Boycot, collectief en georganiseerd ostracisme toegepast in arbeids-, economische, politieke of sociale relaties om te protesteren tegen praktijken die als oneerlijk worden beschouwd. De boycot werd gepopulariseerd door Charles Stewart Parnell tijdens de Ierse landopwinding van 1880 om te protesteren tegen hoge huren en landuitzettingen. De term boycot werd bedacht nadat Ierse huurders de voorgestelde gedragscode van Parnell volgden en effectief een Britse landgoedbeheerder, Charles Cunningham Boycot, hadden uitgesloten.
De boycot wordt het meest gebruikt door arbeidsorganisaties als een tactiek om betere lonen en arbeidsomstandigheden van het management. De Amerikaanse wet maakt onderscheid tussen primaire en secundaire arbeidsboycots: een primaire boycot is de weigering van werknemers om de goederen of diensten van hun werkgevers te kopen, en een secundaire boycot houdt een poging in om derden ertoe te brengen te weigeren de werkgever te betuttelen. In de meeste Amerikaanse staten zijn primaire boycots legaal als ze geen fysiek geweld, dwang of intimidatie inhouden, maar de federale wet verbiedt secundaire boycots.
Boycots werden ook gebruikt tijdens de Amerikaanse burgerrechtenbeweging van de jaren vijftig en ‘ Jaren 60 als sociaal en politiek instrument. Winkels en bedrijven die zwarten discrimineerden, werden geboycot in de verwachting dat dalende inkomsten een bedrijf zouden beïnvloeden om zijn beleid te wijzigen. Deze tactiek werd ook gebruikt om ongenoegen te uiten over het beleid van een bedrijf, zoals boycots door Amerikaanse consumenten van Nike, Inc.-producten aan het einde van de 20e eeuw over Nike’s vermeende gebruik van sweatshops en kinderarbeid in het buitenland. In het digitale tijdperk werden bedrijfsboycots vaak wereldwijd georganiseerd via sociale media. Organisatoren vormden boycotgroepen op sites zoals Facebook of gebruikten websites om lijsten te publiceren van bedrijven die zich niet aan hun waarden hielden, zoals dierenrechtenactivisten die aan de leiding stonden van boycots tegen bedrijven die dierproeven uitvoerden en homorechtengroepen die boycots lanceerden van bedrijven met banden met politici en politieke maatregelen die de homogemeenschap negatief hebben beïnvloed.
De term boycot kan ook duiden op een weigering om deel te nemen aan bepaalde procedures. Vertegenwoordigers van een land kunnen bijvoorbeeld internationale conferenties of convocaties boycotten om aan te geven dat ze het politieke beleid of gedrag van een ander land afkeuren.
Boycots zijn ook gebruikt door een land of een groep landen, of door een internationale organisatie om het beleid of de acties van een ander land te beïnvloeden of te protesteren. De Verenigde Staten riepen bijvoorbeeld op tot een boycot van de Olympische Zomerspelen van 1980 in Moskou uit protest tegen de Sovjet-invasie van Afghanistan het jaar ervoor. In een geval van een door een internationale organisatie opgeroepen boycot, vroegen de Verenigde Naties in 1965 alle lidstaten om de economische betrekkingen met Rhodesië te verbreken, dat eerder dat jaar illegaal zijn onafhankelijkheid had verklaard van Groot-Brittannië; de boycot bleef van kracht tot 1979. Tijdens het apartheidstijdperk in Zuid-Afrika namen verschillende landen en internationale organisaties deel aan een wijdverbreide boycot van het land, waaronder een academische boycot waarbij deelnemers weigerden om met Zuid-Afrikaanse wetenschappers te communiceren of hun materiaal te publiceren, onder andere acties.
