EuropeEdit

Het bouwen van steenhopen voor verschillende doeleinden gaat terug tot de prehistorie in Eurazië, variërend in grootte van kleine rotssculpturen tot substantiële kunstmatige heuvels van steen (sommige gebouwd op grotere, natuurlijke heuvels). De laatste zijn vaak relatief massieve bouwwerken uit de Bronstijd of vroegere bouwwerken die, zoals kistvaens en hunebedden, vaak graven bevatten; ze zijn vergelijkbaar met tumuli (kurgans), maar van stenen constructie in plaats van grondwerken. Cairn zou oorspronkelijk breder kunnen verwijzen naar verschillende soorten heuvels en natuurstenen heipalen, maar wordt tegenwoordig uitsluitend gebruikt voor kunstmatige.

Het woord cairn is afgeleid van Scots cairn (met dezelfde betekenis), op zijn beurt van Schots Gaelic càrn, wat in wezen hetzelfde is als de overeenkomstige woorden in andere inheemse Keltische talen van Groot-Brittannië, Ierland en Bretagne, inclusief Welsh carn (en carnedd), Bretons karn, Irish carn en Cornish karn of carn. Cornwall (Kernow) zelf is misschien wel vernoemd naar de cairns die in het landschap voorkomen, zoals het hoogste punt van Cornwall, Brown Willy Summit Cairn, een heuvel van 5 m hoog en 24 m diameter bovenop Brown Willy heuvel in Bodmin Moor, een gebied met veel oude steenhopen. Begrafenissteenhopen en andere megalieten zijn het onderwerp van een verscheidenheid aan legendes en folklore in heel Groot-Brittannië en Ierland. In Schotland is het traditioneel om een steen van de bodem van een heuvel naar plaats op een cairn aan de top. Op zo’n manier zouden cairns steeds groter worden. Een oude Schots-Gaelische zegen is Cuiridh mi clach air do chàrn, “Ik” zal een steen op je steen leggen “. In de Highland-folklore wordt verteld dat voordat Highland-clans in een veldslag vochten, elke man een steen op een stapel legde. Degenen die de strijd overleefden, keerden terug en verwijderden een steen van de stapel. De stenen die overbleven, werden in een steenhoop gebouwd om de doden te eren. Cairns in de regio werden ook voor essentieel praktisch gebruik gebruikt. Zo wordt Dún Aonghasa, een volledig stenen Iers heuvelfort uit de ijzertijd op Inishmore op de Aran-eilanden, nog steeds omgeven door kleine steenhopen en strategisch geplaatste uitstekende rotsen, die gezamenlijk worden gebruikt als een alternatief voor verdedigende grondwerken vanwege het gebrek aan karstlandschap. grond.

In Scandinavië worden steenmannetjes al eeuwenlang gebruikt als onder meer paden en zeetekens. In IJsland werden steenhopen vaak gebruikt als wegwijzers langs de talrijke wegen of paden die kriskras door het eiland liepen; veel van deze oude Cairns staan nog steeds, hoewel de paden verdwenen zijn. In Noors Groenland werden Cairns gebruikt als jachtwerktuig, een game-driving “lane”, gebruikt om rendieren naar een wildsprong te leiden.

In de mythologie uit het oude Griekenland, werden Cairns geassocieerd met Hermes, de god van reizen over land. Volgens een legende werd Hermes door Hera berecht voor het doden van haar favoriete bediende, het monster Argus. Alle andere goden traden op als jury, en als een manier om hun oordeel te vellen, kregen ze kiezelstenen en werd hen verteld om die te gooien naar de persoon die ze gelijk achtten, Hermes of Hera. Hermes argumenteerde zo vakkundig dat hij uiteindelijk begraven werd onder een hoop kiezels, en dit was de eerste steenhoop. In Kroatië, in gebieden van het oude Dalmatië, zoals Herzegovina en de Krajina, staan ze bekend als gromila.

In Portugal wordt een cairn een moledro genoemd. In een legende zijn de moledros betoverde soldaten, en als een steen van de stapel wordt genomen en onder een kussen wordt gelegd, zal ’s ochtends een soldaat voor een kort moment verschijnen en dan weer veranderen in een steen en op magische wijze terugkeren naar de stapel. De steenhopen die de plaats markeren waar iemand stierf of de graven bedekken langs de wegen waar in het verleden mensen werden begraven, worden Fiéis de Deus genoemd. Dezelfde naam die aan de stenen werd gegeven, werd gegeven aan de doden wiens identiteit onbekend was. De Fieis de Deus of Fes de Deus zijn, in de Galicische legendes, geesten van de nacht. Men denkt dat het woord “Fes” of “Fieis” fee betekent, dezelfde wortel als “lot” (fado), dat dezelfde betekenis kan hebben als het proto-Keltische * bāsto-, * bāsso-, wat “dood” betekent.

