Een van de eerste woorden die ik leerde uitspreken was: “Maan.” Mijn hele leven ben ik gefascineerd door onze natuurlijke satelliet en fotografeer ik deze al zolang ik een camera heb. Mijn foto’s zijn in de loop der jaren beter geworden, maar ik zoek nog steeds naar de perfecte foto van de maan. Hier zijn enkele tips en gedachten voor je eigen maanfotografie.
Foto’s © Todd Vorenkamp
Plan je opname
Er zijn twee basistypen van maanfotografie:
1. de maan is het belangrijkste (of enige) object in de afbeelding,
2. de maan is een element van een landschapsbeeld.
Voor de eerste, de hoofdplanning je zult het weer en de fase van de maan moeten kennen en de juiste uitrusting hebben. (Later meer over uitrusting.)
Voor de tweede moet u zich bezighouden met meer uitgebreide planning. Waar zie je de maan in je foto voor? Wanneer stijgt of gaat het onder? Nogmaals, in welke fase bevindt het zich? Er zijn software, websites en mobiele applicaties die je kunnen helpen de positie van de maan op een bepaalde locatie te volgen. Soms stuit je op een geluksfoto, maar er zijn beloningen voor het voorbereiden en plannen van een episch landschap met de maan boven je hoofd.
Maanfasen
De majestueuze volle maan trekt de aandacht van de meeste mensen. Helaas zorgt de volle maan voor de saaiste maanfoto’s. Waarom? Omdat de hele schijf van de maan verlicht is, krijg je een relatief laag contrast witte schijf boven je hoofd. Bij het in de was zetten naar een volle maan, of afnemen na een maan, onthult de gedeeltelijk verlichte maan zijn prachtige textuur van kraters en hun schaduwen. Als je een ‘volle maan’ fotografisch wilt vastleggen, ben je beter af op de dag voor of na de ware volle maanperiode.
Maan-, kwart- en halve maan hebben allemaal hun plaats in de wereld van fotografie en ze kunnen allemaal visueel interessant en boeiend zijn. Beperk jezelf niet alleen tot wanneer de maan vol is.
Maanstand
De stand van de maan boven je hoofd is iets om rekening mee te houden. Als je alleen de maan fotografeert, heb je een meer kans op een scherpe foto wanneer deze op het hoogste punt boven je hoofd hangt. Dit komt doordat wanneer de maan lager aan de horizon staat, het licht dat het reflecteert, over grotere afstanden van de atmosfeer van de aarde moet reizen. Als de maan een element is in je landschapsfoto, is de positie natuurlijk cruciaal voor je beeld, ongeacht de afstand boven de horizon.
Wolken
Heldere nachten hebben de voorkeur van veel fotografen. Maar laat je op nachten met verspreide wolken of dunne bewolkte lagen niet afschrikken om te proberen de maan te fotograferen. Er zijn momenten waarop bewolkte luchten uiteen kunnen gaan of e doorgedrongen door de maan en dat leidde tot geweldige fotografische mogelijkheden.
Atmosferische turbulentie
Er zijn nachten die op het eerste gezicht lijken glashelder, maar bij nader inzien niet. Lucht is niet uniform qua dichtheid. Hierdoor krijgen we fonkelende sterren boven ons. Die twinkeling wordt veroorzaakt door atmosferische turbulentie en het kan elk maanbeeld op de grond veranderen in een niet zo scherpe weergave van de maan.
Compositie
Bij het fotograferen van de maan alleen in de hemel, de natuurlijke neiging is om de maan in het beeld te centreren. Als je durft, probeer dan dingen door elkaar te halen. Centreer de schaduw van de maan als je een maansikkel fotografeert. Gebruik de regel van derden. Draai een kwartmaan 90 graden. Als passagiers op ruimteschip Aarde zijn we eraan gewend dat de maan een bepaald uiterlijk en perspectief heeft. Als fotografisch kunstenaar zijn niet beperkt tot dat perspectief.
Lenskeuze
Als u de maan fotografeert als onderdeel van een landschap, is de brandpuntsafstand van uw lens bepaald door welke delen van het landschap u in het frame wilt hebben. Met een 50 mm-lens op een full-frame camera zal de grootte van de maan op de foto min of meer lijken op wat uw oog in het echt ziet. fe-it zal vrij klein zijn. Als je voor een groothoeklens gaat, zal de maan kleiner in het frame lijken.
