Print dit informatieblad

door F.B. Peairs, W.S. Cranshaw en P.E. Cushing * (9/13)

Feiten op een rij…

• Spinnen voeden zich met insecten en andere geleedpotigen. Dit maakt ze nuttig bij het bestrijden van ongedierte.
• Sommige spinnen dwalen in de vroege herfst naar binnen, wanneer koelere buitentemperaturen hen dwingen om beschutting te zoeken.
• Sommige spectaculaire spinnen worden buiten in webben aangetroffen in late zomer, in het bijzonder de gestreepte argiope en de “catface” -spinnen.
• Veel voorkomende spinnen die binnenshuis worden aangetroffen, zijn onder andere trechterwebspinnen, spinnenwebspinnen, kelderspinnen en zakspinnen.

Spinnen zijn nuttige geleedpotigen die overleven door zich te voeden met insecten. Vaak zijn ze de belangrijkste biologische bestrijding van insectenplagen in tuinen, velden, bossen en huizen. Sommige mensen baren hun aanwezigheid echter zorgen. Veel mensen zijn bang spinnen vanwege verhalen of mythen. Anderen hebben bezwaar tegen spinnen vanwege hun gewoonte om webben te bouwen in en rond het huis. Er zijn een paar spinnen wiens beet medische aandacht vereist.

Spinnen verschillen van insecten doordat ze acht poten (in plaats van zes) en slechts twee lichaamsdelen (inste advertentie van drie). De lichaamsregio’s omvatten het cephalothorax (hoofd en benen) en de buik. Op de cephalothorax zijn meestal zes tot acht ogen, vaak gerangschikt in twee rijen. Het patroon van de oogopstelling is kenmerkend voor de verschillende spinnenfamilies.

Sommige spinnen vangen prooien met behulp van zijde en gif. Anderen zijn actieve jagers die prooien in een hinderlaag lokken of vangen. Deze spinnen overmeesteren fysiek hun prooi en gebruiken dan gif om ze te immobiliseren.

Levenscyclus

Vrouwtjes leggen eieren in trossen van wel enkele tientallen. De meeste bedekken de eieren met een vel taaie zijde dat zich op bijna elk oppervlak kan hechten. De eggac van veel webspinsoorten wordt in en rond de webben aangetroffen. Vrouwtjes van sommige soorten (wolfspinnen, kelderspinnen, kraamspinnen) mogen de eierzak dragen totdat de eitjes uitkomen.

Jonge spinnen, ook wel spiderlings genoemd, komen uit de eierzak en verspreiden zich. Velen klimmen naar de top van een nabijgelegen object, produceren lange filamenten van zijde (bekend als ragfijne) en worden gedragen door de wind. Deze methode van verspreiding staat bekend als ballonvaren. Ballonvaren kunnen over lange afstanden worden gedragen. Omdat spinnen een groot vermogen hebben om zich te verspreiden, naast andere factoren die hun overleving beïnvloeden, varieert het aantal spinnen dat in een gebied wordt aangetroffen van het ene seizoen tot het andere natuurlijk. Spinnen zijn ook in staat gebieden snel opnieuw te koloniseren, zelfs als ze tijdelijk zijn geëlimineerd.

De meeste spinnen in Colorado hebben een levenscyclus van een jaar. Weduwen en sommige wolfspinnen kunnen echter wel een paar jaar oud worden, en vogelspinnen kunnen een decennium of langer overleven.

Volwassen mannelijke spinnen zijn kleiner dan vrouwtjes, soms dramatisch kleiner. Mannetjes worden geïdentificeerd door de aanwezigheid van een vergroot paar palpen (voorpootachtige aanhangsels) die enigszins op miniatuur bokshandschoenen of een vijfde paar benen kunnen lijken. De palpen worden gebruikt om sperma over te brengen. Mannetjesspinnen worden vaker in huizen aangetroffen omdat ze tijdens de paartijd de neiging hebben om rond te dwalen op zoek naar vrouwtjes.

Figuur 1. Trechterwebspin.

Figuur 2: Trechterwebspin.

Gewone Colorado-spinnen

Trechterweverspinnen (Agelenidae)

Trechterwebspinnen zijn de meest voorkomende spinnen die in huizen worden aangetroffen, vooral tijdens de late zomer en vroege herfst. Ze produceren dichte matten van zijde in gebieden zoals struiken, dik gras of hoeken van gebouwen. Een centrale retraite (de basis van de ‘trechter’) wordt meestal gebruikt door de spin, die dan snel op het web beweegt wanneer een prooi het web binnendringt.

