzaken van deze aandoening aan te pakken. De meeste mensen met het Munchausen-syndroom weigeren echter toe te geven dat ze de aandoening hebben. Bovendien ontkennen mensen met een volmacht van München meestal dat ze iets verkeerds hebben gedaan. Ze verzetten zich dus tegen behandeling. Daarom zal therapie niet effectief zijn.

Als het individu instemt met de behandeling, kunnen benaderingen het volgende omvatten:

Cognitieve gedragstherapie: deze modaliteit tracht het denken en het gedrag te veranderen van het individu. Ze leren negatieve emoties te kanaliseren op een manier die geen schade aan zichzelf of hun kinderen inhoudt.

Gezinstherapie: tijdens gezinstherapie leren familieleden van het individu hoe ze kunnen stoppen met het versterken van het gedrag van het individu. Mensen met het Munchausen-syndroom zijn echter vaak vervreemd van hun familie.

Groepstherapie: het bijwonen van groepstherapie kan een persoon met de stoornis helpen zich minder alleen en geïsoleerd te voelen.

Therapie voor gerelateerde aandoeningen : Personen met het Munchausen-syndroom kunnen baat hebben bij behandeling voor bijbehorende psychische aandoeningen. Deze omvatten depressie, angst en persoonlijkheidsstoornissen.

Medicatie is niet effectief voor kunstmatige stoornissen. Soms kunnen artsen medicijnen voorschrijven voor gerelateerde aandoeningen. Personen met Munchausen moeten echter nauwlettend worden gevolgd bij het nemen van medicatie. Dat komt omdat ze het op ongepaste wijze kunnen gebruiken om zichzelf of anderen schade toe te brengen.

Samenvattend zijn het Munchausen-syndroom en het Munchausen-by-proxy-syndroom zeldzame maar uiterst ernstige aandoeningen. Beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg en mensen die met kinderen werken, moeten zich bewust zijn van de symptomen. Daarom kunnen ze kinderen beschermen tegen schade.

Afbeeldingen met dank aan unsplash