Noord- en Noordoost-Afrika Bewerken

Cairns (taalo) komen vaak voor bij El Ayo, Haylan, Qa’ableh, Qombo “ul, Heis, Salweyn en Macajilayn, onder andere. Noord-Somalië is in het algemeen de thuisbasis van veel van dergelijke historische nederzettingen en archeologische vindplaatsen waarin talloze oude ruïnes en gebouwen te vinden zijn, waarvan er vele een duistere oorsprong hebben.Veel van deze oude structuren moeten echter nog grondig worden onderzocht, een proces dat zou helpen meer licht te werpen op de lokale geschiedenis en het behoud ervan voor het nageslacht zou vergemakkelijken.

Sinds het neolithicum is het klimaat van Noord-Afrika veranderd droger. Een herinnering aan de verwoestijning van het gebied wordt gevormd door megalithische overblijfselen, die in een grote verscheidenheid aan vormen en in grote aantallen voorkomen in momenteel dorre en onbewoonbare woestenijen: cairns (kerkour), hunebedden en cirkels zoals Stonehenge, ondergrondse cellen die in de rotsen zijn uitgegraven, kruiwagens bedekt met enorme platen en getrapte piramideachtige heuvels.

Azië en de PacificEdit

Vanaf de bronstijd werden grafkisten soms begraven in steenhopen, die zich op opvallende posities bevonden, vaak op de skyline boven het dorp van de overledene. Hoewel ze het vaakst op de Britse eilanden worden aangetroffen, zijn er in Mongolië bewijzen van bronstijd gevonden. Men dacht dat de stenen grafrovers en aaseters zouden afschrikken. Een andere verklaring is dat ze moesten voorkomen dat de doden opstonden. Er blijft een Joodse traditie bestaan om kleine stenen op het graf van een persoon te plaatsen als een teken van respect, hoewel dit in het algemeen is om de levensduur van steen in verband te brengen met de eeuwige aard van de ziel, en dit wordt meestal niet op een steenhoop gedaan. India en Tibet zijn waarschijnlijk op een vergelijkbare manier begonnen, hoewel ze nu over het algemeen de as van een boeddhistische heilige of lama bevatten.

Een traditionele en vaak versierde, hoopvormige steenhoop, een ovoo genaamd, wordt gemaakt in Mongolië. Het dient voornamelijk religieuze doeleinden en wordt gebruikt in zowel Tengriistische als boeddhistische ceremonies.

In Hawaï worden nog steeds cairns gebouwd, met het Hawaiiaanse woord ahu genoemd. Hoewel in andere culturen de cairns meestal werden gebruikt als wegmarkeringen en soms begrafenissen, gebruikten de oude Hawaiianen ze ook als altaren of veiligheidstoren. De Hawaiiaanse bevolking bouwt nog steeds Deze steenhopen worden tegenwoordig gebruikt als brandpunt voor ceremonies ter ere van hun voorouders en spiritualiteit.

In Zuid-Korea komen steenhopen vrij veel voor, vaak langs bermen en paden, op bergtoppen en naast boeddhistische tempels . Wandelaars voegen vaak stenen toe aan bestaande cairns om er nog maar één bovenop de stapel te krijgen, om geluk te brengen. Deze traditie heeft zijn wortels in de aanbidding van San-shin, of Mountain Spirit, die zo vaak nog steeds wordt vereerd in de Koreaanse cultuur.

The AmericasEdit

In wat tegenwoordig de continentale Verenigde Staten en Canada zijn, zijn sommige inheemse volkeren van Amerika heeft structuren gebouwd die lijken op Cairns. In sommige gevallen zijn dit algemene spoormarkeringen, en in andere gevallen markeren ze “rijstroken” voor het rijden van wild, zoals die welke leiden naar buffelsprongen, waarvan sommige 12.000 jaar geleden dateren.

Volkeren van sommige van de inheemse culturen van arctisch Noord-Amerika (dwz Noord-Canada, Alaska en Groenland) hebben zorgvuldig geconstrueerde stenen sculpturen gebouwd, inuksuit en inunnguat genaamd, die dienen als oriëntatiepunten en richtingsmarkeringen. De oudste van deze structuren zijn zeer oud en dateren van vóór het contact met Europeanen. Ze zijn iconisch voor de regio (een inuksuk staat zelfs op de vlag van het Canadese uiterste noordoosten, Nunavut).

Cairns worden sinds de precolumbiaanse tijd in wat nu Latijns-Amerika is, gebruikt om markeer paden. Zelfs vandaag de dag, in de Andes van Zuid-Amerika, bouwen de Quechuan-volkeren steenhopen als onderdeel van hun spirituele en religieuze tradities.

Archeologie Bewerken

In februari 2020 dateren oude steenhopen terug tot 4.500 jaar oud. -oud gebruikt om de leiders of stamhoofden van neolithische stammen te begraven, werden mensen onthuld in de Cwmcelyn in Blaenau Gwent door de Aberystruth Archaeological Society.