Trechterwebspinnen zijn onschadelijk, maar worden vaak aangezien voor de bruine kluizenaar, een spin waarvan het gif van medisch belang is, dat van nature niet voorkomt in Colorado. Trechterwebspinnen verschillen van de bruine kluizenaar doordat ze een donkerdere bruine kleur hebben met zwarte aftekeningen op de buik, de kenmerkende ‘viool’-markering op de cephalothorax, hebben vier paar ogen in plaats van drie, hebben gestreepte poten en zijn aanzienlijk sneller.

Springende spinnen (Salticidae)

Springende spinnen zijn actieve jagers. Ze besluipen en bespringen hun prooi in plaats van zijde te gebruiken om hem te strikken. Ze kunnen verschillende lichaamslengtes springen, hebben grote ogen en de meest voorkomende soorten zijn felgekleurd. Zoals bij bijna alle spinnen, gebruiken springspinnen zijde om een pad vast te leggen, de eieren te bedekken en tijdelijke schuilplaatsen te bouwen.

Dysdera crocata (Wood Luis Hunter)
“Roly-poly Hunter”

Figuur 3. Grondspin.

Figuur 4 . Springende spin.

Figuur 5. Springende spin.

Figuur 6: Cob-web spider

Figuur 7. Kelderspin.

Figuur 8. Dysdera crotata.

Figuur 9. Langbenige zakspin.

Figuur 10. Vrouwelijke wolfsspin met spinnetjes op haar rug. .

Figuur 11. Spin met kattengezicht

Figuur 12. Gravende wolfsspin.

Figuur 13. Tarantula.

Figuur 14. Gestreepte kruisspin.

Figuur 15. Vrouwelijke zwarte weduwe met eierzakjes.

Figuur 16. Mannelijke zwarte weduwe spin.

Figuur 17. Bruine kluizenaarsspin (mannelijk) met een patroon met zes ogen.

Figuur 18. Harige woestijnschorpioen aan.

Figuur 19. Solpugid of sun spider.

Figuur 20. Daddy-long-legs.

Deze spin met glad lichaam onderscheidt zich misschien het best door zijn grote tanden die hij gebruikt om zich te voeden met pillbugs (roly-polies) en andere harde -bodied prooi. Als ze volgroeid zijn, zijn ze ongeveer 0,5 inch lang. Dysdera hebben een over het algemeen crèmekleurig grijs lichaam met duidelijk roodachtige benen en kopborststuk. Ze leven in een zijden toevluchtsoord en jagen ’s nachts. Hun beet kan pijnlijk zijn, maar ze zijn niet agressief en het is niet bekend dat hun gif medische problemen veroorzaakt.

Grondspinnen (Gnaphosidae)

Grondspinnen, zoals hun gewone naam al aangeeft, zijn meestal gevonden onder rotsen of boomstammen waar ze zijden toevluchtsoorden bouwen en alleen tevoorschijn komen om te jagen. Sommige soorten zwerven binnenshuis als het koud wordt. Grondspinnen zijn onschadelijk voor mensen.

Spinnenwebspinnen / huisspinnen (Theridiidae)

Spinnenwebspinnen zijn gewone bewoners van donkere hoeken rond het huis. Ze hebben meestal een bolvormig lichaam en creëren rommelige webben met kleverige draden. De meeste van deze spinnen zijn onschadelijk, hoewel één groep, de weduwespinnen van het geslacht Latrodectus, potentieel gevaarlijk is. De familie omvat ook spinnen van het geslacht Steatoda die ook over het algemeen zwart zijn en soms worden aangezien voor weduwespinnen, maar ze hebben een grote witte band rond de voorkant van de buik en missen het oranjerode zandloperpatroon aan de onderkant van de buik. / p>

Kelderspinnen (Pholcidae)

Kelderspinnen worden meestal aangetroffen in donkere hoeken van kelders, kruipruimtes en garages. Ze zijn erg hoogbenig en worden vaak verward met papa-langbenen. Het zijn echter echte spinnen die slordige webben spinnen die vaak behoorlijk uitgebreid zijn. Wanneer ze gestoord worden, stuiteren ze karakteristiek in het web. Vrouwelijke kelderspinnen dragen eieren in haar cheliceren (kaken) in een losse zijden zak totdat ze uitkomen.

Gele zakspinnen (Miturgidae)

Zakspinnen zijn actieve jagers. Ze krijgen hun naam omdat ze daglichturen doorbrengen in een afgeplatte zijden zak, meestal in de bovenste hoeken van kamers of in muurscheuren. De meeste zakspinnen zijn bleek van kleur. Ze zijn meestal de meest voorkomende spin die in de herfst in huizen ronddwaalt, vooral ’s nachts. Cheiracanthium-soorten worden verdacht als de meest voorkomende bron van spinnenbeten in huizen. De beet, hoewel pijnlijk, veroorzaakt meestal geen andere symptomen en de pijn verdwijnt na een paar minuten.

