“Als je het weet, weet je.”

Dit is misschien wel het meest frustrerende om te horen als je met iemand uitgaat en je afvraagt of het op een huwelijk afstevent. Toch lijkt niemand een antwoord te hebben om te weten wanneer je ‘degene hebt gevonden’. , ”En Google helpt niet als artikelen ons alleen vertellen dat we moeten zoeken naar tekenen die erop wijzen dat we zo geobsedeerd zijn door iemand dat je niet kunt slapen of eten.

En om de zaken nog ingewikkelder te maken, waar hebben we ooit het idee vandaan gehaald dat er maar één persoon in het universum is met wie je voorbestemd bent om te trouwen? Het is een mooi romantisch ideaal, maar het kan ons in de problemen brengen als we er te diep in ingaan en het dan als excuus gebruiken als het niet lukt: dat wil zeggen, we ervaren conflicten en uitdagingen, dus ik moet het niet hebben gevonden “degene.”

Het is beter om ‘die ene’ te vinden als een gebedvol en bedachtzaam wederzijds proces waarbij we ons inzetten voor een levenslange relatie met één enkele persoon. We vinden ‘die ene’ wanneer dat proces ertoe leidt dat een paar elkaar wederzijds trouw beloven ‘totdat de dood ons scheidt’.

Natuurlijk is geen paar hetzelfde en er is geen magische formule voor plotseling uitzoeken of je SO is degene met wie je zou moeten trouwen, maar het zou enig licht kunnen werpen om te horen over de ervaringen van anderen die degene hebben gevonden waaraan ze zich voor het leven hebben verbonden. Ik sprak met een groep mannen over het moment waarop ze zich realiseerden dat ze de vrouw hadden gevonden waarvan ze wisten dat ze zouden trouwen, en dit is wat ze me vertelden.

Dan

We waren verre vrienden die elkaar op een bruiloft hadden ontmoet en elkaar via de telefoon leerden kennen. Op een middag praatten we vier uur lang, en toen ik ophing, dacht ik: “We hebben zoveel gemeen, ik zag mezelf echt met dit meisje trouwen.” We begonnen met daten en een paar maanden later realiseerde ik me dat we steeds meer op dezelfde pagina zaten op alle belangrijke manieren. We hadden veel ups en downs, maar ik bleef maar terugkomen op het besef dat we ‘passen’ goed samen en dat we elkaar opriepen om beter te worden. Ze bracht me echte vreugde, maar meer dan dat, ze riep me op om een betere man te zijn en het zorgde ervoor dat ik wilde groeien in heiligheid, zodat ik haar tot een diepere heiligheid kon brengen.

Anthony

Voor mij zou ik zeggen dat er onderweg veel kleine momenten waren die culmineerden. Ik herinner me dat voordat we begonnen met daten te denken: “Als er ooit een‘ een ’was, zou zij het zijn.” Op een keer was ik gestrest over het schrijven van een paper, en ze verraste me met deze perfect gemaakte quesadilla. Ik denk dat er een kern van waarheid zit in dat gezegde ‘de weg naar het hart van een man gaat door zijn maag’, want die quesadilla zorgde ervoor dat ik met haar wilde trouwen . Maar mijn grootste vraag was: “Is dit wat God wil dat ik doe?” Voordat ik de toestemming van haar vader vroeg, ging ik bidden en ervoer ik een diepe en onmiddellijke vrede bij het ontvangen van de eucharistie die echt de deal voor mij bevestigde en verzegelde.

Christelijk

Wat er ook gebeurt , zal het leven moeilijk worden. Met dat in gedachten, was het moment dat ik me realiseerde dat mijn vrouw “de ware” was, het moment waarop ik me realiseerde dat het leven hoe dan ook het beste was met haar, en het was gewoon niet hetzelfde zonder haar. Elke slechte dag die ik had, wilde ik er met haar over praten. Elke reis die ik zonder haar maakte, wenste ik dat ze er was. Elke leuke keer dat we samen deelden, wilde ik het met niemand anders dan haar delen. En ja, zelfs bij elk meningsverschil dat we hadden, was ik blij dat het met haar was en niet met iemand anders. Dus als je dat meisje vindt, trouw met haar.

Joe

Ik realiseerde me voor het eerst dat ik met mijn toenmalige vriendin zou trouwen nadat we een lange afstand hadden moeten afleggen. Toen we voor het eerst met daten begonnen, had ik moeite met het idee dat iemand ‘degene’ was, en was eerlijk gezegd behoorlijk sceptisch over iemands vermogen om dat niveau van zekerheid te bereiken. Omdat ik fysiek gescheiden was met niets dan een telefoonlijn tussen ons, werd ik om te luisteren, betrokken te zijn, te vergeven en te communiceren op een heel nieuw niveau. Om zoveel redenen zou het gemakkelijker zijn geweest om onze relatie te beëindigen, maar iets hield ons aan het vechten om ondanks de strijd bij elkaar te blijven. Elk argument, elke resolutie en elke dag van hernieuwde toewijding aan heiligheid bracht ons op een meer volwassen manier dichter bij elkaar dan wanneer we fysiek samen waren geweest. Na die scheiding wist ik, hoe erg ik het ook moest toegeven, dat zij ‘de ware’ was.

George

Ik ontmoette mijn vrouw toen ze overstapte naar mijn universiteit. Ik zag haar na een autorit van 20 uur uit het busje van haar ouders lopen en ik keek naar mijn vriendin en zei: “Ik ga met dit meisje trouwen.” Een maand later snel vooruit en we waren aan het daten. Het moment dat ik wist dat ik met haar wilde trouwen, was eigenlijk toen we een maand uit elkaar waren gegaan. Wat ik het liefst wilde, was dat ze gelukkig was en dat ze Gods wil volgde In die maand vertelde ik God dat als het zijn wil was om haar van me af te nemen, ik me volledig moest loslaten.Het was het moeilijkste wat ik ooit heb moeten doen, maar het had de grootste beloning, want nadat ik haar had losgelaten, gaf God haar aan mij terug. Ik wist op dat moment dat God ons tot een huwelijk riep.