Andrew Johnson was de enige zuidelijke senator die tijdens de burgeroorlog loyaal bleef aan de Unie. Als beloning werd de pro-oorlogse Southern Democraat aangesteld als militair gouverneur van Tennessee, en later gevraagd om zich bij het ticket van Abraham Lincoln aan te sluiten als vice-presidentskandidaat.
Wederopbouw verwijst naar de periode na de burgeroorlog van de wederopbouw van de Verenigde Staten. Het was een tijd van grote pijn en eindeloze vragen. Op welke voorwaarden zou de Confederatie terug in de Unie worden toegelaten? Wie zou de voorwaarden vaststellen, het Congres of de president? Wat zou de plaats zijn van vrijgelaten zwarten Betekende afschaffing dat zwarte mannen nu dezelfde status zouden genieten als blanke mannen? Wat moest er gebeuren met de Zuidelijke leiders, die door velen in het noorden als verraders werden gezien?
Hoewel de het militaire conflict was afgelopen, de wederopbouw was in veel opzichten nog steeds een oorlog. Deze belangrijke strijd werd gevoerd door radicale noorderlingen die het zuiden wilden straffen en de zuiderlingen die wanhopig hun manier van leven wilden behouden.
A Frans-Amerikaanse soldaten verzamelden zich in Little Rock, Arkansas
Alfred Rudolph Waud
Gepubliceerd in: Harper’s Weekly 19 mei 1866
Gearchiveerd in de Library of Congress
Deze tekening van terugkerende Afro-Amerikaanse soldaten aan hun families in Little Rock, Arkansas, nadat de oorlog de uitbundige geest van veel voormalige slaven weergeeft bij het verkrijgen van hun vrijheid. Ze kwamen er al snel achter dat vrijheid niet noodzakelijk gelijkheid betekende.
De slavernij stierf in praktische termen aan het einde van de burgeroorlog. Drie grondwetswijzigingen veranderden de aard van de Afrikaans-Amerikaanse rechten. Het dertiende amendement schafte de slavernij formeel af in alle staten en territoria. Het veertiende amendement verbood staten om elke mannelijke burger gelijke bescherming onder de wet te ontnemen, ongeacht ras. Het vijftiende amendement verleende het recht om te stemmen aan Afrikaans-Amerikaanse mannen. De bekrachtiging van deze wijzigingen werd een vereiste voor de heropneming van zuidelijke staten in de Unie. Hoewel deze maatregelen positieve stappen waren in de richting van raciale gelijkheid, bleek de handhaving ervan buitengewoon moeilijk.
De periode van presidentiële wederopbouw duurde van 1865 tot 1867. Andrew Johnson, als de opvolger van Lincoln, stelde een zeer soepel beleid voor ten aanzien van de Zuid. Hij vergaf de meeste zuidelijke blanken, benoemde voorlopige gouverneurs en schetste stappen voor de oprichting van nieuwe deelstaatregeringen. Johnson was van mening dat elke deelstaatregering het beste kon beslissen hoe ze wilden dat zwarten werden behandeld. Velen in het noorden waren woedend dat het zuiden zou worden behandeld. hun voormalige Zuidelijke leiders aan de macht te brengen. Ze waren ook gealarmeerd door de acceptatie van Black Codes in het Zuiden die de blanke suprematie trachtten te behouden. Onlangs bevrijde zwarten ontdekten dat het naoorlogse zuiden sterk leek op het vooroorlogse zuiden.
De Ku Klux Klan werd mede opgericht door de voormalige Zuidelijke cavalerie-generaal, Nathan Bedford Forrest. Hij probeerde later de groep te ontbinden toen ze ben te gewelddadig.
De Congresverkiezingen van 1866 brachten radicale republikeinen aan de macht. Ze wilden het Zuiden straffen en voorkomen dat de heersende klasse aan de macht zou blijven. Ze keurden de Militaire Wederopbouw Wetten van 1867 goed, die het Zuiden in vijf militaire districten verdeelden en schetsten hoe de nieuwe regeringen zouden worden ontworpen. Onder federale bajonetten kregen zwarten, inclusief degenen die onlangs waren vrijgelaten, het recht om te stemmen, politieke functies te bekleden en rechters en politiechefs te worden. Ze bekleedden functies die voorheen toebehoorden aan zuidelijke democraten. Velen in het zuiden waren verbijsterd. President Johnson sprak zijn veto uit over alle Radical-initiatieven, maar het Congres negeerde hem telkens. Het waren de radicale republikeinen die president Johnson in 1868 beschuldigden. De senaat slaagde er met een enkele stemming niet in om hem te veroordelen, maar zijn macht om radicale hervormingen te belemmeren was verminderd.
Niet iedereen steunde de radicale republikeinen. Veel Zuidelijke blanken konden het idee niet accepteren dat voormalige slaven niet alleen konden stemmen, maar ook een ambt konden bekleden. Het was in deze tijd dat de Ku Klux Klan werd geboren. Een terreurbewind was gericht tegen zowel lokale Republikeinse leiders als tegen zwarten die hun nieuwe politieke rechten wilden doen gelden. Mishandelingen, lynchpartijen en bloedbaden waren allemaal een nachtwerk voor de clandestiene Klan. Omdat ze zichzelf niet konden beschermen, zochten Zuiderse zwarten en Republikeinen naar Washington voor bescherming. Na tien jaar werden het Congres en de radicalen moe van de federale betrokkenheid bij de Zuiden. De terugtrekking van de troepen van de Unie in 1877 bracht nieuwe pogingen met zich mee om Afro-Amerikanen hun nieuw verworven rechten te ontnemen.