Wolfspinnen (Lycosidae)

Wolfspinnen zijn actieve jagers die geen prooi produceren web vastleggen. Ze kunnen een met zijde beklede retraite maken in de grond, onder rotsen of op andere beschermde locaties. De meeste zijn grijs of bruin en sommige zijn vrij groot, inclusief de gigantische wolfsspin (Hogna carolinensis) en enkele gravende wolfspinnen (Geolycosa spp.), Die vaak worden aangezien voor vogelspinnen. Kleinere soorten lijken enigszins op trechterwebspinnen.

Een ongebruikelijke gewoonte van wolfspinnen is dat het vrouwtje de eierzak vastzit aan haar spindoppen. De pas uitgekomen jongen kruipen de eerste paar weken van hun leven op de rug van het vrouwtje.

Wolfspinnen komen af en toe huizen binnen, vooral in gebieden met nieuwe ontwikkeling waar hun leefgebied werd verstoord. Ze zijn normaal gesproken schuw en niet gevaarlijk voor de mens, hoewel grote soorten kunnen bijten.

Araneus-spinnen (Araneidae)

Verschillende bolwevende spinnen van het geslacht Araneus worden vaak laat in de open lucht aangetroffen. seizoen. Ze zijn meestal bruinachtig van kleur met een grote en prominente buik die kuiltjes en vlekken vertoont. Sommige soorten, bekend als “schuur” of “tuin” spinnen, maken geometrische webben tussen vegetatie, gebouwen, ramen of buitenverlichting.

De grootste en meest waargenomen soort is de “katfaced” of “apenkop” ”Spin, Araneus gemmoides. Grote vrouwtjes kunnen bijna 2,5 cm in diameter zijn en zijn over het algemeen rond met een paar prominente bulten op de rug. Araneus-spinnen zijn onschadelijk.

Gestreepte kruisspin (Araneidae)

De grootste en meest opvallende van de bolweefspinnen die in Colorado worden gevonden, is de gestreepte kruisspin (Argiope trifasciata). Het wordt gevonden in de late zomer en vroege herfst tussen struiken en in tuinen waar ze een zeer symmetrisch bolweb vormen. Vrouwtjes zijn over het algemeen zilverachtig, met donkere en gele strepen. Mannetjes worden zelden waargenomen en zijn veel kleiner dan de vrouwtjes. De gestreepte kruisspin is onschadelijk.

Tarantula’s (Theraphosidae)

Tarantula’s komen voor in het zuidoosten en zuidwesten van Colorado. Volwassen mannelijke spinnen worden vaak waargenomen wanneer ze in de nazomer over wegen dwalen op zoek naar vrouwtjes. Tarantula’s behoren tot de langstlevende van alle spinnen. Vrouwtjes kunnen meer dan 20 jaar oud worden. Populaties van vogelspinnen zijn meestal gelokaliseerd, waar ze zich ’s nachts in de grond nestelen en zich voeden. Ze komen geen huizen binnen en vrouwtjes verplaatsen zich slechts een paar meter van hun holen. Ze kunnen een knellende beet produceren als ze worden gehanteerd. Tarantula’s verdedigen zichzelf door haren uit hun buik te gooien die irriterend kunnen zijn bij aanraking.

Potentieel gevaarlijke spinnen

Weduwespinnen

Weduwespinnen, vooral de westerse weduwe (Latrodectus hesperus), komen veel voor in Colorado. Ze bouwen hun web meestal dichtbij de grond op donkere, ongestoorde locaties. Raamputten, ingangen om ruimtes te kruipen, oude knaagdierholen, hoeken van garages en verlaten knaagdierholen zijn enkele van hun favoriete websites.

De aanwezigheid van rode of roodoranje markeringen aan de onderkant van de buik is kenmerkend voor weduwespinnen. Dit patroon kan de vorm hebben van een duidelijk zandloperpatroon of verschijnen als twee afzonderlijke driehoeken. De markeringen kunnen duidelijk en helder zijn, of soms vaag en onduidelijk. De algehele kleur van de volwassen vrouwtjes is uniform zwart, hoewel onvolwassen stadia en mannetjes bruine, rode en witte aftekeningen op de rug kunnen hebben. Sommige niet-giftige spinnen die vaak worden aangezien voor weduwespinnen zijn Steatoda-soorten (spinnenwebspinnen), die eerder zijn genoemd.