Als je alleen de maan fotografeert, kun je behoorlijk goede resultaten behalen met een 200 mm of 300 mm lens, maar echt vul het frame, wil je waarschijnlijk een nog langere telelens of je kunt een teleconverter gebruiken om een lens die je al hebt uit te breiden.
|
|
|
|
|
Statief
Met moderne beeldstabilisatielenzen, gekoppeld aan een korte sluitertijd en ruis Om hogere ISO-prestaties te voorkomen, is het niet onredelijk om een foto uit de hand te maken van een heldere maan met een lens van 300 mm of langer. Fotografen die beeldgestabiliseerde 2000 mm superzoomcamera’s gebruiken, hebben verbluffende handheld-beelden van de maan gemaakt.
Afgezien van wat vaste handen en wat elektronisch geluk, wil je de maan vanaf een stabiel statief om de beste resultaten te krijgen.
Spiegelvergrendeling en ontspanknop op afstand
Bij het fotograferen van de maan met lange telelenzen kan elke hoeveelheid beweging het beeld verzachten. Gebruik daarom een ontspanknop op afstand (bedraad of draadloos) en gebruik op een spiegelreflexcamera spiegelvergrendeling om trillingen te minimaliseren.
Belichting
Er zijn geen vaste regels voor belichting voor de maan omdat er veel variabelen zijn. Sommige grafieken bieden een basislijn, maar wees bereid om je aan te passen terwijl je met je hemelse model hierboven werkt.
ISO Laten we hier beginnen. Bij het fotograferen van een maan, kwart of zelfs een grotere maansikkel aan de hemel op zichzelf, wordt er vaak genoeg zonlicht weerkaatst om te kunnen fotograferen met de oorspronkelijke ISO van je camera. Ook al fotografeer je waarschijnlijk de maan ’s nachts, onthoud dat het een relatief helder object is en geen hogere en luidruchtigere ISO-instellingen nodig heeft. Voor meer extreme maansikkelmanen kan een ISO-verhoging nodig zijn, net als bij maanfotografie uit de hand.
Voor foto’s van de maan in het landschap moet u mogelijk uw ISO aanpassen om een bepaald diafragma of een bepaalde sluitertijd te behouden.
Diafragma-scherpte is de naam van het spel bij het fotograferen van de maan. Schiet daarom met uw lens op het juiste diafragma en Pas de sluitertijd en vervolgens de ISO naar behoefte aan. Als u wijd open fotografeert, wordt de maan mogelijk zachter, evenals de diffractie door het diafragma te veel te verkleinen. Maak een opname op de juiste plek voor de lens die u gebruikt.
Als de maan deel uitmaakt van een landschap en u een geringe scherptediepte nodig heeft, moet u door fotografeer met grote diafragma’s, maar weet dat de maan in die beelden niet scherp zal zijn.
Sluitertijd Korte sluitertijden worden gebruikt om acties vast te leggen. De maan draait om de aarde met ongeveer 2290 mijl per uur. Dat is snel. Gelukkig, omdat het een gemiddelde afstand is van 238.855 mijl, schiet het niet meer dan drie keer de snelheid van het geluid boven het hoofd. Het beweegt echter en als je met een lange sluitertijd fotografeert, zal de maan vervagen in je beelden . Een goede vuistregel is om uw sluitertijd op minimaal 1/125 seconde te houden.
Lichtmeting
Wanneer u de camera naar de hemel richt om de maan te vangen, hangt dit af van de meetmodus geselecteerd, zal de camera rekening houden met het inktzwart van de ruimte bij het belichten van je afbeelding. Je wilt alleen voor de maan belichten, omdat het niet uitmaakt of de zwartheid van de ruimte zwart blijft in je frame. Daarom is het het beste om centrumgerichte meting of spotmeting te gebruiken om de camera te vertellen dat deze alleen belicht voor dat echt heldere gedeelte van het beeld.
Focus
Raad eens? Dit is meestal een onderdeel van maanfotografie dat helemaal niet uitdagend is omdat de maan helder is en moderne autofocussystemen zouden geen probleem moeten hebben om een goede focus op de maan te vergrendelen. Gebruik voor handmatige focus elektronische focusgeleiders, zoekerprisma’s en / of liveweergave en focuspeaking.