Bijten van de weduwespin zijn pijnlijk en potentieel gevaarlijk omdat ze een zenuwgif bevatten. Gelukkig zijn weduwespinnen niet agressief en bijten ze zelden. Wanneer beten optreden, gebeuren ze wanneer het vrouwtje wordt geprovoceerd, bijvoorbeeld wanneer een onwetend persoon op een spin drukt die onder een blok of steen rust. Zie factsheet 5.605, Western Widow Spider voor meer informatie.

Bruine kluizenaarsspin

De bruine kluizenaar (Loxoceles reclusa) is zeldzaam in Colorado vanwege onze koude winters en het droge klimaat. Het is echter gebruikelijk in gebieden langs de zuidelijke Mississippi-vallei en wordt af en toe naar de staat gebracht, maar wordt zelden of nooit gevestigd. De bruine kluizenaar leeft in een los, rommelig web in donkere hoeken van gebouwen.

Bruine kluizenaarsspinnen zijn bleekbruin of daimkleurig met lange, donkerbruine poten. Een vioolvormige donkere markering is achter het hoofd aanwezig en de buik is uniform gekleurd. In tegenstelling tot de meeste spinnen heeft de bruine kluizenaar slechts drie paar ogen. Ze worden vaak aangezien voor trechterwebspinnen, bepaalde wolfspinnen en zelfs zonnespinnen.

Het gif van de bruine kluizenaar is schadelijk voor menselijke cellen. Bij gevoelige personen kan zich een langzaam genezende, zwerende wond op de bijtplaats vormen. Vaak wordt de oorspronkelijke beet niet opgemerkt, maar na een paar uur vormt zich een blaar en ontwikkelt zich pijn. Voor meer informatie zie factsheet 5.607, Brown Recluse Spiders in Colorado: Recognition and Spiders of Similar Appearance.

Spinnenverwanten

Zonnespinnen / Windschorpioenen / Solpugids

Zonnespinnen zijn bizar uitziende spinachtigen (Orde: Solifugae) die het meest voorkomen in het zuidoosten van Colorado. Af en toe worden ze gevonden langs de Front Range. Ze hebben grote opvallende kaken die worden gebruikt om prooien te verpletteren, maar ze hebben geen gifklieren. Ook aanwezig zijn prominente aanhangsels (palpen) die de indruk wekken van een vijfde paar poten. Zonnespinnen zijn actieve dieren, en een veel voorkomende naam ‘windschorpioen’ weerspiegelt dit gedrag. Ze komen af en toe gebouwen binnen, vooral in de vroege zomer. Zonnespinnen worden in meer detail besproken in factsheet 5.589, Zonnespinnen (windschorpioenen).

Schorpioenen

Schorpioenen zijn spinachtigen met een langwerpig achterlijf waar een angel aan de punt staat. Hun pedipalps zijn gemodificeerd als tang. Schorpioenen die in Colorado worden gevonden, vangen en doden hun prooi voornamelijk met behulp van deze grote scharen. Alleen als het nodig is, buigen ze de angel over hun lichaam en injecteren ze gif in de prooi. In Colorado gevonden soorten zijn niet gevaarlijk voor de mens, hoewel de angel pijnlijk kan zijn.

Papa-lange-benen (hooiwagens, phalangids)

Papa-lange-benen zijn geen echte spinnen, maar zijn spinachtigen in een andere volgorde geplaatst (Opiliones). Je komt ze vaak buiten tegen, vooral als er in de late zomer en vroege herfst volwassenen aanwezig zijn. Omdat ze rond de oogsttijd actief zijn, is een van hun gebruikelijke namen ‘hooiwagens’.Daddy-long-legs worden gekenmerkt door extreem lange benen en een lichaam dat niet duidelijk in regio’s is verdeeld. In tegenstelling tot spinnen hebben papa-lange benen geen gifklieren en produceren ze ook geen zijde. Een veel voorkomende, wereldwijde ‘stadslegende’ over papa-lange-benen is dat ze ‘de meest giftige spin zijn, behalve dat hun tanden te klein zijn om de menselijke huid te doorboren.’ Dit is volledig ongegrond.

Spinnenbeten

De meeste spinnen zijn niet agressief en bijten alleen als ze tegen de huid worden opgesloten. Als er een beet wordt vermoed of bekend is, volg dan deze eerste hulp stappen aanbevolen door het Amerikaanse Rode Kruis:

1. Behandel de plaats van de beet met een antisepticum om infectie te voorkomen.
2. Breng ijs aan op de plaats van de beet om pijn en zwelling.
3. Als een zwarte weduwe of bruine kluizenaarsspinnenbeet wordt vermoed, of als zich ernstige symptomen voordoen zoals toenemende pijn of zwelling, raadpleeg dan een arts.

Breng de spin indien mogelijk naar het kantoor van de arts. Er zijn effectieve antivenins beschikbaar voor zwarte weduwen, maar ze kunnen alleen worden gebruikt als de spin die de beet heeft veroorzaakt, positief is geïdentificeerd.

Benadrukt moet worden dat spinnenbeten zijn moeilijk correct te diagnosticeren omdat er veel andere medische aandoeningen zijn die dezelfde symptomen nabootsen. Spintbeten, vooral die van luse spiders, ”worden in Colorado sterk overgediagnosticeerd.

Bestrijding van spinnen rond het huis

Biologisch gezien is het zelden nodig om spinnen te bestrijden. Als het echter wenselijk is om spinnen in huis kwijt te raken, zou een combinatie van sanitaire voorzieningen en pesticiden effectief moeten zijn. Pesticiden alleen, zonder enige inspanning om gunstige spinnenhabitats te verwijderen of te wijzigen, zullen niet effectief zijn.

Verwijder stenen, houtstapels, composthopen, oude planken en andere schuilplaatsen naast het huis. Elimineer de migratie van spinnen naar huizen door scheuren en spleten rond de fundering te breeuwen. Zorg ervoor dat alle schermen en deuren goed zijn afgedicht. Houd kruipruimtes vrij van puin en limietbakken en andere mogelijke schuilplaatsen uit kelders en andere donkere opslagruimtes. Stofzuig of borstel spinnenwebben regelmatig. Het elimineren van andere insecten die prooi zijn, kan de ontwikkeling van de spin beperken.

Incidentele spinnen kunnen met de hand worden verwijderd (draag handschoenen of vang de spin in een bak) of met een vacuüm. Kleverige vallen, gebruikt om kakkerlakken en knaagdieren te bestrijden, kunnen spinnen vangen wanneer ze langs plinten of andere migratiegebieden worden geplaatst. Spinnen worden meestal aangetroffen in keukens, badkamers of kelders waar ze een bron van vocht zoeken.

Resterende insecticiden kunnen worden gebruikt om spinnen te bestrijden wanneer ze worden aangebracht op hoeken en andere plaatsen waar spinnen de neiging hebben om te broeden. Huishoudelijke insecticiden die verschillende pyrethroïden bevatten (bifenthrin, cyfluthrin, permethrin, tetramethrin) zijn algemeen verkrijgbaar voor dit doel en moeten worden aangebracht in overeenstemming met de instructies op het etiket. Vernevelaars met totale afgifte, die pyrethrines bevatten, zullen waarschijnlijk weinig effect hebben op spinnen.

Verder lezen

Foelix, R. 2011. Biology of Spiders, derde editie. Oxford University Press, Oxford, Groot-Brittannië.

Bradley, R.A. 2013. Gewone spinnen van Noord-Amerika. University of California Press, Berkeley, CA.

Levi, H.W. 2002. Een gouden gids voor spinnen en hun verwanten. St. Martin’s Press, New York, NY

Medisch personeel dat geïnteresseerd is in meer informatie over de behandeling van spinnenbeten wordt verwezen naar: Wasserman, G. S. en P. C. Anderson. 1984. Loxoscelisme en necrotisch arachnidisme. Journal of Toxicology. Klinische toxicologie. (1983-1984). 21: 451 – 472.

Waar spinnen en webbing in hinderlijke aantallen voorkomen aan de buitenkant van gebouwen, kunnen ze worden weggespoeld met een krachtige waterstraal. Het verminderen van buitenverlichting of het vervangen van verlichting door gele of natriumdamplampen die niet aantrekkelijk zijn voor insecten, kan de vorming van spinnenwebben beperken. Donkergekleurde gevelbeplating lijkt minder aantrekkelijk dan witte gevelbeplating voor de insecten waaraan spinnen zich voeden.

* Colorado State University Extension entomologen en professoren, bio-landbouwwetenschappen en plaagbestrijding; P. Cushing, curator van de zoölogie van ongewervelde dieren, Denver Museum of Nature and Science. 12/96. Herzien op 13-9.

Colorado State University, U.S. Department of Agriculture en Colorado counties samenwerken. CSU-extensieprogramma’s zijn voor iedereen beschikbaar zonder discriminatie. Het is niet de bedoeling dat de vermelde producten worden onderschreven, noch wordt er kritiek geuit op de producten die niet worden genoemd.

Ga naar de bovenkant van deze pagina.