Dynamisch bereik
Bij nachtopnamen kan de maan erg wel het helderste object in het frame zijn. Als u een landschap in uw afbeelding opneemt, zal het relatief veel, veel donkerder zijn dan de maan. Dit maakt het moeilijk om de maan goed te belichten en toch wat detail in het landschap te behouden. Dit is de reden waarom silhouetten van landschappen veel voorkomen in afbeeldingen waar de maan contrast en definitie vertoont. Het dynamische bereik van digitale camera’s wordt steeds beter, maar veel maanfotografen gebruiken samengestelde afbeeldingen of laten de maan puur wit worden om de voorgrond te laten zien.
Bracketing
Hoe dan ook van het type maanfoto’s (alleen of landschap), kunt u proberen om uw belichtingen tussen haakjes te plaatsen. Digitale fotografie geeft je de mogelijkheid om “gratis” foto’s te maken, dus als je de maan fotografeert, schiet dan veel en nog wat meer. Tijdens de nabewerking zul je merken dat sommige foto’s scherper zijn dan andere die zijn gemaakt met identieke instellingen, vanwege atmosferische interferentie en andere factoren. Bracket of pas je belichting aan om te zien of je betere resultaten krijgt bij verschillende diafragma’s of sluitertijden.
Mijn grootmoeder noemde het ‘Todd’s Moon’, maar ik zal het graag met je delen. Wat nog meer tips en technieken heb je voor het fotograferen van de maan? Vertel het ons in het commentaargedeelte hieronder!
Voor meer tips en interessante feiten over de maan, bekijk deze artikelen:
Superzoom de maan met deze 10 tips
22 tips voor het fotograferen van een maansverduistering
8 Coole maanfeiten
Neem een 5 minuten durende, 4K, virtuele rondleiding door de maan, geproduceerd door NASA
Fasen en namen van volle maan
Hier is mijn $ 0,02 voor scherpte van zonne-, astronomische en maanbeelden:
De zon is een gemiddelde afstand van ongeveer 150 miljoen mijl verwijderd en de maan is een gemiddelde afstand van 238.855 mijl afstand. Noch het krateroppervlak van de maan, noch het explosieve oppervlak van de zon maken ze perfect gladde bollen.
Wanneer ik mijn zonne-energiebeelden pixel-splits, of het nu de foto’s zijn die zijn gemaakt met een scherpe Nikon 300mm f / 4, een scherpe Leica APO-Televid 77 spotting scope, of een andere optiek, ongeacht of ik een glazen of metalen zonnefilter gebruik, de zon is alleen op zijn best “een beetje” scherp.
Hetzelfde geldt voor afbeeldingen van de maan. Ik krijg scherpe beelden, maar nooit zo scherp als ik echt, echt wil krijgen.
Dit zette me aan het denken.
Als je iets buiten onze atmosfeer fotografeert, is er een kermis hoeveelheid lucht tussen jou en het onderwerp. De dikte van de atmosfeer van de aarde is ongeveer 300 mijl, met de meeste dichte lucht in de lagere hoogten (uiteraard). Licht wordt doorgelaten door de zon (of sterren) of gereflecteerd door de maan (en planeten) en het reist door de vacuüm van de ruimte totdat het de aarde bereikt. Als het eenmaal in de atmosfeer is aangekomen, zijn al je scherpte-weddenschappen uitgeschakeld.
Als je mijlenver weg een foto zou maken van een gebouw, berg of persoon, vooral op een wazige dag, zou je waarschijnlijk niet echt een superscherp beeld verwachten, toch? Denk nu eens aan een afbeelding van iets dat aan de andere kant van tientallen kilometers lucht is vastgelegd. Scherp? Waarschijnlijk niet.
Dus als je je afvraagt welke lens of welk filter het scherpst is om verre dingen te fotograferen, of als je je afvraagt waarom je maankraters of zonnevlekken niet scherp zijn, ook al heb je een hoop geld uitgegeven aan een superscherpe lens, wees dankbaar dat de aarde een beschermend schild om zich heen heeft dat ons lucht geeft om te ademen en ons beschermt tegen de hardheid van de ruimte. En onthoud ook dat er een reden is dat ze proberen telescopen op droge plaatsen op grote hoogte te plaatsen – of in een baan boven de atmosfeer!
